Ολοκληρώθηκαν χθες, 12/2/13, στο Μέγαρο Μουσικής οι εκλογές στην Ένωση Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος. Τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας ήταν τα εξής: 1) Δημήτριος Ζορμπάς 3.539, 2) Ιωάννης Λαπατάς, 3.045, 3) Γεώργιος Κώτσαλος 2.940, 4) Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου 2.643, 5) Θεόδωρος Κοκκάλας 2.349, 6) Πέτρος Παπανικολάου 2.348, 7) Ιορδάνης Χατζηιωσήφ 2.300, 8) Φωκίων Μπράβος 2.235, 9) Κωνσταντίνος Παπαμιχαλόπουλος 2.019, 10) Νικόλαος Μακρόπουλος 2001, 11) Gomez Luis Miguel 1.781, 12) Δημήτριος Μαζαράκης 1.760, 13) Παναγιώτης Βαγιακάκος 1.676, 14) Παναγιώτης Δημητρίου 1.659, 15) Ανδρέας Βασιλείου 1.644, 16) Αναστάσιος Κασκαρέλης 1.550, 17) Eric Kleijnen 1.549, 18) Bertrand Woirhaye 1.440, 19) Giuseppe Zorgno 1.431. Διαβάστε τη συνέχεια… είναι ενδιαφέρουσα!
Οι συγκεκριμένες εκλογές απόδειξαν άλλη μια φορά ότι το “Παραγωγικό Μάνατζμεντ” βρίσκεται πάντα απέναντι από την… “Πολιτική”. Το μεν πρώτο, έχει ως Ασυμβίβαστο Στόχο τα “Κέρδη” και παράλληλα και σε Ιδανικέ Συνθήκες, απόλυτα Ικανοποιημένους Πελάτες, Εργαζόμενους, Προμηθευτές, την ευρύτερη Κοινωνία και βέβαια και την Πολιτεία. Είναι λίγο σπάνιες αυτές οι περιπτώσεις, όμως αναφέρονται για λόγους ακαδημαϊκούς. Δεν αντέξαμε να μην κάνουμε το απαραίτητο… μαθηματάκι μας… Ελπίζουμε να μην ενοχλούμε, αλλά να χρησιμεύουμε! Συχνά-πυκνά λοιπόν, το “Παραγωγικό Μάνατζμεντ” παράγει Κέρδη, χωρίς να ικανοποιεί μερικώς ή απόλυτα μία ή περισσότερες από τις (5) άμεσα εμπλεκόμενες ομάδες Πολιτών, όπως αναφέρονται πιο πάνω!
Η “Πολιτική” από την άλλη πλευρά, σε όποιο χώρο και αν ασκείται, απαιτεί δημόσιες σχέσεις, χαμηλό προφίλ, (η έπαρση ποτέ δεν πουλάει) και έχει ως Ασυμβίβαστο Στόχο να “Κερδίζει Ανθρώπους”, δηλαδή “Συμπάθειες” παρόλο που πολλές φορές εκφράζει… Αντιπάθειες… (ψήφισα αυτόν γιατί δεν αντέχω τον άλλον!) Εννοείται ότι η “Πολιτική Ψήφος” και εξαγοράζεται με κάθε είδους ανταλλάγματα: Χρήματα, θέσεις, προαγωγές, και διάφορα άλλα Συμφέροντα. Η Νοοτροπία που πουλούσε χρόνια στην Ελλάδα ότι ψηφίζω γιατί έχω “Αρχές” αποδείχτηκε στην πράξη ως αμπελοφιλοσοφία περαστικής σημασίας. Κανένας δεν μπορεί να μονοπωλησει το ενδιαφέρον του για τους “αδύνατους”. Απλά εξέφραζε προσωπικά απωθημένα.
Και τα δύο αυτά “Καθήκοντα”, του “Παραγωγικού Μάνατζμεντ” και της “Πολιτικής” πέρα από το γεγονός ότι και οι δύο είναι πάρα πολύ απαιτητικές, είναι Εργασίες πλήρους απασχόλησης και πολύ δύσκολο να… συνυπάρξουν! Ο λόγος είναι γιατί τα δύο αποτελούνται από τελείως “Ασυμβίβαστα Καθήκοντα & Υποχρεώσεις”! Δεν μπορείς να Ικανοποιείς τις Ανάγκες και των Δύο! Ελάχιστοι Ηγέτες/Μάνατζερ τα κατάφεραν για αυτό και έγραψαν Ιστορία! Δεν μπορείς δηλαδή να Ικανοποιείς τις Ανάγκες της Επιχείρησης μαζί με τις (5) άμεσα εμπλεκόμενες ομάδες των Πολιτών και παράλληλα να είσαι… Αγαπητός… Συμπαθής… Εύκολος… Καλοπροαίρετος και Συμβιβαστικός… και να κερδίζεις τις Συμπάθειες των Στελεχών σου και των Εργαζομένων… γιατί… σε αυτή την περίπτωση, ως Μάνατζερ… “μαύρο φίδι που σ’ έφαγε”! Η ίδια η Επιχείρηση θα σε αποβάλλει, εννοούμε Επιχείρηση Κανονική και όχι Επιχείρηση/Πλιάτσικο του Δημοσίου, όπως τις ζούμε στο πετσί μας.
Παρακαλούμε τους σεβαστούς αναγνώστες μας να μην προσπαθήσουν να ζωγραφίσουν πρόσωπα με την ανάλυσή μας. Δεν έχουμε καμία τέτοια πρόθεση… Σεβόμαστε και αγαπάμε όλα τα Στελέχη της Αγοράς, ακόμα και αυτά που μας… αντιπαθούν! Ο Στόχος μας είναι πάντα ένας: Να προσφέρουμε σε κάθε αράδα που γράφουμε Πρακτικές και Χρήσιμες Απόψεις και Μηνύματα που μπορούν να εφαρμοστούν στην καθημερινότητά μας και να βελτιώσουν τις αποδόσεις μας.
Για να κλείσουμε το θέμα πιο παραστατικά, δημοσιεύουμε σε άλλο άρθρο του σημερινού “ID” που υπάρχει στα “Classics” του “ΕΜΜ” με τίτλο: “Ηγεσία” του C.A. Bach. Πρόκειται για ένα κείμενο που περιγράφει τις βαθύτερες έννοιες της “Ηγεσίας” και πώς όταν αυτή εφαρμόζεται Σταθερά, Δίκαια και Σωστά, αναγνωρίζεται όσο αυστηρά και αν ασκείται! Την προσφέρει και η Limra στο σεμινάριο Δ/Κ.
– Χαίρομαι ιδιαίτερα. Θα ‘μπορούσε -βέβαια- τ’ αποτελέσματα νά ‘ταν και πιο “αντιτροϊκανά”