Του Ανδρέα Αδριανόπουλου
Συνηθισμένοι Πολιτικοί της σειράς, δυστυχώς, χαρακτηρίζονται τα πρόσωπα που συμπλήρωσαν τα ευρωψηφοδέλτια των δύο μεγάλων κυρίως κομμάτων. Επιβεβαιώθηκε έτσι η πορεία της χώρας προς την παρακμή και το περιθώριο. Δίχως σοβαρή αξιολόγηση και αντίστοιχη ορθολογική αξιοποίηση αυτών που ήδη εκπροσωπούσαν την Ελλάδα στις Βρυξέλλες, τα κόμματα επιδόθηκαν σε εξόφληση κομματικών λογαριασμών και επικοινωνιακού τύπου κοινωνικές ισορροπίες. Αδιαφορώντας ουσιαστικά για τη μελλοντική ευρωπαϊκή εκπροσώπηση της χώρας σε ιδιαίτερα δύσκολους, για τη Γηραιά μας Ήπειρο, καιρούς. Είναι φανερό πως μεγάλες ελπίδες για το μέλλον δύσκολα θα μπορέσουν να σταθούν αλλά και να εκπληρωθούν. Δεν υπήρχαν σημαντικοί πνευματικοί άνθρωποι, πρόσωπα με σοβαρή διεθνή εμπειρία και αντίστοιχη εμβέλεια, επαγγελματίες κύρους με δυνατότητες έξω και πέρα από τα εθνικά μας σύνορα που θα μπορούσαν να επιλεγούν βάζοντας τη χώρα με τις παρεμβάσεις και τις προτάσεις τους στο χάρτη των διεθνών εξελίξεων; Κατρακύλα προς τη μετριότητα συνιστούν οι πρόσφατες αυτές εξαγγελίες. Οι Έλληνες εύχονται να μη σηματοδοτούν αυτές οι ενέργειες μια παράλληλη πορεία και για τη χώρα.
Εντελώς ακατανόητα η Κυβέρνηση έκλεισε τη Βουλή. Οδηγώντας ουσιαστικά στο αρχείο όλα τα ζητήματα που διερευνά η Δικαιοσύνη και που ενδεχόμενα εμπλέκουν πολιτικά πρόσωπα-στελέχη της σημερινής πλειοψηφίας. Αν η εκτίμηση υπήρξε πως έτσι θα σταματήσει η σκανδαλολογία, το λάθος είναι τεράστιο. Η Αντιπολίτευση θα επικεντρώσει σε κατηγορίες για συγκάλυψη το σύνολο της δραστηριότητάς της κι έτσι τα σκάνδαλα θα αποκτήσουν ιδιαίτερη πολιτική διάσταση. Θα προβληθεί παράλληλα σαν υποκριτική και η επιχειρηματολογία της παραπομπής στη Δικαιοσύνη. Εφόσον αυτή αναπόφευκτα αργεί να ολοκληρώσει τις έρευνές της, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα -και την ευκαιρία- στην Κυβέρνηση να εξασφαλίσει την ποθητή παραγραφή. Πώς θα σταθούν απέναντι στους ψηφοφόρους πολιτικά πρόσωπα, που, ανεξάρτητα πραγματικής αθωότητας ή ενοχής, θα φέρονται να είναι φυγάδες των ευθυνών για τις πράξεις τους;
