του Chris Giles, FT com*
Το ελληνικό παιχνίδι με τις αγορές τελείωσε. Η Ελλάδα υποχρεώθηκε να ζητήσει την βοήθεια από την υπόλοιπη ευρωζώνη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Πρόκειται για έναν μακρύ και γνωστό δρόμο, για οποιαδήποτε χώρα αντιμετωπίζει κρίση χρηματοδότησης.
Στην αρχή, δόθηκαν υποσχέσεις για δημοσιονομική εντιμότητα αλλά οι επενδυτές, που τα είχαν ξανακούσει αυτά, δεν τις πίστεψαν απόλυτα. Αυτό έγινε στις αρχές του χρόνου και το επιτόκιο στα ελληνικά ομόλογα άρχισε να ανεβαίνει.
Στη συνέχεια, οι υπόλοιποι επενδυτές που έμεναν να χρηματοδοτούν τη χώρα, ζήτησαν διασφαλίσεις ότι θα υπάρξει εξωτερική παρέμβαση, που θα αποτρέψει την χρεοκοπία. Τελικά, έγινε ένα γεγονός που τρόμαξε τις αγορές και απέδιωξε τελείως τους επενδυτές –η μεγάλη αναβάθμιση του ελληνικού ελλείμματος από την Eurostat στο 13,6% του ΑΕΠ.
Οπότε, η Ελλάδα δεν είχε άλλη επιλογή παρά να ζητήσει επίσημα την βοήθεια της ευρωζώνης και του ΔΝΤ. Η άλλη λύση θα ήταν μια άμεση κήρυξη αδυναμίας αποπληρωμής χρεών, που στην πραγματικότητα δεν υπήρχε ως επιλογή, αφού οι επενδυτές θα περιφρονούσαν τη χώρα, απαιτώντας ακόμη βαθύτερες και άμεσες περικοπές στις δημόσιες δαπάνες.
Τι θα γίνει τώρα;
Οι προϋποθέσεις που θα συνοδεύουν τα όποια δάνεια από την ευρωζώνη και το ΔΝΤ θα είναι δυσβάσταχτες και η Ελλάδα δύσκολα θα τις αποδεχθεί. Αλλά δεν έχει άλλη επιλογή, παρά να πάρει το φάρμακο για το βραχυπρόθεσμο μέλλον. Το φάρμακο πιθανότατα θα επιδεινώσει την ύφεση στην Ελλάδα. Θα ήταν ορθό να επιχειρήσει να μιμηθεί μια υποτίμηση με ευρείες περικοπές δαπανών, καθώς θα καταπίνει το φάρμακο του ΔΝΤ.
Και το τελικό αποτέλεσμα;
Οι αισιόδοξοι λένε ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει μια τεράστια κρίση ρευστότητας. Αν μπορέσει να πάρει τα χρήματα από τους γείτονές της και το ΔΝΤ και να τακτοποιήσει τα οικονομικά της, θα μπορέσει να σταθεροποιήσει την οικονομία και να αποπληρώσει τα χρέη της στους ιδιώτες επενδυτές, σε διαχειρίσιμο επιτόκιο στα επόμενα χρόνια. Είναι ένα σενάριο μάλλον αισιόδοξο.
Πιθανότερο είναι ότι, όταν οι κρατικές δαπάνες (πλην της εξυπηρέτησης χρέους) κατέβουν ώστε να ανταποκρίνονται στα φορολογικά έσοδα, η χώρα θα ζητήσει αναδιάρθρωση χρέους. Μια στάση πληρωμών, όταν το πρωταρχικό έλλειμμα μειωθεί, δεν θα είναι πολύ άτακτη, αν και βέβαια δεν θα είναι ούτε ευχάριστη για την Ελλάδα ή τους πιστωτές της.
Αυτό όμως είναι το πιθανότερο σενάριο, όταν οι δυναμικές των χρεών είναι φριχτές. Με το δημόσιο χρέος στο 115% του εθνικού εισοδήματος το 2009, η Ελλάδα θα πρέπει να παρουσιάσει μεγάλα πρωταρχικά πλεονάσματα για να εξυπηρετήσει το χρέος της και να το κατεβάσει σε πιο διαχειρίσιμα επίπεδα.
Όταν έρθει η στήριξη από την Ευρώπη και το ΔΝΤ, η άμεση κρίση θα εξασθενίσει. Αλλά τα προβλήματα της Ελλάδας δεν έχουν τελειώσει.
*πηγή: euro2day.com
.gif?rand=3472)
