Από τον Αριστείδη Παπανικόλα. Μετά την Ελλάδα, η Κύπρος. Στην Κύπρο όμως ο στόχος είναι διαφορετικός, είναι ευρύτερος, είναι μήνυμα και προειδοποίηση προς όλους. Είστε ανασφαλείς! Το πέρασμα από την πλήρη ασφάλεια που ένιωθε ο Ευρωπαίος πολίτης, σε όλα τα επίπεδα, στην πλήρη ανασφάλεια που οδηγεί και στην πλήρη υποταγή, έχει δυο-τρία στάδια. Το Πρώτο, η αμφισβήτηση όλων των κοινωνικών παροχών γιατί ήταν υπερβολικές και γιατί «δεν βγαίνει το Κράτος». Με αρχικό πειραματόζωο την Ελλάδα και την εφαρμογή των μνημονίων, ως «διεφθαρμένης χώρας που ζούσε σε βάρος των υπολοίπων Ευρωπαίων, η σταδιακή μείωση των κοινωνικών παροχών έγινε το πεδίο συζήτησης και αποφάσεων σε όλες τις προβληματικές οικονομίες του νότου και συνεχώς επεκτείνεται και προς το κέντρο της ευρωπαϊκής ένωσης. Το Κράτος αποσύρεται και οι δραστηριότητές του παραχωρούνται «με διαύγεια»(!!!) στον ιδιωτικό τομέα.
Το Δεύτερο στάδιο η ανασφάλεια στην εργασία. Τα ποσοστά της καταγεγραμμένης επίσημης ανεργίας, σε Ισπανία και Ελλάδα, ξεπερνούν το 25% και ιδίως στους νέους φθάνουν το 60%. Ήδη στη Γαλλία το ποσοστό ξεπέρασε το 10% και τραβάει την ανηφόρα και έπεται συνέχεια σε όλη την Ευρώπη. Το γεγονός αυτό της επεκτεινόμενης ανεργίας, δεν αναφέρεται απλώς ως είδηση, σχεδόν «διαφημίζεται» καθημερινά από όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα: Όποιος έχει δουλειά να θεωρεί τον εαυτό του τυχερό, μέχρις εκεί, όχι να έχει και απαιτήσεις! Οι συλλογικές συμβάσεις καταργήθηκαν και «ο σώζων εαυτόν σωθήτω»!
Το Τρίτο και σημαντικότερο στάδιο είναι η ανασφάλεια που πρέπει να διακατέχει τον Ευρωπαίο πολίτη, ως προς οποιοδήποτε περιουσιακό του στοιχείο. Όταν ο κ. Βενιζέλος ανέφερε στη συνέντευξή του στη ΔΕΘ πριν από δύο χρόνια ότι το χαράτσι της ΔΕΗ επιβάλλεται γιατί οι περισσότεροι Έλληνες τα «μαύρα χρήματα» που έβγαζαν τα τοποθετούσαν σε ακίνητα και ότι ήρθε η ώρα να πληρώσουν κάτι για τα ακίνητα αυτά, ξεκινούσε η αμφισβήτηση της ακίνητης περιουσίας και του δικαιώματος της ιδιοκτησίας. Το εξωφρενικό είναι ότι σε αντικατάσταση του χαρατσιού συζητείται, ως εξέλιξη, η επιβολή ενιαίου φόρου κατοχής ακινήτων, είτε δημιουργούν εισόδημα είτε όχι! Στη συνέχεια, η δραματική (δεν μπορώ να την χαρακτηρίσω αλλιώς) περιπέτεια των ομολογιούχων, κατέστησε απολύτως ανασφαλή τον επενδυτή που εμπιστεύθηκε το ίδιο του το Κράτος. Με μονομερή απόφασή του, το Κράτος τους έκλεψε τα χρήματά τους. Τέλος και η περίφημη εγγύηση του Δημοσίου.
