του Γιώργου Γεωργιάδη*
Γυρνώντας πίσω στο χρόνο, έρχονται ευχάριστες μνήμες στο μυαλό μου. Έρχεται στο μυαλό μου η μέρα, λίγο μετά την απόλυσή μου από το στρατό, που ο κ. Ζιώγας με παρότρυνε να μπω στο μαγικό χώρο της Ασφαλιστικής Πώλησης. Έχοντας πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη στον Γιώργο, αποδέχτηκα αμέσως την Πρόκληση να είμαι ο πρώτος Παραγωγός της Εταιρείας στη Θεσσαλονίκη. Έτσι, μέσα σε μία μέρα άλλαξε η ζωή μου. Ξεκίνησα με ενθουσιασμό, με πίστη και αγωνία και έβαλα σαν πρωταρχικό μου στόχο να ξεπεράσω τις ίδιες μου τις προσδοκίες.
Έτσι, αφού εκπαιδεύτηκα πρώτα στην Αθήνα για 15 ημέρες, ξεκίνησα το Μάρτιο του 1995 με σταδιακά αργά στην αρχή, αλλά σταθερά βήματα, τη νέα επαγγελματική μου δραστηριότητα. Είχα βάλει όμως στο μυαλό μου ένα πλάνο πενταετίας. Είπα, πρέπει να έχω υπομονή, επιμονή και πίστη πάνω απ’ όλα για να πετύχω. Εξάλλου, δεν ήταν η πρώτη φορά που καταπιανόμουν με ένα δύσκολο εγχείρημα. Η προηγούμενη αθλητική μου δραστηριότητα μου είχε διδάξει πολλά. Πράγματι, ως αθλητής είχα μάθει ότι τα μόνα εφόδια που χρειάζεσαι όταν ενασχολείσαι με κάτι είναι αγάπη για αυτό που κάνεις, πίστη στον εαυτό σου και υπομονή. Μπορεί να κατάφερα να κερδίσω αρκετά πρωταθλήματα, προηγήθηκαν όμως πολλές ώρες σκληρής προπόνησης με πολλές απογοητεύσεις. Όμως, δεν το έβαζα κάτω.
Τι ήταν αυτό που μου έδινε δύναμη;
Η πίστη στον εαυτό μου και ότι όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το πετύχεις. Πίστεψα από πολύ μικρή ηλικία στον εαυτό μου και αγάπησα με πάθος αυτό που έκανα. Ήμουν αθλητής στο άλμα εις ύψος. Έκανα πολλές ώρες την ημέρα προπόνηση χωρίς να κουράζομαι. Ο προπονητής μου τότε μου είχε πει ότι δε διέθετα τα κατάλληλα προσόντα και μάλιστα με είχε προτρέψει να αλλάξω άθλημα. Εγώ επειδή ήθελα να πετύχω, επέμενα σε αυτό με βασικό όπλο την αγάπη για αυτό που έκανα, την πίστη και την υπομονή και συνέχισα να προπονούμαι.
Έτσι, μετά από 2 χρόνια σκληρής δουλειάς κέρδισα το πρώτο πρωτάθλημα στο άλμα εις ύψος και ακολούθησαν και άλλα. Υπήρξα κατά τους ειδικούς του χώρου παράδειγμα αθλητή, που, αν και δε διέθετε αρκετό ταλέντο, κατάφερε με πολύ κόπο και υπομονή να διακριθεί. Η αναγνώριση αυτής της προσπάθειάς μου και του αγώνα μου υπήρξε για μένα η καλύτερη επιβράβευση του κόπου μου.
Έτσι, απ’ όλα αυτά έμαθα από μικρός ότι μόνο με τη σκληρή δουλειά πετυχαίνεις τους στόχους σου. Ότι όταν αγαπάς αυτό που κάνεις, δεν κουράζεσαι, έχεις μεγάλες αντοχές και ψυχικά αποθέματα για να πας μακριά τα όνειρά σου. Όταν λοιπόν ξεκίνησα την τόσο ωραία και μαγική δουλειά μας, είχα ήδη όλα τα εφόδια τα οποία ήταν απαραίτητα για να πετύχω στον τομέα: υπομονή, επιμονή και πάνω απ’ όλα δουλειά. Γνώριζα ότι τίποτα δε χαρίζεται και ότι πρέπει να διεκδικείς και να κερδίσεις με το σπαθί σου αυτά που αξίζεις. Ήξερα ότι πρέπει να δουλέψω σκληρά πολλά χρόνια και να ανεβάζω τον πήχη κάθε φορά και πιο ψηλά. Η πορεία ήταν δύσκολη, αλλά δεν απογοητεύτηκα ποτέ. Χαρακτηριστικά, το πρώτο ετήσιο εισόδημά μου ήταν μόλις 184.000 δρχ. Το εκκαθαριστικό μου δε το έκανα κορνίζα στον τοίχο του γραφείου που δούλευα, ένα χώρο λίγων τετραγωνικών.
Κάθε φορά που αντιμετώπιζα δυσκολίες έστρεφα εκεί το βλέμμα μου και θύμωνα. Θύμωνα πολύ. «Δεν το βάζω κάτω», έλεγα, «θα τα καταφέρω!».
Όλα αυτά τα χρόνια στη Θεσσαλονίκη λειτουργούσα αυτόνομα, σε συνεργασία με το γραφείο της Αθήνας έστελνα τις προτάσεις με το φαξ, έπαιρνα δηλώσεις ατυχημάτων, γυρνούσα τις Ασφαλιστικές Εταιρείες, έλυνα τις ζημιές, εισέπραττα και απέδιδα τα Ασφάλιστρα. Πίστευα πως αυτή είναι η δουλειά μου. Άραγε είναι έτσι; Χρειάστηκε να περάσει λίγος καιρός για να συνειδητοποιήσω την πραγματικότητα.
