Στο πλαίσιο της ατμόσφαιρας αυτοκριτικής και στοχασμού που δημιούργησε μεταξύ άλλων η οικονομική κρίση στη χώρα μας, λάβαμε ένα κειμενάκι από τα πολλά του είδους που κυκλοφορούν στο Ίντερνετ, η γεω-πολιτική ανάλυση του οποίου ίσως να μην είναι απόλυτα ακριβής, όμως το κεντρικό του μήνυμα δεν παύει να έχει κάποια –διαχρονική- αξία, γι’ αυτό και το αναδημοσιεύουμε…
Η διαφορά ανάμεσα στις φτωχές χώρες και τις πλούσιες χώρες, δεν είναι η ηλικία τους. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι παλαιές χώρες όπως η Ινδία και η Αίγυπτος, που συνεχίζουν να υπάρχουν για περισσότερα από 2000 χρόνια, παραμένουν φτωχές. Από την άλλη πλευρά, χώρες όπως ο Καναδάς, η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία, που 150 χρόνια πριν ήταν αχανείς εκτάσεις με χωριά, σήμερα είναι πλούσιες ανεπτυγμένες χώρες.
Η διαφορά μεταξύ πλούσιων και φτωχών κρατών δεν είναι επίσης θέμα φυσικών πόρων. Η Ιαπωνία έχει περιορισμένη έκταση, ορεινό έδαφος κατά 80%, ακατάλληλο για γεωργία και κτηνοτροφία, αλλά είναι η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη. Είναι σαν ένα τεράστιο πλωτό εργοστάσιο, που εισάγει πρώτες ύλες και τις μετατρέπει σε προϊόντα τα οποία μετά εξάγει σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ένα άλλο παράδειγμα είναι η Ελβετία, η οποία δεν διαθέτει φυτείες με κακάο, όμως παράγει τις καλύτερες σοκολάτες στον κόσμο.
Στα περιορισμένα εδάφη της σπέρνει τη γη τέσσερις φορές το χρόνο και εκτρέφει ζώα από τα οποία στη συνέχεια παράγει γαλακτομικά προϊόντα με ποιότητα παγκοσμίου φήμης. Είναι ένα μικρό κράτος το οποίο όμως εκπέμπει εικόνα σιγουριάς, ασφάλειας, τάξης και γαλήνης, γεγονός που την έκανε το ασφαλέστερο χρηματοκιβώτιο του κόσμου!
Αξιωματούχοι και Διοικητικά Στελέχη των πλούσιων χωρών που επικοινωνούν με ομοκατόχους τους σε φτωχότερα κράτη δηλώνουν ότι δεν υπάρχουν ουσιαστικές πνευματικές ανισότητες ή διαφορές.
Η φυλή ή το χρώμα του δέρματος επίσης δεν παίζουν ρόλο. Μετανάστες καταγόμενοι από λαούς που θεωρούνται κατά παράδοση «τεμπέληδες», αποτελούν μέλος των παραγωγικών δυνάμεων σε πλούσιες Ευρωπαϊκές χώρες.
Άρα λοιπόν, ποια είναι η διαφορά;
Η διαφορά είναι η στάση και η διάθεση των ανθρώπων, όπως έχει διαμορφωθεί στο πέρασμα των χρόνων από την εκπαίδευση και την κουλτούρα κάθε χώρας.
Η ανάλυση της συμπεριφοράς των ανθρώπων στις πλούσιες χώρες, έδειξε ότι στην πλειονότητά τους ζουν ακολουθώντας κάποιες συγκεκριμένες αρχές. Οι αρχές αυτές είναι οι εξής:
1. Ηθική (βασική αρχή)
2. Ακεραιότητα
3. Υπευθυνότητα
4. Σεβασμός σε νόμους και κανόνες
5. Σεβασμός στα δικαιώματα των άλλων πολιτών
6. Αγάπη για την εργασία
7. Προσπάθεια για αποταμίευση και επένδυση
8. Θέληση για δράση
9. Ακρίβεια (τυπικότητα)
Στις φτωχές χώρες, μόνο η μειοψηφία ακολουθεί αυτές τις αρχές στην καθημερινότητα.
Δεν είμαστε φτωχοί γιατί μας λείπουν οι φυσικοί πόροι ή επειδή η φύση ήταν άδικη απέναντί μας –όπως για παράδειγμα είναι στον τρίτο κόσμο.
Είμαστε φτωχοί γιατί μας λείπει η σωστή στάση.
Μας λείπει η διάθεση, η θέληση να συμμορφωθούμε και να διδάξουμε αυτές τις λειτουργικές αρχές των πλούσιων ανεπτυγμένων κοινωνιών.
Όποιος αγαπά τη χώρα του, ας προωθήσει αυτήν εδώ τη θέση τουλάχιστον, μήπως κάποιοι από μας θελήσουν να αρχίσουν να σκέφτονται, και άρα να δρουν, διαφορετικά…
