«Προς πώληση: τέσσερα Airbus, μια κρατική εταιρεία στοιχημάτων και ένας ιππόδρομος, μερίδια συμμετοχής σε καζίνο, λιμάνια, ταχυδρομεία, δύο εταιρείες ύδρευσης, μια εταιρεία εξόρυξης και κατεργασίας νικελίου, καλυκοποιείο, μονοπώλια ηλεκτρισμού και αερίου, ένας τηλεπικοινωνιακός οργανισμός, μετοχές σε αρκετές τράπεζες, εκατοντάδες χιλιόμετρα εθνικών οδών, ένα πρώην αεροδρόμιο, ολυμπιακά ακίνητα, χιλιάδες στρέμματα γης και υπέροχα κομμάτια της περίφημης ελληνικής ακτογραμμής». H αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal παρουσιάζει στους αναγνώστες της, με μια αναγγελία πώλησης «επικών διαστάσεων» όπως τη χαρακτηρίζει, το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων του ελληνικού δημοσίου. Το εκτενές άρθρο εμπλουτίζεται με χάρτες για τον εντοπισμό των «προς πώληση» ακινήτων και περιουσιακών στοιχείων και με κατατοπιστικές φωτογραφίες ακτών αλλά και του Ελληνικού.
«Αυτό βέβαια δεν το είχαν ασφαλώς κατά νου οι Έλληνες όταν ξεκίνησαν τις διαπραγματεύσεις για το δεύτερο πακέτο διάσωσης με τις χώρες της ευρωζώνης και του ΔΝΤ», σημειώνει η εφημερίδα αναφορικά με το πρόγραμμα πώλησης περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου. Όμως υπάρχουν τρία εμπόδια για την επιτυχή ολοκλήρωση του προγράμματος της ελληνικής κυβέρνησης, σημειώνει ο αρθρογράφος. «Μεταξύ αυτών τα συνδικάτα που αντιτίθενται στην πώληση κρατικών εταιρειών, οι πολίτες που δεν θέλουν να πωληθεί δημόσια γη αλλά και ο λαβύρινθος της γραφειοκρατίας που έχει αποθαρρύνει και στο παρελθόν επίδοξους επενδυτές».
Σημειώνεται επίσης η έλλειψη κτηματολογίου καθώς και το γεγονός ότι πολλές δημόσιες γαίες έχουν καταπατηθεί από ιδιώτες που διεκδικούν στα δικαστήρια την κυριότητά τους. Σε άλλες περιπτώσεις ο ιδιοκτήτης ενός οικοπέδου είναι απλώς… άγνωστος καθώς «οι πολίτες μπορούσαν μέχρι το 1915 να αποκτήσουν δημόσια περιουσία αποδεικνύοντας μόνο ότι την κατείχαν για μεγάλο διάστημα (χρησικτησία) και έτσι πολλοί είναι αυτοί που ψάχνουν για παλαιούς τίτλους που βεβαιώνουν τη νόμιμη κατοχή τους».
Η εφημερίδα αναφέρει ακόμα ότι η χρονική συγκυρία είναι αρνητική για την προσπάθεια πώλησης ακινήτων καθώς οι τιμές έχουν μειωθεί αισθητά ενώ σημειώνεται ότι και άλλες προσπάθειες στο πρόσφατο παρελθόν δεν είχαν την αναμενόμενη επιτυχία λόγω χαμηλού επενδυτικού ενδιαφέροντος. Στο ίδιο άρθρο αναφέρονται και οι περιπτώσεις της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας και της Ισπανίας που έχουν επίσης ξεκινήσει αντίστοιχες διαδικασίες ιδιωτικοποιήσεων όχι όμως ανάλογης κλίμακας.
.gif?rand=2626)
