.gif?rand=3223)
Με αφορμή την πρόσφατη διαφημιστική καμπάνια γνωστής Ασφαλιστικής εταιρείας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με κεντρικό μήνυμα “Τι σημαίνει Ασφαλιστική Συνείδηση για σένα;” σας διατυπώνω την άποψή μου σχετικά με την πολυσυζητημένη έκφραση.
του Νίκου Μωράκη
Να προλαμβάνεις τον κίνδυνο σε όλες τις μορφές του. Να αποταμιεύεις χρήματα και ας μη σου περισσεύουν. Αυτό σημαίνει για εμένα η Ασφαλιστική Συνείδηση. Για εσάς; Έχετε ποτέ αναλογιστεί τι σημαίνει για εσάς Ασφαλιστική Συνείδηση; Έχετε ποτέ ρωτήσει τους συνεργάτες σας, τους ασφαλισμένους σας, τον ίδιο σας τον εαυτό, ποια είναι η άποψή τους για την τόσο πολυσυζητημένη αναγνώριση της αξίας της Ιδιωτικής Ασφάλισης;
Να είμαστε ειλικρινής. Και ας μην κολλάμε μόνο στα του κλάδου μας. Υπάρχει χρηματοοικονομικός αναλφαβητισμός. Όχι μόνο στην Ελλάδα και σίγουρα όχι μόνο σε θέματα ιδιωτικής ασφάλισης. Ο κόσμος δεν λαμβάνει μέτρα ασφαλείας για να προλάβει τον κίνδυνο. Δεν αποταμιεύει χρήματα και ας ξέρει ότι θα του χρειαστούν. Είναι στο DNA μας. Αποφεύγουμε να αντιμετωπίσουμε τη σκληρή πραγματικότητα και διακινδυνεύουμε ελαφρά τη καρδία το ίδιο μας το μέλλον. «Δεν θα τύχει σε εμένα» είναι η συνήθης δικαιολογία. Το να είμαστε χρηματοοικονομικά εκπαιδευμένοι και να γνωρίζουμε πώς λειτουργεί το σύστημα μέσα στο οποίο ζούμε την καθημερινότητά μας είναι θέμα βιωσιμότητας. Δεν αρκεί να έχουμε πτυχία, να γνωρίζουμε από ανθρώπινες σχέσεις και να διατηρούμε μια καλή δουλειά.
Οι ασφαλιστικές εταιρείες και οι υπηρεσίες που προσφέρουν είναι ο μόνος κλάδος που στοχεύει προς αυτή την κατεύθυνση. Είναι οι επαγγελματίες που μπορούν να βοηθήσουν τον κάθε οικογενειάρχη, τον κάθε επαγγελματία να αναγνωρίσουν την αξία της πρόληψης και της αποταμίευσης. Γιατί δεν αρκεί να έχουμε ασφαλιστική συνείδηση και να εντοπίζουμε το πρόβλημα. Η ουσία είναι να τα λύνουμε κιόλας με τα εργαλεία που θα μας εξασφαλίσουν αυτές τις ανάγκες. Και τώρα ερχόμαστε στην πραγματικότητα της Ελλάδας. Μιας χώρας που η κυβέρνηση καθησύχαζε τον κόσμο ότι τα έχει όλα υπό έλεγχο. Ο κόσμος εκπαιδεύτηκε σε αυτήν τη νοοτροπία. Ότι το κράτος δηλαδή θα φροντίζει τόσο για την ιατροφαρμακευτική του περίθαλψη όσο και για τα χρόνια της συνταξιοδότησής του. Πώς είναι δυνατόν τώρα ο κόσμος να εκπαιδευτεί στο αντίθετο; Να «ξυπνήσει» από το όνειρο που τόσα χρόνια ζούσε; Η πραγματικότητα είναι σκληρή και η προσγείωση ανώμαλη. Ο κόσμος έχει αρχίσει από ανάγκη πλέον να αναγνωρίζει τα οφέλη της ιδιωτικής ασφάλισης – ειδικά στον κλάδο υγείας – αλλά για να αναπτύξει Ασφαλιστική Συνείδηση βρισκόμαστε ακόμα χρόνια μακριά.
