.gif?rand=1950)
Παρέμβαση στο πεδίο της επαγγελματικής και της ιδιωτικής ασφάλισης περιλαμβάνει η Έκθεση της Τράπεζας Ελλάδος για τη Νομισματική Πολιτική που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα από τον Διοικητή Γ. Προβόπουλο. Αναφέρει ότι πρέπει να ολοκληρωθεί στην πράξη η ασφαλιστική μεταρρύθμιση με την αξιοποίηση της επαγγελματικής και της ιδιωτικής Ασφάλισης, που, υπό προϋποθέσεις, θα μπορούσε να συμβάλει στην αναπλήρωση των απωλειών στις κύριες συντάξεις. «Αυτό απαιτεί άρση των εμποδίων και αγκυλώσεων που υπάρχουν σήμερα».
Σύμφωνα με την ΤτΕ, στην Ελλάδα, παρότι το Ασφαλιστικό Σύστημα προβλέπει θεσμικά και τους τρεις ασφαλιστικούς πυλώνες (κοινωνική, επαγγελματική και ιδιωτική ασφάλιση), οι συντάξεις παρέχονται σχεδόν αποκλειστικά από φορείς δημόσιου χαρακτήρα μέσω του πρώτου πυλώνα.
Η περιορισμένη ανάπτυξη του δεύτερου και του τρίτου πυλώνα μπορεί να αποδοθεί τόσο σε υστέρηση από την πλευρά της ζήτησης όσο και σε θεσμικές αγκυλώσεις που δρουν ανασταλτικά από την πλευρά της προσφοράς.
Ο σχεδιασμός σύμφωνα με την ΤτΕ πρέπει να περιλαμβάνει:
(α) Εθελοντική συμμετοχή. Στο βαθμό που η συμμετοχή σε συνταξιοδοτικά προγράμματα δεύτερου και τρίτου πυλώνα παραμένει εθελοντική, η διεθνής εμπειρία έχει δείξει, ότι η κάλυψη του ενεργού πληθυσμού κυμαίνεται μεταξύ 13% και 50%, ενώ μικρότερα ποσοστά συμμετοχής καταγράφονται στους νέους, τα χαμηλότερα εισοδήματα και τους μερικώς ή ευκαιριακά απασχολούμενους.
Σύμφωνα με τις συστάσεις του ΟΟΣΑ, η ενίσχυση των φορολογικών κινήτρων για αποταμίευση και η επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών μπορούν να συμβάλουν στην αύξηση της συμμετοχής σε εθελοντικά συνταξιοδοτικά προγράμματα.
Εντούτοις, όπως επισημαίνουν οι Antolin et al., οι φορολογικές ελαφρύνσεις δεν αποτελούν ισχυρό κίνητρο για τα χαμηλά εισοδήματα, γεγονός που έχει οδηγήσει χώρες όπως η Τσεχία, η Γερμανία, το Μεξικό και η Νέα Ζηλανδία σε στοχευμένες επιδοτήσεις της ιδιωτικής ασφάλισης.
Στη Γερμανία εφαρμόζονται από το 2001 τα Προγράμματα Riester, τα οποία προσφέρουν συνδυασμό φοροελαφρύνσεων και επιδότησης που κυμαίνονται ανάλογα με το ύψος των εισφορών.
Στην Ελλάδα, η πρόσφατη κατάργηση των φοροαπαλλαγών που αφορούν την ιδιωτική ασφάλιση (Ν. 4110/2013) κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Το μέτρο αυτό εντάσσεται στο πλαίσιο μιας γενικής κατάργησης φοροαπαλλαγών με βραχυπρόθεσμα δημοσιονομικά κριτήρια, αλλά η διεθνής εμπειρία θέτει εν αμφιβόλω τη σκοπιμότητα μιας τέτοιας ρύθμισης σε μεσομακροπρόθεσμο ορίζοντα.
(β) Υποχρεωτική ή αυτόματη εγγραφή. Η υποχρεωτική (Αυστραλία, Χιλή) ή ημιυποχρεωτική συμμετοχή (Δανία, Ολλανδία) σε συνταξιοδοτικά προγράμματα δεύτερου και τρίτου πυλώνα διασφαλίζει σημαντικά υψηλότερη κάλυψη, που προσεγγίζει το 70% του ενεργού πληθυσμού.
Εντούτοις, σε χώρες με εκτεταμένη παραοικονομία η υποχρεωτική εγγραφή δεν αρκεί. Παρά το γεγονός ότι στη Χιλή και το Μεξικό εξασφαλίζονται υψηλά ποσοστά εγγραφής (73,7% και 57,7% αντίστοιχα), το ποσοστό όσων εισφέρουν ενεργά κατά τη διάρκεια του εργασιακού τους βίου είναι και στις δύο περιπτώσεις περίπου 40 ποσοστιαίες μονάδες μικρότερο. Το φαινόμενο αυτό εμφανίζεται σε μικρότερη έκταση στο δεύτερο πυλώνα.