Το 2003, λοιπόν, ένας άνθρωπος, ο κ. Σταυρίδης, μου έδειξε το δρόμο. Μου μετέφερε την πραγματική διάσταση αυτής της δουλειάς και από τότε η καθημερινότητά μου άλλαξε. Άλλαξε πολύ. Μου μετέδωσε πολλά από την πείρα του, διδάσκοντάς με ότι η Ομαδική δουλεία επιφέρει καλύτερα ποσοτικά, αλλά κυρίως ποιοτικά αποτελέσματα. Υπήρχε όμως μια μικρή λεπτομέρεια, η Ομάδα ήταν πολύ μακριά. Η μοναδική Ομάδα που είχα τότε ήταν 504 χιλιόμετρα μακριά. Μου ζήτησε να κάνω υπομονή. Να περιμένω την κατάλληλη στιγμή. Μου είπε, χαρακτηριστικά, πως το άθλημά μου έχει αλλάξει. Δεν είναι πια ατομικό. Πρέπει να κάνω υπομονή με τις κεραίες σηκωμένες, αναζητώντας την κατάλληλη Ομάδα. Το έπραξα αυτό!
Θυμάμαι όμως χαρακτηριστικά πως ένα βράδυ, όταν τα συζητούσαμε αυτά, τον ταλαιπώρησα. Τον ταλαιπώρησα τόσο πολύ, που μετά από πέντε φορές πάνω κάτω από το Λιμάνι μέχρι το Λευκό Πύργο δεν άντεξε άλλο. Δεν ήθελα να φανταστώ τι είχε περάσει από το μυαλό του, το μόνο όμως που μπορώ να σας ομολογήσω είναι ότι έκανε αρκετό καιρό να ξαναρθεί στη Θεσσαλονίκη. Μιλούσαμε όμως κάθε μέρα και οι κουβέντες του ήταν φάρος στην αναζήτησή μου.
Δύο χρόνια μετά, το 2005, δημιουργήθηκε η ΗΒΑ και τότε κατάλαβα ότι το όνειρό μου ήταν πολύ κοντά. Ένα χρόνο μετά μια ευχάριστη έκπληξη συνέβη στην πορεία μου. Τρεις άνθρωποι προσκλήθηκαν στο τραπέζι της εταιρείας. O Τάσος, ο Χρήστος και ο Αλέξανδρος…
Ήταν δύσκολα στην αρχή, αλλά κάτι μου έλεγε μέσα μου ότι με τους τρεις αυτούς ανθρώπους εγώ θα συμπορευθώ. Το όραμα του Αλέξη με την απόλυτη στήριξη της Ρόζας έπαιρνε σάρκα και οστά.
Τώρα κοιτώ με δέος την πορεία της Εταιρείας. Κοιτώ με δέος την αφετηρία μου και είμαι περήφανος για όλα όσα έχουμε πετύχει. Οι τρεις αυτοί άνθρωποι στην αρχή και με την προσθήκη της Νίκης λίγο αργότερα φτιάξαμε τον κορμό αυτό του δέντρου. Το δέντρο αυτό έβγαλε γρήγορα κλαδιά και φυλλωσιές.
Δεν ήμουν πλέον μόνος. Κι έτσι άρχισα να ονειρεύομαι το ταξίδι σε νέα λιμάνια, την πτήση σε νέους ουρανούς, τον πήχη σε νέα ύψη. Σας υπόσχομαι, όμως, ότι ποτέ δεν θα αφήσω την έπαρση να με παρασύρει. Θεωρήστε δεδομένο ότι θα είμαι πάντα ο Γιώργος σας και ότι πάντοτε θα σηκώνω το κινητό μου χωρίς να κοιτώ την ώρα ή τη μέρα.
Αγαπητοί μου συνάδελφοι, αυτό που με κρατάει στις επάλξεις αυτής της δουλειάς εδώ και 14 χρόνια και με κάνει να κλείνω τα αφτιά στις σειρήνες της καταστροφολογίας που ακούμε τακτικά είναι η πιστή και η αγάπη για αυτό που κάνω, η ικανοποίηση και το αίσθημα πληρότητας που μου παρέχει η δουλειά μας, καθώς και η γνώση ότι η Eταιρεία μας είναι εδώ για να μας στηρίξει όποτε το χρειαστούμε, όπως το έχει κάνει ήδη επανειλημμένα. Σας καταθέτω λοιπόν δυο φτωχά λόγια και, πιστέψτε με, τα έχω αγκαλιάσει με πάρα πολλή αγάπη και συναίσθημα. Αυτό το μήνυμα θέλω να σας μεταφέρω.
Αγαπήστε αυτό που κάνετε.
Πιστέψτε και μη φοβηθείτε να κουραστείτε, γιατί η δουλειά στην Eταιρεία μας είναι διασκέδαση και μόνο ανία δε μας προκαλεί!
*O Γιώργος Γεωργιάδης είναι Διευθυντής Πωλήσεων της ΗΒΑ και το κείμενο προέρχεται από την ομιλία του στο ετήσιο Συνέδριο της Εταιρείας.
Με 15 μέρες εκπαίδευση,πενταετές πλάνο και επιτυχημένος ασφαλιστής…………….
Εγώ τι να πω!!!