Οι άνθρωποι του θεάτρου δεν αυτοπροσδιορίζονται. Συνυπάρχουν παθαίνοντας μαζί και συνδημιουργώντας, σε ένα σύνολο. Μόνοι, δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν. Πριν από κάθε ρόλο και ιδιότητα (ηθοποιού, σκηνοθέτη, σκηνογράφου και οποιουδήποτε άλλου συντελεστή) υπάρχει το “από κοινού” ως προϋπόθεση. Το θέατρο δημιουργικά, είναι εξ ορισμού μια συμμετοχική λειτουργία. Εκτιμώ πως αυτή η ενσωμάτωση, που νοηματοδοτεί τελικά μια δεμένη παράσταση, απαιτεί και το πιο καλλιεργημένο ταλέντο: αυτό της συνεργασίας.
του Γιάννη Ρούντου*
Στην περίπλοκη εποχή της κοσμικής μοναξιάς – δεν έχω άλλον πιο εκφραστικό χαρακτηρισμό αυτοαναίρεσης στην αντιφατικότητα της ζωής μας σήμερα- ζητείται η “λυδία λίθος” των συνεργασιών για τον έλεγχο των αναρίθμητων προβλημάτων του κόσμου μας. Οι άνθρωποι του θεάτρου αποθεώνουν την αξία της συνεργασίας για το αποτέλεσμα, ακόμη και για έναν, έστω, θεατή απέναντι.
Ο περισπούδαστος Στόχος 17 των Sustainable Development Goals του ΟΗΕ (17 SdGs) για τις Συνεργασίες (Partnerships) στην προσέγγιση της ταλαιπωρημένης έννοιας της Βιωσιμότητας -για την κοινωνία, το περιβάλλον, την οικονομία, τη διακυβέρνηση-, στο θέατρο και για τους ανθρώπους του είναι η απόλυτη, αναγκαία και ικανή συνθήκη ζωτικής ύπαρξης στην τέχνη που υπηρετούν (διδάσκοντας στην κοινωνική ζωή τον πολιτισμό ως αίτιο και αιτιατό, ταυτοχρόνως, της ευημερίας ως προϊόν συνεργασιών και ισορροπημένων αμοιβαιοτήτων στη δημιουργική συνύπαρξη).
Γι’ αυτόν τον λόγο, πιστεύω πως η 27η Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, θα πρέπει να αφιερώνεται σε αυτούς που υμνούν τη ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ αποτελώντας μέρος ενός συνόλου, όπου τα άτομα πρέπει να συλλειτουργούν αρμονικά – διαλεκτικά και συμπληρωματικά μεταξύ τους για το ευτυχές και άρτιο μιας παράστασης, για έναν σκοπό που μοιράζονται. Τιμή στους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ αυτή την ημέρα.
“Στήνουμε θέατρα και τα χαλνούμε / όπου σταθούμε κι όπου βρεθούμε/ στήνουμε θέατρα και σκηνικά,/ όμως η μοίρα μας πάντα νικά.
και τα σαρώνει και μας σαρώνει / και τους θεατρίνους και το θεατρώνη / υποβολέα και μουσικούς / στους πέντε ανέμους τους βιαστικούς.
(Γιώργος Σεφέρης, Μέση Ανατολή – Αύγουστος 1943: “Θεατρίνοι, Μ.Α.
(*) Ο Γιάννης Ρούντος διετέλεσε στέλεχος επί 40ετία στην επιχειρηματική κοινότητα σε θέσεις διευθυντικής ευθύνης, με αξιοσημείωτο διοικητικό έργο στους τομείς για τις Εταιρικές Υποθέσεις, την Επικοινωνία & Δημόσια Εικόνα και την Εταιρική Ευθύνη & Βιώσιμη Ανάπτυξη (1994-2021 Interamerican). Μετά την ολοκλήρωση της επαγγελματικής διαδρομής του δραστηριοποιείται σε θέματα για τον Πολιτισμό – τις Τέχνες, τα Γράμματα και τη Βιωσιμότητα.
.gif?rand=4843)
