.gif?rand=2557)
του Ιωάννη Βοτσαρίδη, Διευθύνοντος Συμβούλου στην INTERLIFE Α.Α.Ε.Γ.Α.
Το 2018 η Ψηφιακή Οικονομία θα αντιπροσωπεύει διεθνώς ένα κύκλο εργασιών τουλάχιστον 6 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Πρόκειται για την τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση, την Ψηφιακή Επανάσταση. Μέσα σε 10 χρόνια οι Παγκόσμιες Ψηφιακές Δραστηριότητες έφτασαν να αντιπροσωπεύουν το 12% του ΑΕΠ (από 1% του ΑΕΠ το 2006).
Η Νέα Οικονομία – λένε οι ειδικοί – θα στηρίζεται στο μεγαλύτερο μέρος της στο «Διαδίκτυο των Πραγμάτων», ένα παγκόσμιο νοήμον Δίκτυο ανθρώπων, αγαθών και υπηρεσιών, που θα μειώσει τα κόστη παραγωγής, εμπορίας και διανομής, θα αναδιαμορφώσει ριζικά τις συνθήκες εργασίας και θα αλλάξει την καταναλωτική συμπεριφορά εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Παράλληλα, ένα τεράστιο φάσμα δραστηριοτήτων θα αποτρέπει τις διαπροσωπικές συναλλαγές του πολίτη με το Δημόσιο-όπως ήδη συμβαίνει σε όλες τις «κανονικές» χώρες του Δυτικού Κόσμου εδώ και αρκετά χρόνια.
Και η Ελλάδα; Πώς θα πορευτεί μέσα απ’ αυτή την ψηφιακή ανατροπή;
Η Ελλάδα, ως οιωνεί «μη κανονική» χώρα, θα αναγκαστεί να προσαρμοστεί. Όχι από διάθεση «εξυγίανσης», «ανανέωσης» κλπ, αλλά γιατί απλά, δεν έχει άλλη επιλογή. Αυτό που δεν κατάφεραν οι Κυβερνήσεις των δύο τελευταίων δεκαετιών, την περίφημη «αναδιάρθρωση του Δημόσιου Τομέα», την Αυτοματοποίηση, τον Εκσυγχρονισμό, την πάταξη της Διαφθοράς, τη μείωση της Γραφειοκρατίας, θα το καταφέρει – είτε το θέλουμε, είτε όχι – η νέα Ψηφιακή Εποχή.
Διότι όταν ο Έλληνας δεν θα μπορεί να έρθει σε προσωπική επαφή με τον Έφορο, τον Ελεγκτή, τον υπάλληλο του Υπουργείου, της Πολεοδομίας, της Δασικής Υπηρεσίας, της Εφορίας Αρχαιοτήτων, της Περιφέρειας, του Δήμου, και θα είναι υποχρεωμένος να διεκπεραιώσει όλες τις υποθέσεις του ηλεκτρονικά, να λύσει τις «απορίες» του μόνο μέσω email – ούτε καν τηλεφωνικά – και να πραγματοποιεί όλες τις πληρωμές του μέσω Διαδικτύου με δεκάδες διασταυρούμενους ελέγχους (όπως ήδη προωθείται), οι δυνατότητές του να «ελιχθεί» κατά το σύνηθες ελληνικό κεκτημένο και να διαπλακεί – προστρέχοντας «δι’ υπόθεσιν του» στον τοπικό βουλευτή – θα είναι, εκ των πραγμάτων, περιορισμένες.
Όχι ότι θα εκλείψουν τελείως παρόμοια φαινόμενα. Αλλά, ίσως για πρώτη φορά στην ιστορία αυτής της χώρας, θα μειωθούν.
Δεν είναι ευσεβείς πόθοι όλα αυτά. Δυστυχώς για τους πολιτικούς και τον περίγυρο τους, η αναγκαστική και βίαιη προσαρμογή του «εν πολλαίς αμαρτίαις» περιπεσόντος ελληνικού Δημοσίου στην παγκόσμια ψηφιακή πραγματικότητα είναι πολύ κοντά.
Και, ίσως, να είναι το μόνο πράγμα για το οποίο επιτρέπεται να αισιοδοξούμε στις ζοφερές αυτές εποχές.
Πηγή: Interlife Magazine
