Δεν θα αποζημιωθούν από το κράτος όσοι επιχειρηματίες και ιδιώτες έχουν ασφαλισμένες τις περιουσίες τους και έχουν πληγεί από τις πλημμύρες.
της Βίκυς Γερασίμου
Όσο παράλογο και εάν ακούγεται η ελληνική πολιτεία δεν θα δώσει τις πρόσθετες αποζημιώσεις ,τηρώντας κατά κάποιο τρόπο στάση τιμωρητική, σε όσους σε περίοδο κρίσης προσπάθησαν να διατηρήσουν τα ασφαλιστήρια συμβόλαια τους για να προστατεύσουν την περιουσία τους. Όπως αναφέρει ο κ. Αγαπητός Αντωνιάδης, ξενοδόχος από τη Σύμη, ιδιοκτήτης του Iapetos, η κατάσταση που επικρατεί στο νησί είναι εξαιρετικά δύσκολη».
Ο ίδιος έχει υποστεί μεγάλη ζημιά από τις πλημμύρες που σημειώθηκαν στο νησί στις 13 Νοεμβρίου. Ζημιά που φτάνει τις 300.000 ευρώ και ευτυχώς είχε την περιουσία του ασφαλισμένη. «Δεν περιμέναμε» αναφέρει «να σωθούμε από το βοήθημα του κράτους ωστόσο η λογική της εξαίρεσης δεν είναι σε καμία περίπτωση σωστή». Και όπως επισημαίνει δεν είναι αυτό το μόνο πρόβλημα καθώς βλέποντας κανείς τον τρόπο βάσει του οποίου υπολογίζονται οι αποζημιώσεις θα αντιληφθεί ότι στην ουσία ο εξοπλισμός σε σπίτια ή επιχειρήσεις που η παλαιότητα του ξεπερνά την πενταετία δεν αποζημιώνεται.
Κι αυτό σημαίνει αυτόματα ότι ο προϋπολογισμός του δημοσίου που θα δοθεί για τους πλημμυροπαθείς σε Δυτική Αττική και Σύμη θα περιοριστεί σημαντικά καθώς δεν θα συμπεριλάβει εξοπλισμό που αγοράστηκε πριν από το 2013.
Φαίνεται πως στη μεγάλη καταστροφή που συντελέστηκε, με τραγικές συνέπειες πρώτα από όλα για την κοινωνία μέσα από τις ανθρώπινες απώλειες που σημειώθηκαν και σε δεύτερη φάση για την τοπική οικονομία, καθώς υπάρχουν περιοχές που κυριολεκτικά πρέπει να αναδομηθούν από το μηδέν και οικογένειες που έχασαν τις εργασίες και τις περιουσίες τους, το κράτος αντέστρεψε και μία λογική που τηρούσε μέχρι τώρα. Αυτή του να αποζημιώνει πρώτη και να λειτουργεί εν συνεχεία σε δεύτερο επίπεδο συμπληρωματικά η ιδιωτική ασφάλιση. Για αυτό και στις αιτήσεις που καταθέτουν οι ζημιωθέντες το δημόσιο ζητά να κατατεθεί βεβαίωση της ασφαλιστικής εταιρείας στην οποία εμφανίζεται το ύψος της αποζημίωσης που έλαβε ή θα λάβει ο ασφαλισμένος ή υπεύθυνη δήλωση ότι δεν είναι ασφαλισμένος.
Γιατί; Το ίδιο δεν γίνεται και με την υγεία; Αν πάρεις από τον έναν δεν παίρνεις από τον άλλο. Έτοιμο το βρήκαν, δεν το σκέφτηκαν.
