.gif?rand=6079)
Η μείωση του 10% στον ΕΝΦΙΑ για την ασφάλιση των κατοικιών έναντι των φυσικών καταστροφών αποτελεί αναμφίβολα ένα θετικό μέτρο για τα νοικοκυριά που θέλουν να έχουν κάλυψη για σεισμούς, φωτιές, πλημμύρες κ.οκ.
της Βίκυς Γερασίμου
Αναμένεται στο προσεχές διάστημα όταν ανακοινωθεί και το γενικότερο πλαίσιο για το συγκεκριμένο μέτρο να υπάρξει πληρέστερη πληροφόρηση ώστε να ενημερωθούν οι πολίτες για το πώς μπορούν να επωφεληθούν στη μείωση του φόρου που πληρώνουν για την ακίνητη περιουσία μέσω των ασφαλίσεων περιουσίας που διατίθενται στην ασφαλιστική αγορά και καλύπτουν ένα ευρύτερο πεδίο κινδύνων για τις κατοικίες και όχι μόνο τους καταστροφικούς κινδύνους.
Ζητήματα που θα πρέπει να αποσαφηνιστούν είναι:
- Τι γίνεται με τις περιπτώσεις ανθρώπων που έχουν απαλλαγή από τον ΕΝΦΙΑ, όπως λόγου χάρη σε πληγείσες περιοχές από φυσικές καταστροφές περιοχές που δεν πληρώνουν το 2023, αλλά μπορεί να θέλουν να ασφαλίσουν την κατοικία τους και πρέπει να έχουν επίσης κινητροδότηση
- Το ζήτημα που ενδέχεται να προκύψει με τους δανειολήπτες που έχουν ασφαλίσεις κατοικίας μέχρι το ποσό του δανείου που οφείλουν το οποίο ενδέχεται να είναι μικρότερο της αξίας της κατοικίας.
Πάντως, υπολογίζεται λοιπόν ότι σε μία κατοικία 100 τ.μ. (αξία 1.800ευρώ / τμ) ο ΕΝΦΙΑ είναι 450 ευρώ και η έκπτωση φτάνει τα 45 ευρώ, ενώ ταυτόχρονα τα ασφάλιστρα για συμβόλαια που καλύπτουν κινδύνους περιουσίας φτάνουν γύρω στα 220 ευρώ το χρόνο και σε αυτό το ποσό υπολογίζεται φόρος 15% που εισπράττει το κράτος και εν προκειμένω ανέρχεται περίπου σε 29 ευρώ.
Η πραγματική έκπτωση στο παράδειγμα δηλαδή, είναι 16 ευρώ κι όχι 45 ευρώ, αφού από την μια το κράτος σου δίνει έκπτωση 45 αλλά την ίδια στιγμή από την άλλη σου παίρνει υπό μορφή φόρου ασφαλίστρου πίσω τα 29 ευρώ…
Η έκπτωση θα πρέπει να δοθεί ως κίνητρο, αλλά σαν ποσοστό αντιστρόφως ανάλογο του εισοδήματος που έχει ο καθένας, της δυνατότητάς του δηλαδή να πληρώσει το έξτρα ασφάλιστρο για την κατοικία του. Γιατί ο πλούσιος ενδεχομένως να μπορεί να ξαναφτιάξει το σπίτι του, ο φτωχός όμως καταστράφηκε για μια ζωή. Το ασφαλιστήριο είναι πολύ πιο απαραίτητο σε αυτούς που δεν μπορούν να το πληρώσουν – τους φτωχότερους – παρά σε αυτούς που έχουν την άνεση και ίσως και να το κάνουν απλά σαν μια μορφή risk management ή “προστασία χρημάτων” (αν μου καεί το σπίτι, θα πληρώσω 200 ευρώ για να εξασφαλίσω 180.000 χιλιάρικα που θα χρειαστώ να το ξαναφτιάξω κι έχω διαθέσιμα στην τράπεζα). Όπως καταλαβαίνει κανείς, το να πληρώσει ένας πλούσιος 200 ευρώ από τα πχ 60.000 εισόδημά του, δεν είναι καθόλου με το να τα πληρώσει ένας άνεργος, για αυτό και ο τελευταίος πρέπει να βοηθηθεί. Μην ξεχνάμε πως τα οικονομικά είναι μια κοινωνική επιστήμη και το ίδιο κοινωνικό πρόσωπο θα πρέπει να δείχνει και το κράτος, βοηθώντας περισσότερο αυτούς που κινδυνεύουν να καταστραφούν αν δεν ασφαλιστούν.