Σε δημόσια επιστολή – διαμαρτυρία, ο Σύλλογος αναφέρει μεταξύ άλλων: «Αποτελεί παγκόσμια δυσάρεστη πρωτιά της χώρας μας το κλείσιμο ασφαλιστικών εταιρειών ζωής χωρίς να έχει λυθεί το θέμα της άμεσης αναδοχής των ασφαλιστικών σχέσεων. Ακόμα πιο δυσάρεστη πρωτιά όμως αποτελεί η απάθεια και η αναισθησία των πολιτικών που ασχολήθηκαν με το θέμα απέναντι στο δράμα εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών που υποφέρουν από τις συνέπειες αυτής της αναισθησίας. Ξαφνικά -ω του θαύματος- κάποιοι μας θυμήθηκαν -στέλνοντας Πασχαλινές ευχές- ξετρυπώνοντας από τα ανήλιαγα λαγούμια τους, αφού ήρθε και πάλι η ώρα της κάλπης. Η ώρα δηλαδή που όλοι προσφέρουν αφιλοκερδώς τον εαυτό τους στην υπηρεσία των αναγκών του πολίτη και μάχονται αιματηρά για την επικράτηση του δικαίου. Ω τι κόσμος Θεέ μου! Ο κόσμος της data base! Από πού κι ως πού μας στέλνει ευχές ο κύριος Παπακωνσταντίνου; Ο οποίος θα μπορούσε να λύσει το θέμα σε ένα λεπτό και όμως το έδιωχνε από πάνω του σα να ήταν ενοχλητική μύγα. Πώς μας θυμήθηκαν όλοι αυτοί οι άσχετοι και μας βομβαρδίζουν με ευχές και newsletter; Εμείς τους βομβαρδίζαμε με τα ημερολόγια θανάτου, των ασφαλισμένων που χάνανε τη ζωή τους, την υγεία τους και την αξιοπρέπειά τους κάθε μέρα εξαιτίας της αδράνειάς τους χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός κι αυτοί τώρα ξαφνικά μας στέλνουν ευχές με κόκκινα αυγά λίγο πριν τις εκλογές! Δεν τους κάηκε ποτέ καρφί για το ζήτημα -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων βέβαια- και τώρα ζητάνε την ψήφο μας χωρίς αιδώ! Δυστυχώς, κύριοι και κυρίες, είστε αναξιοπρεπείς και σοβαρά επικίνδυνοι για να διαχειρίζεστε τις τύχες ενός πολύ αξιοπρεπούς και φιλότιμου λαού.
Ας έρθουμε στην ουσία
Ο νόμος 3867/2010 έχει ψηφιστεί για να μην εφαρμοστεί. Αυτό δεν είναι υποκειμενική άποψη αλλά η απάντηση υψηλόβαθμου κρατικού λειτουργού με τον οποίο συναντηθήκαμε πρόσφατα ο οποίος με ύφος απόλυτης ικανοποίησης που πήγαζε από εσωτερική πληρότητα, μας είπε ήρεμα κι ωραία ότι το ζήτημα των αποζημιώσεων έχει λυθεί με το νόμο 3867 ”ο οποίος ορίζει ότι ο κόσμος θα πάρει τα λεφτά του από το εγγυητικό ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ του χαρτοφυλακίου”. Δηλαδή σε 20 χρόνια αν όλα κυλήσουν απρόσκοπτα και με ταχείς ρυθμούς.
Η κατάσταση φυσικά δεν είναι καθόλου αστεία και είναι δυσθεώρητα σοβαρή για να την διαχειρίζονται τέτοιοι ”λειτουργοί”.
Συγκεκριμένα ο νόμος 3867 ορίζει στο άρθρο 2 παρ. 5 ότι ” … το μέρος της απαίτησης που δεν ικανοποιείται από το προϊόν της ασφαλιστικής εκκαθάρισης, ικανοποιείται κατά ποσοστό 70% από το εγγυητικό κεφάλαιο ζωής”. Το τεκμήριο εδώ δεν είναι το πέρας της εκκαθάρισης αλλά το 70% το οποίο θα δοθεί έτσι κι αλλιώς ακόμα κι αν η εκκαθάριση δώσει μηδενικό αποτέλεσμα. Αυτό λοιπόν θα πρέπει να δοθεί αμέσως μετά και την τυπική λήξη του διαγωνισμού για την αναδοχή στις 31/5/2012.
