.gif?rand=6089)
Πολύ μελάνι (πραγματικό και… ηλεκτρονικό) χύθηκε τις τελευταίες μέρες, σχετικά με την αναφορά στην έκθεση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Γιώργου Προβόπουλου περί «οφειλών από τους Διαμεσολαβητές ασφαλίστρων ύψους 900 εκατ. ευρώ». Ανακοινώσεις, άρθρα, σημειώματα, απόψεις αναγνωστών κ.λπ. Ανταλλαγή απόψεων αν είναι οφειλές πελατών ή διαμεσολαβούντων, αν είναι ληξιπρόθεσμες ή όχι και τόσα άλλα. Είναι σαφές πλέον, ότι η σχετική αναφορά δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια, εκτός αν θεωρήσουμε δεδομένο ότι για οτιδήποτε συμβαίνει στην ασφαλιστική αγορά, πρώτα φταίνε οι Διαμεσολαβούντες και ύστερα (αν φταίνε) όλοι οι άλλοι.
Μιλούσα χθες το βράδυ για το θέμα με έναν φίλο μου, παλιό Πράκτορα, ο οποίος αφού γέλασε, στη συνέχεια μου διηγήθηκε την εξής μικρή, άσχετη, αλλά απόλυτα αληθινή προσωπική του ιστορία.
Στο τέλος της δεκαετίας του 1990, δραστήριος τότε πράκτορας με σημαντική παραγωγή, τα «έσπασε» με την εταιρεία που συνεργαζότανε αλλά για κάποιους λόγους, ούτε η μια ούτε η άλλη πλευρά προχωρούσε σε καταγγελία της σύμβασης πρακτόρευσης. Συνέχισαν λοιπόν μια ουδέτερη σχέση μέχρι που κάποια στιγμή, στα ξαφνικά, έλαβε μια κλήση από τον Ανακριτή να απολογηθεί για παρακράτηση ασφαλίστρων. Τρελάθηκε όταν έμαθε ότι κάποιος εξυπνάκιας από την εταιρεία σκέφθηκε αυτόν τον τρόπο για να απαλλαγούνε από αυτόν. Επειδή ήταν εντάξει στους λογαριασμούς του, μετά το αρχικό σοκ, ηρέμησε και πήγε με όλα τα χαρτιά του στον κ. Ανακριτή.
Δυστυχώς όμως, οι καταθέσεις των στελεχών της εταιρείας και οι μηχανογραφικές καταστάσεις που είχαν προσκομισθεί έλεγαν ορθά κοφτά ότι χρωστάει κάπου 10 εκατ. δρχ. Αυτός δεν είχε μηχανογράφηση, άπλωνε τα χαρτιά του, εξηγούσε στον κ. Ανακριτή, μιλούσε για συμβάσεις, για προθεσμίες, για κυλιόμενη παραγωγή, αλλά αυτός τίποτα. Τα χαρτιά της εταιρείας το έλεγαν ξεκάθαρα, χρωστούσε το ποσό αυτό από ασφάλιστρα. Είδε και απόειδε και ξαφνικά του ήρθε μια ιδέα.
«Κύριε Ανακριτά, είπε, μπορώ να σας κάνω μια ερώτηση;
Ναι, βέβαια. Σας ακούω.
Φυσικά, έχετε ρεύμα στο σπίτι σας και σας έρχεται κάθε δυο μήνες ο λογαριασμός της ΔΕΗ. Σωστά;
Σωστά. Μάλιστα, καλά που μου το θυμήσατε, γιατί πρέπει να τον πληρώσω την άλλη βδομάδα που λήγει.
Άρα, σας έχει έρθει ο λογαρισμός, αλλά είναι απλήρωτος.
Ναι, αλλά τι σχέση έχει αυτό με την υπόθεσή σας;
Αν κ. Ανακριτά βγω και βροντοφωνάξω σε όλο το κτίριο, ότι «ο κ. Ανακριτής χρωστάει 5.000 δρχ στην ΔΕΗ», λέω αλήθεια ή ψέμματα; Σας συκοφαντώ ή όχι;
Και ναι και όχι. Λέτε αλήθεια, αλλά ταυτόχρονα λέτε και ψέμματα! Χρωστάω… αλλά δεν χρωστάω!
Καταλάβατε τώρα κύριε Ανακριτά; Ξαναδείτε παρακαλώ τις ημερομηνίες, τις παραγωγές, τις συμβάσεις, τις προθεσμίες. Ξαναδείτε τι σημαίνει οφειλή, τι ληξιπρόθεσνη οφειλή, τι ανείσπρακτο και τι εισπραγμένο.»
Η υπόθεση μπήκε στο αρχείο και βέβαια ο φίλος μου συνέχισε την πρακτορειακή του καριέρα με άλλες εταιρείες και από ότι μου είπε πήγε και πολύ καλύτερα. Λίγα χρόνια αργότερα βγήκε στη σύνταξη.
Άλλες εποχές, άλλοι ρυθμοί, άλλες σχέσεις. Κάποια πράγματα όμως μένουν ίδια…
