Παραγωγές Υπαλλήλων. Αργά ή γρήγορα, προβλέπεται μάχη με… άσπρους και… μαύρους παίκτες!

Οι προτάσεις που κατέθεσε στις 12 Σεπτεμβρίου 2013 ο Γενικός Εισαγγελέας του Διεθνούς Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, σχετικά με το προδικαστικό ερώτημα στο Διεθνές Ευρωπαϊκό Δικαστήριο που έχει υποβάλει το Συμβούλιο της Επικρατείας, μπορεί να θεωρηθούν ως μια μεγάλη επιτυχία των φορέων της Διαμεσολάβησης (ΕΕΑΕ, ΣΕΜΑ, ΠΣΑΣ, ΠΣΣΑΣ, ΣΠΑΤΕ). Είναι νωρίς βέβαια για πανηγυρισμούς από πλευράς τους, αφού η απόφαση του Δικαστηρίου σύμφωνα με πληροφορίες αναμένεται να εκδοθεί στις 17 Οκτωβρίου 2013 και μέχρι τότε ουδείς μπορεί να προδικάζει το αποτέλεσμα.

Υπενθυμίζουμε ότι οι πιο πάνω φορείς έχουν υποβάλει αίτημα προς το Συμβούλιο της Επικρατείας για την ακύρωση ρυθμίσεων της Κ3-8010/8-8-2007 απόφασης του Υφυπουργού Ανάπτυξης «περί καθορισμού των απαιτούμενων προϋποθέσεων που αποδεικνύουν την εμπειρία, τις ικανότητες και τις γενικές εμπορικές και επαγγελματικές γνώσεις των Διαμεσολαβούντων στην ασφάλιση», το δε ΣτΕ απευθύνθηκε προς το Διεθνές Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, υποβάλλοντας προδικαστικό ερώτημα, ως προς το μέρος της αίτησης που αναφέρεται στις πράξεις ασφαλιστικής διαμεσολάβησης όταν αναλαμβάνονται από ασφαλιστική επιχείρηση ή υπάλληλο, ο οποίος ενεργεί υπό την ευθύνη της ασφαλιστικής επιχείρησης. Η συζήτηση στο ΣτΕ έχει αναβληθεί για τις 25 Φεβρουαρίου 2014.

Διαβάστε Επίσης

O Γ. Χατζηθεοδοσίου είναι άτυπα η φωνή της διαμεσολάβησης. Γιατί όχι και τυπικά;

Jul 25, 2025

Συνάντηση εργασίας του Προέδρου του ΕΕΑ, Γ. Χατζηθεοδοσίου με τον Περιφερειάρχη Αττικής, Ν. Χαρδαλιά

Jul 22, 2025

Το ζήτημα έχει εστιαστεί στην παραγωγή των υπαλλήλων των ασφαλιστικών επιχειρήσεων που εγγράφεται στους κωδικούς τους, ως υπαλλήλων, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 15 παρ. 2 του Ν. 3557/2007, η οποία αναφέρει ότι:

“Στο τέλος του δεύτερου εδαφίου της παραγράφου 3 του άρθρου 2 του π.δ. 190/2006 (ΦΕΚ 196 Α`) προστίθεται νέο εδάφιο, ως εξής: «Κατ` εξαίρεση, υπάλληλος ασφαλιστικής επιχείρησης του προηγούμενου εδαφίου μπορεί να ασκεί πράξεις ασφαλιστικής διαμεσολάβησης, χωρίς να υπάγεται στις διατάξεις του παρόντος, εφόσον τα ετήσια ακαθάριστα έσοδά του από τις πράξεις αυτές δεν υπερβαίνουν, στο σύνολό τους, το ποσό των πέντε χιλιάδων (5.000) ευρώ.»

Ας προσεγγίσουμε το θέμα από τρεις πλευρές:

Καταρχήν, πρέπει να δηλώσουμε ότι οι κωδικοί αυτοί δεν δημιουργήθηκαν σήμερα, αλλά υπάρχουν εδώ και δεκαετίες. Λειτουργούσαν ως μια πρόσθετη παροχή της επιχείρησης προς τους υπαλλήλους τους, που επιθυμούσαν παράλληλα να δημιουργήσουν μια μικρή παραγωγή και να έχουν ένα πρόσθετο εισόδημα. Πολλές εταιρείες μάλιστα ενθάρρυναν την ανάπτυξη τέτοιων παραγωγών, αφού πίστευαν ότι λόγω της υπαλληλικής σχέσης δεν «κινδύνευαν» από τον ανταγωνισμό. Σε κάποιες περιπτώσεις όμως (και δεν ήταν λίγες) οι παραγωγές αυτές διογκώθηκαν και λειτούργησαν αντίστροφα. Το κύριο εισόδημα προερχόταν από προμήθειες και το συμπληρωματικό από το μισθό του υπαλλήλου. Και πάλι όμως, πολλές ασφαλιστικές δεν αντιδρούσαν, γιατί γι΄ αυτές είχε μεγαλύτερη αξία η παραγωγή! Άλλωστε, χωρίς να είναι υποτιμητικό για τους υπόλοιπους, οι περισσότεροι από τους υπαλλήλους που δημιουργούσαν τέτοιες παραγωγές ήταν ή χαμηλόμισθοι ή «εξωτερικών εργασιών», ενώ οι καταβαλλόμενες προμήθειες, ως ποσοστό, ήταν το 50% περίπου της πρακτορειακής προμήθειας. Άρα, όλοι ήταν ευχαριστημένοι, εταιρείες και εργαζόμενοι!

