(Από την Ισοτιμία του Σαββάτου, 16 Οκτωβρίου, 2010).
Ο Antoine Maalouf κατέφτασε στην Ελλάδα το 2008, έχοντας στη βαλίτσα του 15 δισ. ευρώ σε εγγυητικές επιστολές από τράπεζες του εξωτερικού και την υπογραφή της Donatella Versace σε μια συμφωνία για την ανοικοδόμηση ενός ξενοδοχείου 6 αστέρων. Το σχέδιό του, όπως αποκαλύφθηκε σε δημοσίευμα του αμερικανικού περιοδικού BusinessWeek, ακούγεται τουλάχιστον εντυπωσιακό.
Θα διέθετε 120 εκατ. ευρώ για να αγοράσει το ιδιωτικό νησί Πάτροκλος και τα υπόλοιπα για να κατασκευάσει εκεί θεματικό πάρκο στα πρότυπα του Λας Βέγκας, που θα φιλοξενούσε έως 50.000 επισκέπτες και θα απασχολούσε έως 8.000 άτομα. «Έχετε την ευλογία μας», του είπε η τότε υπουργός Τουρισμού Φάνη Πάλλη-Πετραλιά, αλλά όταν ο Λιβανέζος επιχειρηματίας ζήτησε γραπτή την υπόσχεση της ελληνικής κυβέρνησης ότι θα βοηθήσει το έργο, πήρε απλώς τη διαβεβαίωση ότι ο λόγος του ελληνικού κράτους αποτελεί… εγγύηση.
Ο Maalouf αφιέρωσε έξι μήνες στο project, κατά τη διάρκεια των οποίων επισκέφτηκε την Ελλάδα 4-5 φορές. Όμως τελικά, αποθαρρυμένος από την ατέρμονη γραφειοκρατία, αποφάσισε να εγκαταλείψει την προσπάθεια. Δύο χρόνια μετά, όπως μαθαίνει η «Ι», ο επιχειρηματίας εξακολουθεί να ενδιαφέρεται για τον Πάτροκλο. Βέβαια, αυτή τη φορά είναι διατεθειμένος να πληρώσει πολύ λιγότερα για να τον αποκτήσει.
.gif?rand=2082)
Καλές οι επενδύσεις, καλές και οι θέσεις εργασίας, αλοίμονο όμως αν δεν υπήρχε γραφειοκρατία για την αγορά ενός ολόκληρου νησιού!! Ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα λόγω της κρίσης. Γραφειοκρατία πολλές φορές σημαίνει ταλαιπωρία και άχρηστα πέρα δώθε με χαρτιά…αλλά μπορεί να σημαίνει και έλεγχος.Έλεγχος στον τρόπο λειτουργίας, στις περιβαντολογικές επιπτώσεις (θεματικό πάρκο στα πρότυπα Λας Βέγκας!) κ.λ.π. Το ότι είπε “ναι” ένας υπουργός δεν σημαίνει ότι οι υπόλοιπες υπηρεσίες του κράτους θα προσκυνήσουν (μήπως έτσι φτάσαμε στο Βατοπέδι;).