.gif?rand=6915)
Τις προάλλες εκεί που καθόμουν και δούλευα μπροστά στον υπολογιστή μου με χτύπησε μια πικρή αλήθεια: ότι η πιο φρέσκια φουρνιά των αποφοίτων από τα Κολέγια και τα Πανεπιστήμια της Χώρας, δηλαδή των νεοεισερχόμενων στην Αγορά Εργασίας, δεν είχαν καν γεννηθεί ή άντε να ήταν το πολύ 3 χρονών όταν πρωτοξεκίνησα να δουλεύω στις Ασφάλειες… Εκτός από το να αναλογιστώ την ηλικία μου, η παραπάνω διαπίστωση με έκανε να αναρωτηθώ τι ακριβώς είχα μάθει αυτά τα 19 συνεχή χρόνια της Ασφαλιστικής μου καριέρας.
Όταν πρωτοξεκίνησα, κανείς δεν είχε πρόσβαση στο Internet. Τα κινητά ήταν σπάνιο φαινόμενο και πανάκριβα, ενώ πολλοί δεν είχαν καν μηχάνημα fax στο γραφείο τους. Το μόνο σίγουρο εξάρτημα ήταν οι γραφομηχανές.
Σήμερα όσοι μπαίνουν στο θαυμαστό κόσμο των Ασφαλειών αισθάνονται ήδη σαν να τα ξέρουν όλα. Έτσι, άλλωστε, αισθανόμουν κι εγώ. Έτσι αισθάνονταν και όσοι σήμερα μετρούν 30 και 40 χρόνια καριέρας. Αχ τα νιάτα…
Παρακάτω ακολουθεί μια πρόχειρη λίστα με μερικά από αυτά που εγώ θεωρώ ότι έμαθα. Καλό θα ήταν να φτιάχναμε όλοι τέτοιες λίστες. Είναι σίγουρο ότι πολύ σύντομα θα ανατρέξουν σε αυτές τα νέα κοκοράκια του γραφείου. Ακόμα κι αν δεν το παραδεχτούν ποτέ. Ακόμα και οι λογικοί άνθρωποι διαφωνούν κάποια στιγμή.
Ποτέ όμως μη διαφωνήσετε με τρελούς ανθρώπους. Ειδικά αυτούς που πιστεύουν ότι τα ξέρουν όλα, στην πραγματικότητα όμως έχουν πολύ περιορισμένη αντίληψη του κόσμου. Το πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρουν ότι είναι τρελοί, ούτε ξερόλες…
Καμία Εταιρεία δεν έχει εγγυημένη διά βίου ύπαρξη. Πολλές εξαφανίστηκαν με την πάροδο των ετών, κάποιες έπρεπε να είχαν εξαφανιστεί και άλλες απορροφήθηκαν από διάφορους Ομίλους.
Οι Άνθρωποι των Ασφαλειών, αυτοί δηλαδή που ξέρουν τη δουλειά, δεν είναι αυτοί που βρίσκονται στις Διοικητικές θέσεις του Κλάδου. Τις Εταιρείες διοικούν οι δικηγόροι και οι λογιστές…
Μόνο οι καλοί δικηγόροι συνειδητοποιούν ότι δεν ξέρουν τα πάντα για τους νόμους.
Αυτός που ξέρει από Ασφάλειες μπορεί να εξηγήσει τις έννοιές της πολύ εύκολα και απλά. Αυτός που δεν έχει ιδέα καλύπτει την άγνοιά του με βαρύγδουπες εκφράσεις και νομικούς όρους.
Υπάρχει ΠΑΝΤΑ παραπάνω από μία πιθανή απάντηση σε μία ερώτηση πελάτη σχετικά με τις Καλύψεις του Συμβολαίου. Αλλά μία είναι πάντα πιο σωστή από τις υπόλοιπες, ανάλογα με την εκάστοτε περίπτωση.
Μόνο οι πρωτάρηδες τα ξέρουν όλα για τις Ασφάλειες.
Το νεκροταφείο είναι γεμάτο από αναντικατάστατους ανθρώπους(συμβούλους, εκπαιδευτές, διευθυντές κ.λπ.).
Άσχετα με όλα όσα ξέρω (ή νομίζω ότι ξέρω) για τις Ασφάλειες, πάντοτε υπάρχουν ΠΟΛΥ περισσότερα να μάθω.
Όταν σταματάς να μαθαίνεις, σταματάς να βελτιώνεσαι.
Η Άγνοια και η Απάθεια είναι πανταχού παρούσες στις Ασφάλειες. Η μία θεραπεύεται. Η άλλη είναι θανατηφόρα.
Χωρίς τις Ασφάλειες η χώρα μας, η κάθε χώρα, δε θα μπορούσε να απολαμβάνει την ίδια ποιότητα ζωής.
Αν οι Ασφάλειες δε σας συναρπάζουν, ούτε σας παθιάζουν, κάντε κάτι άλλο (σας παρακαλούμε, δηλαδή). Μια ωραία καταιγίδα μπορεί να ξεριζώσει κέρδη ετών.
Οι Ασφάλειες είναι Επιχειρηματικός Κλάδος, όχι Φιλανθρωπικός.