Η λογική της ασφάλισης είναι να επαναφέρει τον ασφαλισμένο στην πρότερη κατάσταση και όχι να τον κάνει πλουσιότερο (Νόμος κατά του πλουτισμού από την ασφάλιση). Αυτός είναι και ο λόγος που για παράδειγμα οι ασφαλιστικές αποζημιώνουν την εμπορική αξία αυτοκινήτου σε περίπτωση κλοπής του, την στιγμή που αυτό θα κλαπεί – και όχι οποιαδήποτε αξία θέλει ή έχει δηλώσει ο πελάτης, αφού σε αυτή την περίπτωση η αποζημίωση θα τον έφερνε σε καλύτερη-πλουσιότερη περιουσιακή κατάσταση από πριν.
Υπό αυτή την έννοια και εφόσον η ιδιωτική ασφάλιση που κάποιος έχει για πχ το σπίτι ή την επιχείρησή του, τον αποζημιώσει ΠΛΗΡΩΣ – τότε ορθά δεν πρέπει να του δώσει και άλλα χρήματα το κράτος, εκτός ίσως από τις απαλλαγές που το ιδιωτικό ασφαλιστήριο προβλέπει.
Από την άλλη, η ΠΡΟΝΟΙΑ κάποιου να ασφαλίσει το σπίτι ή την επιχείρησή του – από την στιγμή μάλιστα που είναι μή υποχρεωτικό από το κράτος αυτό το είδος της ασφάλισης – αποτιμάται και θα έπρεπε τουλάχιστον αυτή να αποζημιωθεί, από την στιγμή μάλιστα που το ίδιο το κράτος κρίνει ότι εξαιτίας ακριβώς αυτής της πρόνοιας δεν θα αποζημιώσει τον πολίτη περαιτέρω. Άρα το κράτος θα έπρεπε να αποζημιώσει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΟΛΑ τα ασφάλιστρα (κόστος ασφάλισης) που ο προνοητικός πολίτης έχει ήδη πληρώσει – και μάλιστα σε βάθος ετών – αφού ασφαλίστηκε για το ενδεχόμενο ΙΣΩΣ ΚΑΠΟΤΕ να του συμβεί το κακό. Πόσο μάλλον όταν στηρίζεται το κράτος σε αυτήν ακριβώς την πρόνοια του πολίτη του για να μην αποζημιώσει οτιδήποτε.
Δεν μπορεί λοιπόν οι προνοητικοί που έβαλαν το χέρι στην τσέπη να τιμωρούνται με την εξίσωσή τους με τους υπόλοιπους μή προνοητικούς και να επιβραβεύεται έτσι από το κράτος η μή πρόνοια. Με την ίδια λογική θα μπορούσαν να πουν σε όσους έχουν προνοήσει να κάνουν πχ ένα συνταξιοδοτικό πρόγραμμα για τα γεράματά τους, στερούμενοι άλλα πράγματα (πχ διασκέδαση στην Μύκονο και στα μπουζούκια…), να τους πουν ότι αφού εσείς έχετε έξτρα σύνταξη δεν θα πάρετε κι άλλη από εμένα!!! Έτσι εξισώνονται ο προνοητικός-νοικοκύρης με τον καλοπερασάκια και δεν προάγεται η νοοτροπία της οργάνωσης της ζωής σε βάθος χρόνου, αφού «έλα μωρέ, έχει ο Θεός (το κράτος)»… Το κοινωνικό κράτος βεβαίως και πρέπει να υπάρχει, αλλά να μην το συγχέουμε με το «κράτος μαμά», γιατί τότε θα έχουμε να κάνουμε μονίμως με ανώριμους πολίτες που τα περιμένουν όλα έτοιμα.
ΠΚ Ανεξάρτητος ασφαλιστικός σύμβουλος
Ακριβώς αυτό συμβαίνει σε όλο τον Δυτικό κόσμο!
Η πολιτεία αποζημιώνει μόνο όσους δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να έχουν ιδιωτική ασφάλιση.
Άλλωστε η κρατική αποζημίωση δεν καλύπτει το ασφαλιστικό κόστος της ζημιάς αλλά μία μικρή βοήθεια στους πληγέντες πολίτες…….