Το πραγματικό και ουσιαστικό πρόβλημα που προκύπτει είναι το πώς θα πληρώσει το εγγυητικό κεφάλαιο, το οποίο συστάθηκε την 1η Ιανουαρίου 2011 και ακόμα δεν έχει συσσωρεύσει πολλά χρήματα. Ο νόμος 3867 άρθρο 10 παρ. 3 ορίζει ότι το Εγγυητικό κεφάλαιο ”μπορεί να συνάπτει δάνεια και να εκχωρεί ή να ενεχυριάζει σε ασφάλεια του δανείου απαιτήσεις του ληξιπρόθεσμες ή και μελλοντικές εισφορές υπέρ αυτού μέχρι ποσοστό 2/3 του συνόλου τους” και επιπλέον ο νόμος 4002 άρθρο 17 ορίζει ότι ”Το Ελληνικό Δημόσιο δύναται να χορηγεί δάνεια προς το Εγγυητικό κεφάλαιο ζωής μέχρι του συνολικού ποσού των διακοσίων εκατομμυρίων ευρώ, με την έκδοση και παράδοση αντί μετρητών, ομολόγων αντίστοιχης αξίας”.
Άρα το Εγγυητικό κεφάλαιο μπορεί να δανειστεί είτε από την αγορά είτε από το Ελληνικό Δημόσιο. Κανείς φυσικά δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι είναι ένας αξιόχρεος δανειζόμενος αφού θα εισπράττει εισφορές από την ασφαλιστική αγορά ύψους 20-30 εκατ. ετησίως.
Το κεντρικό ζήτημα λοιπόν έγκειται στο να βρεθεί τρόπος για να δανειστεί ένας αξιόχρεος οργανισμός προκειμένου να εφαρμοστεί ο νόμος. Εφόσον γίνει αυτό τα αποτελέσματα θα είναι πολύ σημαντικά αφού θα δικαιωθούν έστω και μερικώς οι εκατοντάδες χιλιάδες ασφαλισμένοι και θα αποκατασταθούν σταδιακά τα προβλήματα που προέκυψαν από:
Την κρίση αξιοπιστίας που βιώνει η ασφαλιστική αγορά με αποτέλεσμα την κάθετη πτώση της παραγωγής της,
Την συνεπακόλουθη επιπρόσθετη επιβάρυνση που βιώνουν τα κρατικά ταμεία αφού όσοι σταμάτησαν την ιδιωτική ασφάλιση στρέφονται στην κρατική μέριμνα, με τελικό αποτέλεσμα
Την αποκατάσταση των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού από την απώλεια φόρων από τα κέρδη των ασφαλιστικών εταιρειών και των φόρων ασφαλίστρων.
Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας
Το ζήτημα της ανακεφαλαίωσης του τραπεζικού συστήματος από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας μέσω ομολόγων και εγγυήσεων και μάλιστα με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου είναι προ των πυλών και διασφαλίζει σε μεγάλο βαθμό την βιωσιμότητα του τραπεζικού συστήματος το οποίο αποτελεί κεντρικό πυλώνα της Ελληνικής Οικονομίας. Το ΤΧΣ όμως δεν δικαιολογείται να διαχειρίζεται μονοσήμαντα τους συστημικούς κινδύνους. Ο ασφαλιστικός πυλώνας είναι κι αυτός βασικός κορμός επιβίωσης κάθε ευνομούμενης κοινωνίας και κάθε οικονομικού μοντέλου. Υπάγεται στο ίδιο καθεστώς εποπτείας με το τραπεζικό σύστημα αφού αφορά διαχείριση μακροχρόνιων αποταμιεύσεων και εγγυήσεων. Συνεπώς ένα ελάχιστο υποπολλαπλάσιο κεφάλαιο από αυτό που δίνεται στο τραπεζικό σύστημα, προκειμένου να δανειστεί ένας αξιόχρεος δανειζόμενος όπως το Εγγυητικό Κεφάλαιο ζωής είναι αυτονόητο πως μπορεί να διατεθεί.
Ζητούμε να βρεθεί λύση τώρα προκειμένου να αρχίσει η ροή των αποζημιώσεων των ασφαλισμένων. Η δικαστική οδός την οποία έχουν αρχίσει να ακολουθούν πολλοί ζημιωθέντες και οι οποίοι θα πολλαπλασιάζονται γεωμετρικά, θα στοιχίσει απείρως περισσότερο στο Δημόσιο.
Βοηθήστε τους ανθρώπους αυτούς για να σας βοηθήσουν. Τις επόμενες ημέρες πρόκειται να ξεκινήσουμε προεκλογική αντί-καμπάνια μέσω των όπλων που διαθέτουμε εναντίον όσων δεν βοηθήσουν στην επίλυση του ζητήματος. Αντιθέτως θα προβάλλουμε με κάθε τρόπο όσους μας βοηθήσουν με ειλικρίνεια. Περιμένουμε την άμεση ανταπόκρισή σας και πάνω από όλα την ευαισθησία σας απέναντι σ’ αυτό το πολύ μεγάλο κοινωνικό ζήτημα».
.gif?rand=8721)
