.gif?rand=189)
Δείτε το όλο και γράψτε στα σχόλια του “ID” τις αυθόρμητες σκέψεις σας σε μια μικρή παράγραφο…όποιες κι αν είναι! Το καλύτερο «Σχόλιο» θα βραβευτεί με ένα γεύμα για δύο, με ένα μπουκάλι κρασί, στην ψαροταβέρνα «Κόλλιας» που βρίσκεται στο τέλος της Συγγρού, απέναντι από την Interamerican…Την επιλογή του καλύτερου «Σχολίου» θα επιλέξει η Επιστημονική Επιτροπή Σύνταξης του περιοδικού «Επιστημονικό Marketing Management», οποία θα σκιαγραφήσει το «Χαρακτήρα» και τον «Τρόπο Σκέψης» του «Σχολιαστή»:
.gif?rand=107)
Καλημέρα σας,
το βίντεο ήταν πραγματικά φοβερό απλώς προσωπικά θα ήθελα να είμαι στο μέρος που δείχνει στην αρχή,πάνω στην άμμο με τον σύντροφο μου, παρεά με το απέραντο γαλάζιο και αγναντεύοντας το απίστευτο τοπίο. Ξέρω ότι ίσως είμαι εκτός πραγματικότητας και εντελώς ρομαντική αλλά δεν πιστεύω ότι τα υλικά αγαθά μπορούν να μας εξασφαλίσουν την ευτυχία μας. Γενικά στην Ελλάδα πολλοί είναι αυτοί που κάνουν πράγματα (πχ αγοράζοντας έναν σκάφος σαν του βίντεο) για να “αναγκάσουν” άλλους να τους θαυμάζουν ή να τους ζηλεύουν. Μπορεί βέβαια απλώς να έχουν τα λεφτά και να θέλουν την χλιδή στη ζωή τους. Απλώς ας κοιτάξουν και λίγο γύρο τους και ας βοηθήσουν και άλλους ανθρώπους που έχουν ανάγκη βασικότερα πράγματα. Γιατί είμαστε τόσο εαυτούληδες,εγωιστές και παρτάκηδες που μόνο ο εαυτός μας μας ενδιαφέρει. Τελοσπάντων,δεν θα ήθελα να επεκταθώ παραπάνω,απλώς ζητήσατε αυθόρμητες σκέψεις…τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή δεν είναι πραγματα…είναι η αγάπη για τον συνάνθρωπο,μια αγκάλιά στους δικούς μας, ένα χαμόγελο, ένας καλός λόγος για τον διπλανό μας και άλλα τόσα πράγματα που δεν κοστίζουν και πραγματικά αλλάζουν την ζωή μας…
ΛΟΙΠΟΝ ΑΝ ΕΙΣΑΙ 20 – 25 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΛΕΙΣ ΚΑΛΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΣΤΑ 40 η 45 ΣΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ.ΠΡΟΣΟΧΗ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΘΥΣΙΕΣ ΚΑΙ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΩΡΕΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ. ΟΛΑ ΤΑ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥ ΚΡΙΣΕΩΣ. Η ΜΟΝΗ ΚΡΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ.-
Αν και δε μένω στην Αθήνα, θα το γράψω το σχόλιο, γιατί δεν το κάνω για το έπαθλο. Ας πάει να φάει κάποιος άλλος.
Είμαι ιστιοπλόος, μένω σε νησί, νομίζω μπορώ να υποστηρίξω μια λίγο πιο “στενή” σχέση με τη θάλασσα. Μέχρι και πριν 2 χρόνια, μπορεί να το κοίταγα με ανοιχτό στόμα… Τώρα απλά εκνευρίζομαι. Ναι με πούλησε ο Γιωργάκης και με αποτελειώνει ο Σαμαράς. Ποιοί όμως είναι αυτοί που κινούν τα νήματα; Ποιοί είναι οι περιβόητοι τραπεζίτες; Μήπως αυτοί που μπορούν να ξοδεύουν τέτοια ποσά για 5 μέρες διακοπών; Τις βλέπω τις θαλαμηγούς κάθε καλοκαίρι. Γλοιώδεις τύποι, κατά κανόνα γέροι ή χοντροί, με πακιστανούς να τους σερβίρουν και 25άρες που τους “αγαπάνε” για την καλή τους την καρδιά. Που έμεινα από μπαταρία ανοιχτά της Λέρου και αρνήθηκαν να μου δώσουν καλώδιο επειδή “ενοχλήθηκαν”; Όχι, χάρισμά τους αυτός ο τρόπος ζωής.
