Ο Κλάδος των Χρηματοοικονομικών Υπηρεσιών αντιμετωπίζει μεγάλο πρόβλημα με την απώλεια της Εμπιστοσύνης και κατά συνέπεια τη διακοπή της Δραστηριότητας των Καταναλωτών. Το Αμερικανικό Υπουργείο Οικονομικών έχει ήδη διοχετεύσει περί τα 525 δισεκατομμύρια δολάρια στο συγκεκριμένο Κλάδο, προσπαθώντας να συγκρατήσει την Κατάρρευση των Αγορών. Σε σχετικές έρευνες η απόλυτη πλειοψηφία των ερωτηθέντων Καταναλωτών-Επενδυτών δηλώνει ότι οι Επιχειρήσεις πρέπει μεν να υιοθετήσουν πιο υγιείς πρακτικές, ωστόσο αμφιβάλλει ότι θα το κάνουν, γι’ αυτό και χρειάζεται μεγαλύτερη Εποπτεία από το Κράτος.
Από την άλλη, πληθαίνουν οι φωνές ενάντια στον υπερβολικό Έλεγχο που ασκείται αυτή τη στιγμή και ο οποίος μπορεί να φτάσει στο σημείο ακόμη και να εμποδίσει την Ανάκαμψη των Αγορών. Ούτως ή άλλως, η Αβεβαιότητα σχετικά με τους Κανόνες που θα ισχύσουν στο μέλλον εμποδίζει τις Εταιρείες να προγραμματίσουν τις μελλοντικές κινήσεις τους. Η Αμερικανική κοινή γνώμη, που καθημερινά προσπαθεί να απαντήσει στο ερώτημα «τις πταίει» για τη χειρότερη Οικονομική Κρίση του πλανήτη από την εποχή του κραχ (1929) και να αποδώσει «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι», καταλήγει διχασμένη. «Υπερβολική Εποπτεία», ισχυρίζονται οι Εταιρείες, «και σε Εθνικό και σε Ομοσπονδιακό επίπεδο: αυτό οδηγεί σε σύγχυση και σε παρερμηνείες για το ποιος είναι υπεύθυνος και γιατί. Παράδειγμα, οι Ασφαλιστικές Εταιρείες, οι οποίες ελέγχονται από 50 διαφορετικές Πολιτείες!».
Άλλοι Παράγοντες ισχυρίζονται ότι η Κρίση ξέσπασε ακριβώς γιατί υπήρχαν κενά στις Εποπτικές Διαδικασίες ή, έστω, στην εφαρμογή τους και οι Εταιρείες και οι Καταναλωτές πήραν υπερβολικά μεγάλα ρίσκα, ακριβώς γιατί κανείς δεν τους ήλεγχε. Τις πταίει τελικά;