Το θέμα ανέκυψε όταν η εθνική νομοθεσία εναρμονίστηκε με την οδηγία 2002/92/Ε.Κ. περί ασφαλιστικής διαμεσολάβησης και για το λόγο αυτό η δυνατότητα αυτή των υπαλλήλων δεν περιελήφθη στο ΠΔ 190/2006, προστέθηκε όμως ένα χρόνο αργότερα με τον πιο πάνω νόμο Ν. 3557/2007. Συνεπώς, το θέμα είναι πολύ παλιό, αλλά εφόσον η Ελληνική Πολιτεία «εναρμονίζεται» με τις κοινοτικές οδηγίες και θέτει θέματα γνώσεων, εξετάσεων, επάρκειας, τήρησης μητρώων ασφαλιστικών διαμεσολαβητών και προετοιμάζεται για Κώδικες Δεοντολογίας και Κανονισμούς Εσωτερικών Διαδικασιών των εταιρειών, είναι προφανές ότι το περιβάλλον δραστηριοποίησης αλλάζει, οι νόμοι αλλάζουν και όλοι πρέπει να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα.

Το δεύτερο σημείο είναι να προσεγγίσουμε τα δυνητικά μεγέθη που επιτρέπει η ισχύουσα διάταξη του νόμου. Αν θεωρήσουμε ότι έχουμε 8.000 εργαζόμενους στις ασφαλιστικές επιχειρήσεις, τότε η δυνατότητα που παρέχει σήμερα ο (προσβαλλόμενος) νόμος είναι για προμήθειες συνολικού ποσού 40 εκατ. ευρώ ετησίως (8.000 υπάλληλοι χ 5.000 ευρώ). Αν επίσης υπολογίσουμε ότι η μέση προμήθεια προς τους υπαλλήλους είναι το 50% περίπου της πρακτορειακής, τότε υπολογίζοντας 12% ως μέση προμήθεια, οδηγούμαστε σε καθαρά ασφάλιστρα ύψους 330 εκατ. ευρώ, δηλαδή το 8,5% της συνολικής αγοράς του 2012 ή το 16,5% των κατά ζημιών ασφαλίσεων (αν λάβουμε υπόψη μας ότι το σημαντικότερο μέρος της παραγωγής των υπαλλήλων αφορά σε γενικούς κλάδους ασφάλισης). Φυσικά, τα ποσά αυτά είναι τα δυνητικά και όχι τα πραγματικά. Με μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση, εκτιμάμε ότι ασχολούνται οι μισοί περίπου υπάλληλοι, οι οποίοι όμως βρίσκονται κοντά στο ανώτατο όριο των 5.000 ευρώ ετησίως και συνεπώς η εκτιμώμενη παραγωγή είναι περίπου στα 170 εκατ. ετησίως, δηλαδή στο 4,5% της συνολικής αγοράς ή στο 8,5% των κατά ζημιών ασφαλίσεων.

Αν τώρα σας φαίνεται μικρό το 4,5% της συνολικής αγοράς, αρκεί να σκεφθούμε ότι η παραγωγή αυτή, ως σύνολο, θα ήταν μέσα στην πρώτη δεκάδα των ασφαλιστικών εταιρειών στη χώρα μας. Δεν είναι καθόλου μικρό και είναι λογικό να διεκδικείται από τους πιστοποιημένους επαγγελματίες διαμεσολαβητές.

Αυτή η σκέψη μας οδηγεί στο τρίτο σημείο της προσέγγισής μας. Τι θα γίνει αν απαγορευθεί, μετά από μια απόφαση του Διεθνούς Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου στις 17 Οκτωβρίου 2013 και μια επόμενη απόφαση του ΣτΕ στις 25 Φεβρουαρίου 2014, να έχουν οι ασφαλιστικοί υπάλληλοι παραγωγή στον κωδικό τους; Θα περάσει αυτή η παραγωγή στα χέρια των Διαμεσολαβητών; Αν ναι, με ποιον τρόπο; Αν όχι, τότε γιατί έχουν προσφύγει; Τι στάση θα κρατήσουν οι εταιρείες; Θα βρεθούν οι γνωστοί «ελληνικοί» τρόποι ώστε, και να μην είναι η παραγωγή σε κωδικούς υπαλλήλων και να συνεχίσουν να αμείβονται οι υπάλληλοι για την παραγωγή αυτή;

Ίσως είναι νωρίς για τέτοιες συζητήσεις. Καλό όμως είναι να αρχίσουμε όλοι να προβληματιζόμαστε, γιατί ούτε οι εταιρείες θα θελήσουν να χάσουν την παραγωγή των υπαλλήλων τους, ούτε οι υπάλληλοι θα θελήσουν να χάσουν το πρόσθετο εισόδημά τους, ούτε η διαμεσολάβηση βέβαια θα αδιαφορήσει για την παραγωγή αυτή. Συνεπώς προβλέπεται μάχη με …άσπρους και …μαύρους παίκτες.