Φεβρουάριο του 2019, η εκδήλωση δεξίωσης των ανθρώπων της δημοσιογραφίας εκ μέρους της Interamerican, που είχα καθιερώσει σε ετήσια βάση στο πλαίσιο της Επικοινωνίας και Δημοσιότητας για τις Εταιρικές Υποθέσεις του Οργανισμού, είχε αφιερωθεί ως ελάχιστο δείγμα τιμής σε αυτόν τον ξεχωριστό άνθρωπο, τον εκ των θεμελιωτών της ασφαλιστικής ενημέρωσης.
Γράφει ο Γιάννης Ρούντος* (από ανάρτηση στον λογαριασμό του στο LinkedIn)
Υπηρέτησε την ασφαλιστική αγορά με την πένα του καθαρού λόγου του, τις βαθιές γνώσεις του, την κριτικά οργανωμένη και πολυπρισματική σκέψη του, το απαράμιλλο ήθος της ακεραιότητας και της ευγένειας, της αξιοπρεπούς οικειότητας και του σεβασμού έναντι κάθε προσώπου της ασφαλιστικής κοινότητας – ανεξαρτήτως ιεραρχικής βαθμίδας και εκτοπίσματος εταιρείας. Από το 1970, όταν ξεκίνησε τον κλαδικό περιοδικό Τύπο με την ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ και έως τα 55 χρόνια της αδιάλειπτης έκδοσης του περιοδικού, στα δυτικά του βίου του παρέμεινε η παρουσία της ευεργετικής θαλπωρής του, συμβουλευτικά δίπλα στην εμπνευσμένη και άξια κόρη του Μαρίνα.
Είχε προηγηθεί το ξεκίνημά του, σε επεισοδιακούς καιρούς για τη δημοσιογραφία και τις εφημερίδες, με τη θητεία του στον καθημερινό Τύπο – από το 1964 στη ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ της Ελένης Βλάχου της οποίας την έκδοση ανέστειλε η δικτατορία, κατόπιν στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ και μετά στο ΕΘΝΟΣ μέχρι το λουκέτο που έβαλαν και σε αυτή την εφημερίδα οι δικτάτορες. Είχε επανέλθει αργότερα, δημοσιογραφώντας και παράλληλα με την ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ, στη νέα εποχή της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ και της δημοκρατίας κοντά στη Βλάχου, το 1974. Αρχικά ως αρχισυντάκτης και στη συνέχεια ως διευθυντής σύνταξης και διευθυντής της εφημερίδας. Η διακριτή αξία και συνέπεια στην αδέσμευτη δημοσιογραφία, του απέφερε την αναγνώριση “για την αφανή, αλλά ουσιώδη προσφορά του στην έκδοση εφημερίδων” από το Ίδρυμα Α. Β. Μπότση το 1987, με το Βραβείο Συντακτών Ύλης.
Ο Τάκης Δρακάτος ήταν πάντοτε ευλαβικά προσηλωμένος στο περιεχόμενο και στο θέμα, ποτέ στη συναλλαγή. Δεν κολάκευε αλλά ούτε περιφρονούσε, δεν ήταν της προσποίησης και της διαπλοκής, δεν εξετίθετο ανοήτως και απείχε με ταπεινότητα από “την πολλή συνάφεια του κόσμου”. Είχε, ωστόσο, μια αφοπλιστική ειλικρίνεια ενδιαφέροντος όταν η στιγμή σε έφερνε κοντά του και αυτά που θα συζητούσες μαζί του, ήξερες με βεβαιότητα πως δεν θα περιοδεύσουν και δεν θα “μεταπωληθούν”. Την ευγένεια του εσωτερικού κόσμου του πρόδιδε η αισθητική καλλιέργεια και η φιλαναγνωσία του.
Το είδος του ανθρώπου με τα σταθερά θεμέλια υπαρξιακής και δημιουργικής αναφοράς, που εξέφραζε ο Τάκης Δρακάτος ως δημοσιογράφος για την πρόοδο του ασφαλιστικού κλάδου και του τόπου μας, αλλά και ως σύντροφος δίπλα στη Ρένα του και ως πατέρας κοντά στα παιδιά και τα εγγόνια του, γίνεται όλο και πιο δυσεύρετο στους δύσκολους δρόμους της ανήσυχης εποχής μας. Γι’ αυτόν τον λόγο θα μνημονεύεται από το πλήθος όλων ημών που είχαμε την τύχη να τον γνωρίσουμε.
——————————
* Γιάννης Ρούντος: Σύμβουλος – πρεσβευτής ιδεών και πρωτοβουλιών για τον Πολιτισμό και τη Βιωσιμότητα. Αφυπηρέτησε μετά από αξιοσημείωτο δημιουργικό και διοικητικό έργο μακράς περιόδου, υποδειγματικό για την ασφαλιστική αγορά, στους τομείς για τις Εταιρικές Υποθέσεις, την Επικοινωνία & Δημόσια Εικόνα, την Εταιρική Ευθύνη & Βιώσιμη Ανάπτυξη (Interamerican 1994-2021).