.gif?rand=903)
Γράφαμε χθες και επιχειρηματολογούσαμε ότι με βάση την απόφαση του ECOFIN, απαγορεύεται ουσιαστικά στον Έλληνα πολίτη και κατ’ αναλογία και στον Ευρωπαίο να κατέχει χρηματική περιουσία και πολύ περισσότερο να την εμπιστευθεί σε μια τράπεζα που θα φυλάξει και θα διασφαλίσει τα χρήματά του.
Η εξέλιξη αυτή βέβαια αποτελεί το δεύτερο στάδιο, γιατί έχει προηγηθεί η «απαγόρευση» κατοχής ακίνητης περιουσίας. Οι πολιτικοί μας, που εμείς τους ψηφίσαμε, έχουν ήδη αποφασίσει ότι η κατοχή ενός ακινήτου, ακόμα και ενός σπιτιού μόνο, αποτελεί τεκμήριο με βάση το οποίο ο Έλλην πολίτης πρέπει να καταβάλει συνεχώς χρήματα για λόγους άλλους, άσχετους με τη λειτουργία του σπιτιού. Δεν φορολογείται το εισόδημα της ακίνητης περιουσίας, αλλά φορολογείται αυτή καθαυτή η κατοχή ακίνητης περιουσίας, ανεξάρτητα από τον τρόπο που την απέκτησε κάποιος και ανεξάρτητα από το αν του αποφέρει εισόδημα ή όχι.
Για να συνειδητοποιήσουμε τι ακριβώς συμβαίνει θα διατυπώσουμε ένα ακραίο παράδειγμα. Ακόμα και στη μάστιγα της κοινωνίας, τα ναρκωτικά, αλλιώς αντιμετωπίζεται και τιμωρείται, πολύ ελαφρύτερα, η κατοχή ουσιών για προσωπική χρήση και αλλιώς αντιμετωπίζεται και τιμωρείται, πολύ βαρύτερα, η κατοχή για εμπορία. Αντίθετα, η κατοχή ενός ακινήτου τιμωρείται εξίσου, είτε είναι για «προσωπική χρήση» (ιδιοκατοίκηση-ιδιοχρησιμοποίηση), είτε για «εμπορία» (ενοικίαση, πώληση, δωρεάν παραχώρηση κ.λπ.)!
Και φυσικά, το πόσο αξίζει ένα ακίνητο δεν το γνωρίζεις εσύ ο ιδιοκτήτης, ούτε η ίδια η αγορά, που κατά τα άλλα την θεοποιούν στα δελτία των 8 και την επικαλούνται. Το γνωρίζουν μόνο οι πολιτικοί μας που ορίζουν την τιμή του ακινήτου, κατά την άποψή τους και κατά τις ανάγκες τους. Αν βέβαια τους ζητήσεις να το αγοράσουν οι ίδιοι ή το κράτος που εκπροσωπούν, να παρακρατήσουν τις οφειλές του άτυχου ιδιοκτήτη και να του δώσουν μόνο την διαφορά, τότε απλώς γελούν και σε ειρωνεύονται. Κάτι αντίστοιχο κάνουν και οι τράπεζες βέβαια, χωρίς να μπορείς να καταλάβεις πως μια οποιαδήποτε τράπεζα (που όπως όλοι ξέρουμε πλέον είναι… κράτος) εκτιμά σήμερα ένα ακίνητο π.χ. 100.000 ευρώ και την ίδια στιγμή το ίδιο το κράτος, μέσω των αντικειμενικών, το εκτιμά 200.000 ευρώ. Ή μάλλον είναι απλό να το καταλάβουμε. Υψηλή αξία έχουν τα ακίνητα γιατί επ’ αυτής της αξίας υπολογίζονται οι φόροι και τα χαράτσια και με αυτή την αξία καταγράφονται στα αποθεματικά των τραπεζών, αλλά έχουν χαμηλή πραγματική αξία για τον πολίτη που θέλει να τα πουλήσει. Άλλο η κατοχή, άλλο η διακίνηση-ρευστοποίηση, εδώ τους συμφέρει να τα διαχωρίζουν, ανάποδα βέβαια!
Έχεις ακίνητο; Δεν μας ενδιαφέρει αν δεν ξόδεψες ένα ευρώ για να το φτιάξεις αλλά απλώς το κληρονόμησες, πληρώνεις. Κι εσύ που ξόδεψες για να το φτιάξεις και πλήρωσες μεροκάματα, ασφαλιστικές εισφορές, άδειες και φόρους υπέρ τρίτων κ.λπ., εσύ που αγόρασες υλικά και κίνησες την οικονομία, πάλι πληρώνεις. Πληρώνετε γιατί έχετε! Κι αν είσαι από τους τυχερούς (ή άτυχους;) που το έχεις νοικιασμένο και εισπράττεις ένα ενοίκιο, ξαναπληρώνεις για το εισόδημα που σου δίνει. Επί …σοσιαλισμού ακούστηκε και μας άρεσε η έκφραση «να πληρώσουν οι έχοντες και κατέχοντες»! Μόνο που δεν είχαμε καταλάβει ότι «οι έχοντες και κατέχοντες» είμασταν εμείς, οι πολλοί και οι μικροί, σε μας το έλεγαν και εμείς τους χειροκροτούσαμε!
Λένε ότι η λαϊκή σοφία λέει την αλήθεια χωρίς υπεκφυγές και ότι η σάτιρα λέει δημοσίως, όσα όλοι μας θα θέλαμε να πούμε. Ας ακούσουν λοιπόν οι αγαπητοί μας πολιτικοί τα ανέκδοτα που κυκλοφορούν για τον νεαρό που παντρεύεται την αγαπημένη του, με έναν και μόνο όρο …να μην της γράψει ο πατέρας της ακίνητα στο όνομά της! Θα καταλάβουν τίποτα;