Και οι δύο όμως προαναφερθείσες περιπτώσεις, ακίνητα και ομολογιούχοι, αφορούσαν στο εσωτερικό της Ελλάδας (της διεφθαρμένης αυτής χώρας…) και δεν ανησύχησαν τους παραέξω, αν και τα μηνύματα αποστέλλονταν παντού, σε όλη την Ευρώπη. Το τρίτο γεγονός όμως, έρχεται από την Κύπρο. Ούτε οι καταθέσεις είναι εξασφαλισμένες. Εμείς αποφασίζουμε πόσο θα περικοπούν, πόσα θα σας πάρουμε δηλαδή, αν θα είναι πάνω ή κάτω από ένα ορισμένο ποσό, αν θα σας δοθούν ανταλλάγματα (π.χ. μετοχές της ίδιας της χρεωκοπημένης τράπεζας!). Για όσους δε ισχυριστούν, ότι οι καταθέσεις μέχρι 100.000 ευρώ δεν θίχτηκαν γιατί ήταν και είναι εγγυημένες, ας αναλογισθούν ότι η απόφαση του eurogroup περιελάμβανε και κούρεμα 6,7% για τις κάτω των 100.000 ευρώ καταθέσεις. Λέτε να ήταν τυχαίο, αν και στη συνέχεια τροποποιήθηκε η απόφαση; Έπρεπε να ανοίξει το θέμα, να συζητηθεί για πρώτη φορά, να πάει το μήνυμα. Και πήγε παντού: μπορούμε να βάλουμε χέρι σε οποιοδήποτε ποσό, αλλά η κυπριακή βουλή επέλεξε διαφορετικά (τα ισοδύναμα μέτρα που λέμε κι εδώ στην Ελλάδα) και τροποποιήθηκε η αρχική απόφαση. Δεν είχατε καταλάβει καλά, η εγγύηση υπάρχει(;) αν πτωχεύσει μια τράπεζα, όχι όταν έχει πρόβλημα το κράτος!
Άλλωστε, τι είδους εγγύηση είναι αυτή που έχεις τα χρήματά σου, αλλά δεν μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις; 300 ευρώ δεν είναι το όριο της ημερήσιας ανάληψης σήμερα στην Κύπρο; Άρα δεν ελέγχεις ούτε τις αποταμιεύσεις σου, στο λέμε καθαρά: είσαι επενδυτής και όχι αποταμιευτής. Τώρα πλέον η παροιμία πρέπει να συμπληρωθεί: Πρέπει να προσέχεις που βάζεις την υπογραφή σου, το ……… σου και τις καταθέσεις σου. Γιατί μπορούμε να αμφισβητήσουμε την υπογραφή σου και να σου κουρέψουμε τα υπόλοιπα!
Ας σοβαρευτούμε όμως. Στόχος είναι ο Ευρωπαίος πολίτης πλέον, στο σύνολό του, να ζει σε ένα κλίμα ανασφάλειας, μέσα στο οποίο να κάνει το σταυρό του για αυτά που έχει και να εύχεται να μην πάθει τα χειρότερα. Να υπακούει στον Άρχοντα που ο ίδιος εκλέγει (τι προνόμιο και αυτό….) και να είναι έτοιμος να συνεισφέρει από το κομπόδεμά του ή το υστέρημά του για να σωθεί η διπλανή του τράπεζα που δυστυχώς έκανε κακούς σχεδιασμούς και έπεσε έξω. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα δημοσκόπησης του Ινστιτούτου Forsa που διενεργήθηκε μετά τα γεγονότα της Κύπρου, για λογαριασμό του περιοδικού Stern και του ιδιωτικού τηλεοπτικού δικτύου RTL, έδειξε ότι το 54% των Γερμανών ανησυχούν για τις τραπεζικές τους καταθέσεις στην Γερμανία! Το μήνυμα ελήφθη. Δεν υπάρχει τίποτα εγγυημένο. Οι κανόνες αλλάζουν κάθε μέρα, σύμφωνα με τις επιθυμίες του Άρχοντα. Ένας νέος Μεσαίωνας άρχισε, με εφαρμογή από την περιφέρεια προς το κέντρο. Η σύγχρονη Ιερά Εξέταση έχει συγκροτηθεί ως μετεξέλιξη των Ευρωπαϊκών Θεσμικών Οργάνων και ο Ιεροεξεταστής εναλλάσσεται, από τον χώρο του σκληρού πυρήνα της Ευρώπης.
Μόνο που δεν καίγονται πλέον στην πυρά άτομα, αλλά κράτη και κοινωνίες. Είναι κι αυτό μια βελτίωση, η συλλογική ευθύνη στο απόγειό της. Σας θυμίζει τίποτα;
