Οι “παραιτήσεις ευθύνης” που υπογράφηκαν από τους επιβάτες που μπήκαν στο υποβρύχιο Titan που χάθηκε κατά τη διάρκεια κατάδυσης στο ναυάγιο του Τιτανικού ενδέχεται να μην προστατεύουν τον ιδιοκτήτη του σκάφους από πιθανές αγωγές από τις οικογένειες των θυμάτων, αναφέρουν νομικοί εμπειρογνώμονες.
Το υποβρύχιο Titan εξαφανίστηκε την Κυριακή περίπου δύο ώρες μετά την κατάδυσή του και βρέθηκε κομματιασμένο στον πυθμένα του ωκεανού μετά από αυτό που η αμερικανική ακτοφυλακή χαρακτήρισε ως «καταστροφική έκρηξη» του θαλάμου πίεσης.
Οι επιβάτες, που πλήρωσαν έως και 250.000 δολάρια ο καθένας για το ταξίδι στα 12.500 πόδια (3.810 μέτρα) κάτω από την επιφάνεια, πιστεύεται ότι υπέγραψαν απαλλαγή ευθύνης. Ένας δημοσιογράφος του CBS που έκανε το ταξίδι με την OceanGate Expeditions τον Ιούλιο του 2022 ανέφερε ότι η παραίτηση που υπέγραψε ανέφερε την πιθανότητα θανάτου τρεις φορές μόνο στην πρώτη σελίδα.
Το Reuters δεν μπόρεσε να επιβεβαιώσει τους όρους που αναφέρονταν στα έγγραφα της OceanGate.
Δεν είναι ασυνήθιστο οι δικαστές να απορρίπτουν την παραιτήσεις ευθυνών εάν υπάρχουν ενδείξεις βαριάς αμέλειας ή κίνδυνοι που δεν αποκαλύφθηκαν πλήρως.
Η OceanGate θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι δεν ήταν βαριά αμέλεια και ότι οι παρεκκλίσεις ισχύουν επειδή περιγράφουν πλήρως τους κινδύνους που ενυπάρχουν στην υδραυλική εγκατάσταση στα βαθύτερα σημεία του ωκεανού σε ένα υποβρύχιο μεγέθους μίνι βαν. Ο βαθμός οποιασδήποτε πιθανής αμέλειας και ο τρόπος με τον οποίο αυτό θα μπορούσε να επηρεάσει τη δυνατότητα εφαρμογής των παρεκκλίσεων θα εξαρτηθεί από τα αίτια της καταστροφής, τα οποία βρίσκονται ακόμη υπό διερεύνηση.
«Υπάρχουν τόσα πολλά διαφορετικά παραδείγματα για το τι αξιώσεις μπορούν να υπάρξουν αλλά μέχρι να μάθουμε την αιτία, δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε εάν ισχύουν οι παραιτήσεις», δήλωσε ο δικηγόρος προσωπικών τραυματισμών Joseph Low από την Καλιφόρνια.
Η OceanGate είναι μια μικρή εταιρεία που εδρεύει στο Έβερετ της Ουάσιγκτον και δεν είναι σαφές εάν έχει τα περιουσιακά στοιχεία για να πληρώσει σημαντικές αποζημιώσεις, εάν θα καταβληθούν, αλλά οι οικογένειες θα μπορούσαν να εισπράξουν από το ασφαλιστήριο συμβόλαιο της εταιρείας εάν το είχαν.
Οι οικογένειες θα μπορούσαν επίσης να ζητήσουν αποζημίωση από οποιαδήποτε εξωτερικά μέρη που σχεδίασαν, βοήθησαν στην κατασκευή ή κατασκεύασαν εξαρτήματα για τον Τιτάνα, εάν διαπιστωθεί ότι υπήρξε σε αυτό το επίπεδο αμέλεια και αιτία της έκρηξης.
Η OceanGate θα μπορούσε να επιδιώξει να προστατευθεί από ζημιές υποβάλλοντας μια λεγόμενη αγωγή περιορισμού ευθύνης σύμφωνα με το ναυτικό δίκαιο, η οποία επιτρέπει στους ιδιοκτήτες πλοίων που εμπλέκονται σε ατύχημα να ζητούν από ένα ομοσπονδιακό δικαστήριο να περιορίσει τυχόν ζημιές στην παρούσα αξία του σκάφους. Δεδομένου ότι ο Τιτάνας καταστράφηκε, αυτό θα ήταν μηδέν.
Αλλά η OceanGate θα έπρεπε να αποδείξει ότι δεν γνώριζε πιθανά ελαττώματα. Εάν αποτύγχανε σε μια τέτοια περίπτωση, οι οικογένειες θα ήταν ελεύθερες να υποβάλουν αγωγές για αμέλεια.
Ένας άλλος ναυτιλιακός νόμος, ο νόμος Death on the High Seas, επιτρέπει σε άτομα που εξαρτώνται οικονομικά από κάποιον που πέθανε σε ναυτικό ατύχημα να αναζητήσουν μόνο το μέρος των μελλοντικών κερδών αυτού του ατόμου που θα λάμβαναν διαφορετικά. Οι ενάγοντες δεν μπορούν να ανακτήσουν απώλειες για πόνο και ταλαιπωρία σε αυτές τις περιπτώσεις.
Οι ενάγοντες θα μπορούσαν ενδεχομένως να επικαλεστούν ισχυρισμούς για κενά ασφαλείας στο OceanGate που έγιναν από πρώην υπάλληλο σε μια αγωγή κατά της εταιρείας το 2018 στο ομοσπονδιακό δικαστήριο της Ουάσιγκτον. Ο υπάλληλος, Ντέιβιντ Λόχριτζ, είπε ότι εξέφρασε «σοβαρές ανησυχίες για την ασφάλεια», αλλά αγνοήθηκε. Αυτή η υπόθεση διευθετήθηκε με αδιευκρίνιστους όρους, δείχνουν τα δικαστικά αρχεία.
Μια ομάδα ηγετών του κλάδου έγραψε επίσης στην OceanGate το 2018 εκφράζοντας σοβαρές ανησυχίες για την ασφάλεια του σκάφους και την απόφαση της εταιρείας να μην πιστοποιήσει τον Titan μέσω τρίτων, όπως το American Bureau of Shipping, κορυφαίος ταξινομητής υποβρυχίων.
Πηγή: Reuters
