Η εξέταση των πολιτικoϊατρικών φαινομένων παρουσιάζει πάντοτε μεγάλο επιστημονικό ενδιαφέρον. Η ανάλυσή τους, τόσο από πλευράς εμπειρικής παρατήρησης, όσο και η ένταξή τους στα πλαίσια της επιστημονικής θεωρίας, καλύπτει μια πλειάδα κλάδων των φυσικών και κοινωνικών επιστημών. Ιδίως όταν πρόκειται για φαινόμενα που εμφανίζουν μαζικό χαρακτήρα, όπως η πρόσφατη ραγδαία –πλην μη απρόβλεπτη– επιδημία εξουσιολειχίας, η οποία μαστίζει μετεκλογικώς τα διεμπλεκόμενα ΜΜΕ και τις αποφύσεις τους. Στο δίμηνο που πέρασε από την συγκρότηση της νέας κυβέρνησης, επί της ουσίας δεν έγινε σχεδόν τίποτε, πέραν της φραστικής εκδήλωσης προθέσεων και των ατελείωτων διαπραγματεύσεων, αποκλειστικά μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων (ίσως αυτό να εννοούσαν υποσχόμενοι …αναδιαπραγμάτευση!) για το είδος των οριζόντιων περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, που ομοθύμως και με κάθε δυνατό τρόπο προεκλογικά και οι τρεις τους είχαν διαψεύσει. *Athens Review of Books, τεύχος 32, Σεπτέμβριος 2012
.gif?rand=6107)
