.gif?rand=5703)
Στις 17 Σεπτεμβρίου, περίπου 2000 άτομα συγκεντρώθηκαν στην Wall Street για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στην εταιρική απληστία και επιρροή στην κυβέρνηση. Δεν κατάφεραν να κάνουν κατάληψη όλης της οικονομικής περιοχής, ούτε καν όλης της Wall Street – η αμερικανική αστυνομία ήταν αδυσώπητη. Κατάφεραν ωστόσο να παραμείνουν μέχρι σήμερα σε ένα μικρό πάρκο στη νότια πλευρά του Μανχάταν, κοντά στο Σημείο Μηδέν. Τις πρώτες εβδομάδες των διαδηλώσεων, ο βασικός κορμός των διαδηλωτών έστησε μια τεράστια κατασκήνωση από την οποία σχεδίαζε και υλοποιούσε τις πορείες και διέδιδε ποικιλοτρόπως το σύνθημά του: “Είμαστε το 99%” .
Από τότε το κίνημα εξαπλώθηκε σε όλη τη χώρα, σε δεκάδες πόλεις κατά μήκος των ΗΠΑ, από το Όκλαντ, όπου ξέσπασαν βίαια επεισόδια με την αστυνομία, έως την Ατλάντα, όπου οι διαδηλωτές οχύρωσαν μια κατοικία για να μην την κατασχέσει η τράπεζα.
Τα γεγονότα είναι με το μέρος των διαδηλωτών. Η σωρεία των αδικημάτων στην Wall Street δεν χρονολογείται μόνο το 2011. Ωστόσο η ύφεση είναι προφανές πλέον ότι δεν πρόκειται να “χτυπήσει” με τον ίδιο τρόπο τους οικονομικά εύρωστους Αμερικανούς, όσο την υπόλοιπη χώρα. Τα ποσοστά ανεργίας παραμένουν ακλόνητα υψηλά -σχεδόν 14 εκατομμύρια άνθρωποι είναι ακόμη ανέργοι αυτή τη στιγμή στις ΗΠΑ, και μία αναφορά του Κογκρέσου τον περασμένο Οκτώβριο έδειξε ότι από το 1979 έως το 2007, το καθαρό εισόδημα αυξήθηκε κατά 275% για το κορυφαίο 1% των νοικοκυριών, σε σύγκριση με το18% για το κατώτατο 20%.
Το κίνημα “Occupy Wall Street”, ετοιμάζεται τώρα για ένα μακρύ χειμώνα. Ήδη ωστόσο κατάφερε σε μια, από πολλές απόψεις, “τεράστια” χώρα όπως οι ΗΠΑ, να στρέψει το βάρος του εθνικού διαλόγου από το χρέος στην εισοδηματική ανισότητα, στις άνισες ευκαιρίες και σε ένα σύστημα που λένε ότι έχει αφήσει πάρα πολύ κόσμο χωρίς “φωνή”.
Εν τω μεταξύ, οι αμοιβές των CEO και τα bonus των “χρυσών αγοριών” της Wall Street επέστρεψαν πανηγυρικά ενώ οι πωλήσεις στα καταστήματα ειδών πολυτελείας ακμάζουν και πάλι. Δεδομένα που οι διαδηλωτές της Wall Street, φωνάζουν και ξαναφωνάζουν, τονίζοντας ότι αυτοί αποτελούν το “99%” . Δεν μπορεί κανείς να αποδείξει ότι οι χρηματοβιομηχανίες ή οι πλούσιοι δημιούργησαν απαραίτητα το εισοδηματικό χάσμα. Ωστόσο δεν χωρά καμιά αμφιβολία ότι δεν προσπαθούν καθόλου να το καλύψουν…
πηγή: περιοδικό Time