Θα προτιμούσα στη θέση αυτού του γιώτ αξίας 200 εκατομμυρίων (τουλάχιστον πιστεύω) να υπήρχαν 20.000 μικρά βαρκάκια-φουσκωτά-ξύλινα-πλαστικά μικρομεσαίου μεγέθους, αυτά που μπορεί ο σκληρά εργαζόμενος πατέρας να πάρει τα παιδιά του μετά το σχόλασμα και να τα πάει ένα ψάρεμα, ένα μπάνιο, χωρίς να θεωρείται πολυτέλεια, χωρίς να σκέφτεται πως θα πληρώσει τη βενζίνη.
Το νησί μου είναι από τους αγαπημένους καλοκαιρινούς προορισμούς του Τζίγγερ. Παλιότερα κατέβαινα στο λιμάνι να δω τη θαλαμηγό και να πω ααααα!!!…., φέτος τον περίμενα να τον κράξω αλλά δεν ήρθε.
Άσε που δεν είναι διακοπές το να έχω πλήρωμα 30 άσχετα άτομα μαζί μου, ειδικά σε σκάφος που οι χώροι είναι περιορισμένοι. Διακοπές είναι να χάνομαι με τον/τους ανθρώπους που αγαπώ και να μην υπάρχει κανείς γύρω ούτε να με δει ούτε να με κρίνει, ούτε να με ενοχλήσει. Δοκιμάστε το και θα δείτε πόσο απλά συστατικά χρειάζεται η ευτυχία.
Αν ήμουν και ένας από τους 20.000 τυχερούς και είχα ένα μικρό βαρκάκι…
Τα ονειρα ειναι δωρεαν……οποτε να ονειρευεστε μονο μεγαλα πραγματα.Δεν συμφερει να ονειρουομαστε μικρα.Απλα σας συμφερει!!!!!
Λεφτά υπάρχουν, ψυχή δεν υπάρχει. Όσο για το αεράκι. τη θάλασσα και τον ουρανό, τα βρίσκεις και στην ακρογιαλιά. Γι’ αυτό και τα πανιά του ανέμου είναι τα ίδια, πάνω στον βράχο και πάνω στα εκατομμύρια… Άσε που στατιστικά, πιό πιθανό είναι να βυθιστούν τα εκατομμύρια, παρά ο βράχος.
Ρε παιδιά ούτε μια σωσίβια λέμβο δεν έχει…!!!
Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ Ω Ρ Α Ι Α !!!!!!! ΗΛΙΟΣ-ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΚΑΡΔΙΑ…
Η διαφήμιση αυτή είναι η πλήρης έκφραση της παγκοσμιοποίησης, όπως τη σκέφτηκαν, σχεδίασαν και πραγματοποίησαν οι (οικονομικοί) κυρίαρχοι του κόσμου μας. Μιας παγκοσμιοποίησης, η οποία έχει σα σύνθημά της το “NEVER ENOUGH” … και αντί αυτό να είναι αρκετό για να ξεσκεπάσει τη θλιβερή ματαιότητα, είμαστε εκπαιδευμένοι να κάνουμε το αντικείμενο της διαφήμισης, αντικείμενο των ονείρων μας. Επιπλέον, η διαφήμιση αρχίζει με όλο το νόημα της ζωής: αυτό που ονομάζεται απλότητα και ομορφιά κι εδώ απεικονίζεται με μια μαγευτική παραλία, κάτω από έναν καταγάλανο ουρανό … ό,τι υπεραρκεί για να “γεμίσει” έναν άνθρωπο τόσο συναισθηματικά, όσο και σωματικά. Σε αυτήν την παραλία θα μπορούσε ο καθένας να κρατήσει το μυαλό του καθαρό και με φυσικότητα να σκεφτεί “ΤΗΑΤ’S ENOUGH”. Αυτό όμως δεν προϋποθέτει ότι θα παράγεις ακατάπαυστα και θα καταναλώνεις, επίσης. Κι αυτό ακριβώς υποστηρίζει το υπερπολυτελές σκάφος, που (ξε)περνάει την παραλία και ό,τι αυτή συμβολίζει.
Νever enough, όσο και να δουλεύεις, όσο και να πασχίζεις, δε θα φτάσεις ποτέ στο τέλος, στο σκοπό. Πάντα θα υπάρχει κι άλλο.
ΚΑΙ αυτή η διαφήμιση ας γίνει μια ακόμη αφορμή για να σκεφτούμε όλοι αν θέλουμε να υπάρχουμε σαν άνθρωποι ή να θυμίζουμε χαμστεράκια που τρέχουν ολημερίς στη ρόδα τους.