Tου Στέφανου Κασσιμάτη / kassimatis@kathimerini.gr
Στις τέσσερις ημέρες που διήρκεσε η απεργία του Τύπου, ο κόσμος –ή, τουλάχιστον, όσοι τους απασχολεί η πορεία των πραγμάτων στη χώρα– συνέχισε να συζητεί τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις. Η «πληροφορία», η φήμη ή όπως αλλιώς θέλετε να την πείτε, που πρόσεξα ότι κουβεντιαζόταν περισσότερο ήταν εκείνη που ήθελε τον πρωθυπουργό να έχει δήθεν αποφασίσει τη διεξαγωγή εκλογών. Είναι αυτονόητο ότι η απουσία έγκυρης πληροφόρησης (αλλά και η ελευθεριότητα που επιτρέπει η ανωνυμία στα blogs) δημιούργησαν τις ιδεώδεις συνθήκες για τη διασπορά φημολογίας. Επομένως, στερείται νοήματος να καθήσουμε τώρα να συζητήσουμε την προέλευση της συγκεκριμένης «πληροφορίας». Παρόλα αυτά, κατά τη γνώμη μου έχει σημασία να συζητήσουμε τη βασιμότητά της, όχι ως πληροφορίας, αλλά ως θεωρητικού ενδεχομένου.
Το γεγονός ότι άκουγες ανθρώπους έξυπνους και διαβασμένους να ρωτούν αν αληθεύει ότι «ο Γιώργος αποφάσισε εκλογές» δεν συνέβη επειδή ξαφνικά τρελάθηκαν και έδωσαν πίστη σε blogs που ειδικεύονται στην τερατολογία, αλλά επειδή απλούστατα κάτι τέτοιο προκύπτει ως λογικό ενδεχόμενο από την ανάλυση της κατάστασης. Σχεδόν δύο μήνες τώρα, αφότου αποκαλύφθηκε ότι ο πρωθυπουργός χτυπούσε την πόρτα του ΔΝΤ, ενώ την ίδια ώρα εξακολουθούσε να λέει ότι «λεφτά υπάρχουν», παρακολουθούμε μια κυβέρνηση η οποία δείχνει να έχει παραιτηθεί κάθε προσπάθειας για τη σωτηρία της χώρας από τη χρεοκοπία.
Επιπλέον, η κρίση της αντιπροσωπευτικότητας του δημοκρατικού μας συστήματος έχει πάψει πια να είναι καλοφυλαγμένο μυστικό. Οι περισσότεροι πλέον γύρω μας αντιλαμβάνονται άριστα πως η επικράτηση των πελατειακών σχέσεων έχει επιφέρει τη δραματική πτώση της ποιότητας του πολιτικού προσωπικού. Οι βουλευτές είναι (ως επί το πλείστον, διότι πάντα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις) δέσμιοι των υποσχέσεων με τις οποίες εξελέγησαν. Κανείς δεν προσδοκά να αναδειχθεί ένας Βενιζέλος μέσα από τους σημερινούς θεσμούς. Κατά συνέπειαν, η αναζήτηση προσώπων και μάλιστα σε αριθμό ικανό ώστε η συμμετοχή τους στην κυβέρνηση να κάνει τη διαφορά είναι μάταιη υπόθεση.
Τι μένει λοιπόν; Η θεϊκή παρέμβαση ή οι εκλογές – εξ ου και η κουβέντα των ημερών. Θεωρητικώς, βέβαια, υπάρχει και μία ακόμη δυνατότητα. Είναι να αποφασίσει ο Γιώργος Παπανδρέου να προωθήσει τις μεταρρυθμίσεις για την αναδιοργάνωση του κράτους, αδιαφορώντας αν στο τέλος της προσπάθειας το ΠΑΣΟΚ θα έχει διατηρήσει την ιδεολογική φυσιογνωμία του. Αλλά αυτό, αν συνέβαινε, θα ισοδυναμούσε με θεϊκή παρέμβαση, οπότε πάλι στα ίδια είμαστε…
*Hμερομηνία δημοσίευσης: 12-04-11