Η Ασφάλιση δεν είναι είδος πολυτελείας, ούτε αναγκαίο κακό. Είναι απαραίτητη και ατομική. Η τελευταία μεγάλη γενιά Επαγγελματιών της Ασφάλισης πλησιάζει στη σύνταξη.
Δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα να πείτε «δεν ξέρω». Αρκεί να το συνοδεύσετε με «Θα το κοιτάξω και θα σας απαντήσω άμεσα».
Πρόβλημα υπάρχει ΜΕΓΑΛΟ όταν προσπαθείτε να μαντέψετε την απάντηση, ειδικά σε ερωτήσεις σχετικές με τις Καλύψεις.
Ο πελάτης που σας ψάχνει σίγουρα έχει προβλήματα που δε θέλετε καθόλου να αντιμετωπίσετε.
Οι καλοί πελάτες/συμβόλαια κερδίζονται έπειτα από εξαντλητικό κυνήγι.
Ο καλύτερος πελάτης είναι αυτός που έχει ήδη υποστεί μία απώλεια. Ξέρει περί τίνος πρόκειται και θα κάνει ό,τι είναι απαραίτητο για να μην ξαναπεράσει τα ίδια.
Μάθετε πώς να απολύετε έναν πελάτη. Και να είστε διατεθειμένοι να το κάνετε.
ekseretiko to athro sas..
kai prin 30 xronia ayta mathainame!!!
To thema einai oti oi simerinoi asfalistes eno mathainoyn symantikotera pragmata, exoun ola ta sygxrona mesa ,den apodidoun ta idia me tis proygoumenes genies. Ayto to apodido stin eleipsi protypon, emeis eixame enan Tampoura, enan androniko kai pollous allous, aytoi ti exoyn?
Αυτοί και εγώ (δυστυχώς ακόμη)μαζί έχουμε διαχειριστές που πηγαίνουν από την μια Εταιρία στην αλλη και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να ετοιμάζουν εταιρίες προς πώληση στους ξένους και να βγάζουν κέρδη (έστω και στα χαρτιά μόνο) γιά να πάρουν τα BONUS από τους Μετόχους.
Αδιαφορώντας πραγματικά και ουσιαστικά γιά μας (αφου μας βλέπουν μόνο σαν νούμερα παραγωγής) αλλά και γιά τους πελάτες μας ΞΕΧΝΩΝΤΑΣ ότι εκτός από το κέρδος με οποιοδήποτε κόστος, ο Θεσμός της Ιδιωτικής Ασφάλισης είναι από την φύση του και Θεσμός Κοινωνικής Προσφοράς και οι ΑΣΦΑΛΙΣΤΕΣ είναι ιδιαίτεροι άνθρωποι με υψηλό αίσθημα κοινωνικής Ευθύνης και Προσφοράς στον Συνάνθρωπο και Πελάτη μας και ΟΧΙ σκουπίδια όπως κάποιοι Διευθυντές Πωλήσεων αποκάλεσαν κάποιους παλαιότερους και πολύ μεγαλύτερη προσφορά από μένα στο χώρο μας.
Αλλά τι μπορείς να περιμένεις από “GOLDEN BOYS” που τρέμουν στην ιδέα ότι θα χάσουν τα BONUS και που οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν πιάσει ποτέ την τσάντα του Ασφαλιστή και δεν έχουν νίωσει ποτέ το ΠΑΘΟΣ της δουλείας μας?
Πότε έχουν πραγματικά ζήσει τον πόνο και την Αγωνία του πελάτη?
Τι να δουν φίλε watcher οι σημερινοι ασφαλιστές από αυτούς?
Ποιό πρότυπο να έχουν (τα νούμερα που μας μετράνε σαν νούμερα) ?
Λίγο πρόλαβα τον Κοντομηνά και ένοιωσα ΔΕΟΣ ΄με όποια λάθη και εάν έκανε (μόνο οι νεκροι δεν κάνουν λάθη),που έδωσε στον Ελληνα να καταλάβει τι είναι Ασφάλεια Ζωής.
Λίγο είδα τον Ανδρόνικο και έπαθα πλάκα με τις ομιλίες του και ηθικό ντοπάρισμα που έκανε.
Λίγο είδα τον Ψωμιάδη, που αγωνίζεται με νύχια και με δόντια να κρατήσει το Ομιλο της Ασπίς μακριά από αλλοδαπά δόντια και ευχομαι ΟΛΟΨΥΧΑ να τα καταφέρει , και ένοιωσα Σεβασμό και Εκτίμηση γιά τον Ασφαλιστικό τρόπο σκέψης του.
Ο Μελάς Γιαννιώτης με τον δικό του αγώνα στην Θεσσαλονικη.
Ολοι αυτοί οι Ελληναράδες που τόσα χρόνια προσφέραν απίστευτα πράγματα στο Θεσμό και σε μας ήταν και συνεχίζουν, τουλάχιστον για τους παλαιότερους ,να είναι πρότυπα.
Οι νέοι δυστυχώς δεν έχουν και αυτό αφήνει μιά πικρή γεύση στα χείλη μου γιά το μέλλον.