Τι είναι η ασφαλιστική τοποθέτηση; Και γιατί καταργείται; Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις σε αυτή την περίπτωση για τους ασφαλισμένους αλλά και για τις άλλες εταιρείες του κλάδου, στην περίπτωση που μια ασφαλιστική εταιρεία καταρρεύσει;
Η συζήτηση της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής μπορεί να τελείωσε, όπως τελείωσε και η διαβούλευση με τους φορείς, ενώπιον της διαρκούς επιτροπής οικονομικών υποθέσεων, για το σχέδιο νόμου που αφορά την κύρωση από την Ελλάδα της κοινοτικής οδηγίας «Solvency ΙΙ» για την ιδιωτική ασφάλιση και την ενσωμάτωσή της στη νομοθεσία της χώρας, αλλά πολλαπλά ερωτήματα έμειναν αναπάντητα από την πλευρά της Κυβέρνησης.
Και ναι, μεν, το «Solvency ΙΙ» θα αυξήσει την αξιοπιστία της ασφαλιστικής αγοράς, αλλά από την άλλη, η πρόνοια για την όποια δύσκολη στιγμή της ασφαλιστικής αγοράς, εκλείπει από το νομοσχέδιο.
Ιδού τι είπε για το θέμα ο Πρόεδρος του Επικουρικού Κεφαλαίου, κ. Ζορμπάς, κατά την διάρκεια της συζήτησης για το σχέδιο νόμου στην Βουλή:
«Υπάρχει μια δομική αλλαγή (Σ.Σ. Στο Σχέδιο Νόμου) στον τρόπο που εξετάζονται οι εταιρείες. Μέχρι 31/12 οι εταιρείες είχαν ένα κεφάλαιο και όφειλαν να σχηματίζουν με βάση τα τεχνικά αποθέματα- υποχρεώσεις προς τρίτους, και μια ασφαλιστική τοποθέτηση.
Τι είναι η ασφαλιστική τοποθέτηση: Έπρεπε να εξαντικρίζουν αυτά τα τεχνικά αποθέματα με περιουσιακά στοιχεία τα οποία τα έθεταν στη διάθεση του Επόπτη!
Αυτό καταργείται, γιατί πλέον η φιλοσοφία του νέου νομοσχεδίου, της ευρωπαϊκής οδηγίας, είναι πως ποσοτικοποιούνται όλοι οι κίνδυνοι που αγγίζουν μια εταιρεία, βρίσκεται και η παρούσα αξία των κεφαλαίων, αυτά τα δύο εξαντικρίζονται και εφόσον καλύπτονται με τα κεφάλαια οι κίνδυνοι είναι εντάξει. Συνεπώς δεν υπάρχει ασφαλιστική τοποθέτηση.
Από αυτήν τη στιγμή όμως και μετά, δημιουργείται το εξής πρόβλημα.
Όταν κάποια στιγμή, πριν τι 31/12 έκλεινε κάποια εταιρεία, έσπαγε αυτή η περιουσία στα δύο, για τον κλάδο του αυτοκινήτου ερχόταν στο επικουρικό κεφάλαιο, και για τους λοιπούς κλάδους πήγαινε στην εκκαθάριση.
Τώρα όμως που δεν υπάρχει ασφαλιστική τοποθέτηση, σύμφωνα με το άρθρο 242 παρ. 3 όλα στον εκκαθαριστή.
Και λέει το άρθρο πως αφού ο εκκαθαριστής παραλάβει όλες τις απαιτήσεις, δίνει στο επικουρικό κεφάλαιο να πληρώσει τους δικαιούχους.
Βεβαίως! Αλλά με τι να τους πληρώσουμε; Αφού τα χρήματα θα τα πάρει αυτός. Ενώ μέχρι τώρα τα παίρναμε εμείς. Ποτέ δεν έφταναν βέβαια… Εμείς είναι αδύνατον, με τον προϋπολογισμό που έχουμε που είναι από εισφορές, να καλύψουμε αυτό το κενό.
Προτείνουμε λοιπόν έναν ενδιάμεσο δρόμο που ισχύει σε όλη την Ευρώπη. Να λειτουργούμε με βάση της αρχής της αναλογικότητας που υπάρχει στην Ευρώπη, ως εγγυητικός οργανισμός μέχρι ενός ποσού, αλλά με τις εισφορές μας.
Και από εκεί και έπειτα, όλες τις υπόλοιπες υποχρεώσεις να τις αναλαμβάνει ο εκκαθαριστής που παίρνει και την περιουσία.
Αυτή είναι η πρώτη δομική αλλαγή που προτείνουμε και έχει για εμάς τεράστια σημασία.
Αν δεν γίνει, εμείς δεν έχουμε τη δυνατότητα να ζήσουμε, και αύριο θα μεταφερθούμε στον κρατικό προϋπολογισμό, με το άνοιγμα μας που είναι 500 εκ. ευρώ!».
Ερώτηση: Αντέχει ο κρατικός προϋπολογισμός μια τέτοια εξέλιξη;
Ίσως και όχι, αν κρίνουμε από το στιγμιαίο ξάφνιασμα και το βλέμμα του Προέδρου της Επιτροπής προς τον κ. Ζορμπά, την ώρα της ανακοίνωσης του για τον κρατικό προϋπολογισμό.
Το σχετικό απόσπασμα του κ. Ζορμπά, από την επιτροπή:
.gif?rand=4215)
