Το χρόνιο πρόβλημα των αποζημιώσεων προς στους δικαιούχους, από ατυχήματα του κλάδου οχημάτων των ασφαλιστικών επιχειρήσεων των οποίων έχει ανακληθεί η άδεια λειτουργίας από το 2009 έως το 201 είναι γνωστό και δυσεπίλυτο. Για τον λόγο αυτό, η διοίκηση του Επικουρικού Κεφαλαίου επεξεργάζεται ένα σύνολο νομοθετικών τροπολογιών στο ΠΔ400/70, μέσω των οποίων θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις να αποζημιωθούν οι δικαιούχοι όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Αν λάβουμε υπόψη ότι οι εκκρεμείς υποθέσεις αντιστοιχούν σε ένα ποσό 650 εκ. ευρώ και ότι οι εισφορές του Επικουρικού προϋπολογίζεται ότι θα ανέλθουν τα επόμενα χρόνια στα 70-75 εκ. ευρώ (και με την προϋπόθεση βέβαια ότι δεν θα ανακληθεί η άδεια λειτουργίας άλλης εταιρίας και ότι δεν θα έχουμε νέες ζημιές από άγνωστα και ανασφάλιστα οχήματα), τότε χρειάζονται 9 έτη για να αποπληρωθούν όλες αυτές οι ασφαλιστικές υποχρεώσεις.
Μέσα στο πλαίσιο αυτό, αναζητήθηκαν λύσεις για το πρόβλημα, όπως:
α) Λήψη δανείου από τις τράπεζες. Το αίτημα αυτό δεν μπόρεσε να ικανοποιηθεί λόγω της κρίσης
β) Αντασφαλιστικές συμβάσεις, μέσω των οποίων θα αντασφαλιζότανε το 100% των εκκρεμών ζημιών. Η λύση αυτή έχει μειονεκτήματα διότι πρώτα πρέπει να πληρώνει το Επικουρικό και μετά να εισπράττει από τον αντασφαλιστή το 100% του ποσού της αποζημίωσης
γ) Μεταφορά χαρτοφυλακίων (μιας-μιας ασφαλιστικής επιχείρησης) σε λειτουργούσα ασφαλιστική επιχείρηση εξειδικευμένη σε ρευστοποιήσεις χαρτοφυλακίων (Run Off) ασφαλίσεων ζημιών. Η λύση αυτή θεωρείται η πιο εφικτή.
Η διοίκηση του Επικουρικού αναζήτησε εξειδικευμένη ασφαλιστική επιχείρηση, που θα μπορούσε να αναλάβει ρευστοποίηση τέτοιων χαρτοφυλακίων και αποπληρωμή των δικαιούχων σε σύντομο χρονικό διάστημα. Για την υλοποίηση της λύσης αυτής, το Επικουρικό Κεφάλαιο θα πρέπει από τη δική του πλευρά α) να μεταβιβάσει τόσο το χαρτοφυλάκιο των εκκρεμών ζημιών, όσο και την υφιστάμενη σήμερα (εναπομένουσα) ασφαλιστική τοποθέτηση των συγκεκριμένων κινδύνων και παράλληλα, να δεσμευθεί ότι θα καλύψει στο μέλλον το οποιοδήποτε χρηματοδοτικό κενό προκύψει σε βάθος χρόνου (δεκαετίας ή δεκαπενταετίας), θέτοντας ως εγγύηση μέρος των μελλοντικών του εισφορών.
Το θετικό της λύσης αυτής είναι ότι όλοι οι δικαιούχοι αποζημίωσης να πληρωθούν άμεσα και στα ποσά που θα ελάμβαναν, αν το Επικουρικό Κεφάλαιο είχε τη απαιτούμενη ρευστότητα και πλήρωνε το ίδιο. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, το χρονικό διάστημα που θα απαιτηθεί για την αποζημίωση των δικαιούχων θα είναι μία τριετία, για την καταβολή του 85%-90% των αποζημιώσεων (από την στιγμή της μεταβίβασης του χαρτοφυλακίου των εκκρεμών ζημιών) και το υπόλοιπο 10%-15% (που θα αφορά στην εξέλιξη δικαστικών υποθέσεων) θα χρειαστεί μια επιπλέον διετία.
Όλα τα πιο πάνω αφορούν στις ήδη υπάρχουσες εκκρεμείς ζημιές του Επικουρικού Κεφαλαίου ενώ για το μέλλον, πριν την ανάκληση της άδειας λειτουργίας οποιασδήποτε ασφαλιστικής επιχείρησης, μελετάται ο διορισμός Επιτρόπου, ο οποίος θα κρίνει ποιο χαρτοφυλάκιο θα πρέπει να μεταφερθεί και σε ποια εξειδικευμένη εταιρία ρευστοποίησης (Run Off) και θα εξετάζεται αν, μετά την μεταφορά, μπορεί η εταιρεία να συνεχίσει τις εργασίες της ή όχι. Στην περίπτωση δε που κριθεί ότι, παρά την μεταφορά, δεν μπορεί να συνεχίσει τις εργασίες, τότε θα ανακαλείται η άδεια και το οποιοδήποτε επιπλέον χρηματοδοτικό κενό προκύψει από την αστική ευθύνη αυτοκινήτου, θα το καλύπτει το Επικουρικό Κεφάλαιο.
