.gif?rand=4099)
Σύμφωνα με το κεφάλαιο ΙV άρθρο 10 της Οδηγίας για την Ασφαλιστική Διανομή (IDD) που βρίσκεται στο στάδιο της ενσωμάτωσης στην Ελληνική Νομοθεσία – μέσω της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής που έχει δημιουργήσει το Υπουργείο Οικονομικών – οι Ασφαλιστικοί Διαμεσολαβητές θα πρέπει να ελέγχονται και για τα ασφάλιστρα που εισπράττουν, έως ότου, είτε ως φυσικά, είτε ως νομικά πρόσωπα, τα μεταβιβάσουν στην Ασφαλιστική εταιρεία.
του Νίκου Μωράκη
Ακολουθεί ένα άρθρο που στην ουσία δίνει τέσσερις επιλογές στο νομοθέτη προκειμένου να εξασφαλίσει τον καταναλωτή σε περίπτωση που ο Ασφαλιστικός Διαμεσολαβητής δεν αποδώσει τα ασφάλιστρα στην Ασφαλιστική Εταιρεία.
Ποιες είναι αυτές οι τέσσερις επιλογές;
#1 επιλογή
Στην πρώτη επιλογή εξετάζεται το ενδεχόμενο τα χρήματα που καταβάλει ο πελάτης στον διαμεσολαβητή να λογίζονται ως καταβληθέντα στην Ασφαλιστική επιχείρηση, ενώ στην αντίθετη περίπτωση, όπου η Ασφαλιστική επιχείρηση δίνει χρήματα στον Ασφαλιστικό Διαμεσολαβητή – λογικά ως αποζημίωση – να μην λογίζονται ως καταβληθέντα στον πελάτη προτού αυτός τα εισπράξει πραγματικά. (Ό,τι ισχύει και μέχρι σήμερα.)
#2 επιλογή
Στη δεύτερη επιλογή εξετάζεται το ενδεχόμενο ο Ασφαλιστικός Διαμεσολαβητής να έχει δεσμευμένα κεφάλαια σε μόνιμη βάση στο 4% των ετήσιων εισπραχθέντων ασφαλίστρων του με ελάχιστο όριο τα 18.750 ευρώ. (Σύμφωνα με πληροφορίες του insurancedaily.gr το πιο απίθανο σενάριο.)
#3 επιλογή
Στην τρίτη επιλογή εξετάζεται το ενδεχόμενο ο Ασφαλιστικός Διαμεσολαβητής να διατηρεί τραπεζικό λογαριασμό αυστηρά και μόνο για να μεταβιβάζει τα χρήματα των πελατών στις Ασφαλιστικές Εταιρείες. Με αυτό τον τρόπο σε περίπτωση πτώχευσης του επαγγελματία τα χρήματα που θα βρίσκονται στο συγκεκριμένο λογαριασμό δεν θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την εξόφληση άλλων πιστωτών.
#4 επιλογή
Στην τέταρτη επιλογή εξετάζεται το ενδεχόμενο σύστασης εγγυητικού κεφαλαίου με σκοπό την αποζημίωση του πελάτη σε περίπτωση που ο Ασφαλιστικός Διαμεσολαβητής δεν αποδώσει τα ασφάλιστρα.
Επικρατέστερη επιλογή, όπως προαναφέραμε, φαίνεται να είναι η πρώτη με τους ασφαλιστικούς διαμεσολαβητές να λειτουργούν ως “προέκταση” της ασφαλιστικής εταιρείας που συνεργάζονται. Όσον αφορά τη δεύτερη επιλογή και ομολογουμένως πιο απαιτητική για τη δραστηριότητα των Ασφαλιστών, οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι έχει ήδη απορριφθεί από την επιτροπή.
Θυμίζουμε ότι, οι οδηγίες της Ε.Ε. είναι ελαστικές στην εφαρμογή τους, καθότι δίνουν τη δυνατότητα στις εποπτικές αρχές των χωρών – μελών να ενσωματώσουν νομοθετικά τις κοινοτικές ρυθμίσεις βάσει των ιδιαιτεροτήτων που χαρακτηρίζουν τις τοπικές αγορές.