Εναλλακτικά, στην Ιταλία, τη Ν. Ζηλανδία, το Ηνωμένο Βασίλειο κ.ά. έχει επιλεγεί η αυτόματη εγγραφή (auto-enrolment) με δικαίωμα αποχώρησης. Στην περίπτωση της Ν. Ζηλανδίας, τα προγράμματα Kiwisaver έχουν οδηγήσει σε ένα από τα υψηλότερα ποσοστά κάλυψης που προσεγγίζει το 55%, με περιορισμένες αποκλίσεις ανά εισοδηματική κλίμακα ή ηλικιακή κατηγορία.
Καθοριστική σημασία για την επιτυχή εφαρμογή τόσο της υποχρεωτικής όσο και της αυτόματης εγγραφής έχει ο σχεδιασμός του βασικού ασφαλιστικού προϊόντος (default scheme). Σύμφωνα με τον Rinaldi, η περιορισμένη αποτελεσματικότητα της αυτόματης εγγραφής στην Ιταλία κατά την πρώιμη περίοδο εφαρμογής της αποδίδεται στον πολύ συντηρητικό χαρακτήρα του βασικού συνταξιοδοτικού προγράμματος, το οποίο είχε περιορισμένη απήχηση στους νέους εργαζομένους.
Όπως τονίζει ο ΟΟΣΑ,13 η ανάγκη για υψηλή συμμετοχή στο δεύτερο και τρίτο πυλώνα δεν είναι η μόνη πρόκληση για την εξασφάλιση επάρκειας. Εξίσου σημαντική είναι και η διαχείριση του διοικητικού κόστους αλλά και του επενδυτικού κινδύνου που ενδεχομένως θα αντιμετωπίσουν τα νέα συνταξιοδοτικά σχήματα. Η οικονομική κρίση των τελευταίων χρόνων έχει καταδείξει την ανάγκη αναθεώρησης και προσαρμογής του θεσμικού πλαισίου και του ρόλου των εποπτικών αρχών, με σκοπό την αποτελεσματική προστασία των ασφαλισμένων.
Τέλος, η προσπάθεια ενίσχυσης της ιδιωτικής ασφάλισης έχει επίσης μια σημαντική μακροοικονομική και χρηματοοικονομική διάσταση. Όπως επισημαίνει ο Daykin, η ενίσχυση του δεύτερου και του τρίτου πυλώνα δεν συνεπάγεται απαραίτητα αύξηση της συνολικής αποταμίευσης, καθώς ενδέχεται να απορροφήσει πόρους από παραδοσιακούς φορείς ιδιωτικής αποταμίευσης, όπως το τραπεζικό σύστημα.
καλημέρα από το παρελθόν!
Ποιά ιστορική παρέμβαση…?
Από το 1995 μας το είπανε σε εκπαίδευση “Ειδικής και Μοναδικής” Εταιρείας.
Εκείνο που δεν μας είπανε,είναι ο (εξαθλιωτικός) τρόπος που θα οδηγούμασταν σε αυτό.
Ο,τι και να λένε το παιχνίδι έχει χαθεί και το γνωρίζουν όλοι, επειδή δε είναι βέβαιοι γι αυτό και τα αφεντικά το έχουν ρίξει στο e-shopping πελατείας από το διαδύκτιο.
Όσοι συνάδελφοι το κατάλαβαν γρήγορα ήδη κάνουν άλλες δουλειές, ποιός πλέον να εμπιστευθεί ασφαλιστή όταν δεν υπάρχει ελληνική οικογένεια που να μην έχει πέσει θύμα ασφαλιστικής απάτης;
Για όσους αναρωτιούνται, ή ίδια σαν πολύ παλιά ασφαλίστρια μπορώ να ζω από τα παλιά μου συμβόλαια, μετά υπάρχει η σύνταξη, του δημόσιου ασφαλιστικού μου φορέα φυσικά γιατί οι δύο ιδιωτικές μου ασφαλίσεις ήταν σε ασπις + c.v. και ακόμα τις κλαίω……….
ΕΧΕΙΣ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ ΑΓΑΠΗΤΗ ΠΕΡΣΕΦΩΝΗ.
ΦΑΝΤΑΣΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΣΥΝΤΑΞΕΩΣ – ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ – ΠΥΡΟΣ – ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ ΚΛΠ ΜΕΣΩ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ ΤΙ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΠΑΘΟΥΝ ΟΙ ΑΣΦΑΛΙΖΟΜΕΝΟΙ.
ΤΙΣ ΑΣΦΑΛΙΣΕΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΩΣ – ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ ΤΙΣ ΠΡΟΩΘΟΎΣΑΝ ΚΑΙ ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΜΕ ΑΤΟΜΑ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΑ , ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ (ΕΦΟΡΙΑΚΟΥΣ – ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥΣ – ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥΣ ΚΛΠ) , ΕΚΑΝΑΝ ΤΙΣ ΑΡΠΑΧΤΕΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΝΟΙΑΖΕΙ Ο ΘΕΣΜΟΣ.