.gif?rand=3115)
Το χθεσινό μας άρθρο “Περί Ευεργετημάτων και Ωφελημάτων” έδωσε την ευκαιρία στον κ. Χρύσανθο Νικολάκο, αφενός να επεκτείνει τη σκέψη μας και προς άλλες κατευθύνσεις και αφετέρου να “υπενθυμίσει” άλλες εποχές και άλλες καταστάσεις, που πολλοί θέλουν ή/και προσπαθούν να ξεχαστούν.
Με χαρά δημοσιεύουμε την επιστολή-σχόλιό του, η οποία έχει ως εξής:
Αγαπητό Insurance Daily
Η παραπάνω διάταξη αφορά – εκτός άλλων που ορθώς αναφέρεστε – και στο άυλο ευεργέτημα της επέκτασης της χρονικής περιόδου εξόφλησης των ασφαλίστρων προσδίδοντας αφενός ρευστότητα στον ασφαλισμένο με ταυτόχρονη κάλυψη το οποίο χρησιμοποιήθηκε στο παρελθόν “εθιμικά” αρκετά και χρησιμοποιείται -προσεκτικά- ακόμη και σήμερα προκειμένου να επιτευχθεί πρόσκτηση πελατών.
Η παραπάνω διάταξη μαζί με την επίμαχη βασική όπου το ασφαλιστήριο αποκτά ουσιαστική ισχύ κατόπιν της εξόφλησης -όποιας οφειλόμενης δόσης – δηλαδή η σύμβαση παραγάγει ουσιαστικά δικαιώματα -πχ. αποζημίωσης- κατόπιν της εξόφλησης των δόσεων – είναι εκείνες που κατά ουσία θα συρρικνώσουν σε μεγάλο βαθμό την Αγορά των Ασφαλιστικών Διαμεσολαβητών.
Σε ορισμένες δε περιπτώσεις όρων και εξαιρέσεων ασφαλιστηρίων θα διαπιστώσετε άυλα ευεργετήματα όπου το ασφαλιστήριο δηλώνει ισχύ μηνός χωρίς να ερμηνεύει με ακρίβεια το πνεύμα και την ουσία των Πρ. Εκτ. Επιτρ. 30&31/30-9-2013 αλλά -…πιο κάτω…-υποχρεωτικά, προκειμένου να αποζημιώσει καλυπτόμενη – και μη αμφισβητούμενη- παροχή αφαιρεί την οφειλή των εν λόγω ασφαλίστρων από την όποια απαιτούμενη αποζημίωση οπότε “…έρχεται στα ίδια…”.
Όλα αυτά συνιστούν και συνθέτουν άνισο και άδικο “ψυχρό πόλεμο” κατά των Ασφαλιστικών Διαμεσολαβητών ή καλύτερα “Ασφαλιστικών Παραγγελιοληπτών” όπως τους “ονομάζουν κάποιοι” πλέον σε “κάποιες Ασφαλιστικές Εταιρείες”.
Ξεχνούν όμως ότι αυτοί οι “Παραγγελιολήπτες” συνέδραμαν στην ανάπτυξη του θεσμού, αυτοί ανέπτυξαν την Αγορά και έπεισαν με την Συμπάθεια και την Ωραία Εμφάνιση για την αναγκαιότητα της Ιδιωτικής Ασφάλισης.
Αυτοί γνώρισαν στον καταναλωτή την Ιδιωτική Νοσηλεία με βασικό επιχείρημα …κε Πελατόπουλε …Στο Νοσοκομείο, όταν ο ασφαλισμένος μας νοσηλεύεται οι συγγενείς και φίλοι πάνε δώρο πορτοκαλάδες και λουλούδια…εμείς πάμε δώρο την Επιταγή εξόφλησης των Εξόδων Νοσηλείας…
Αυτοί επικοινώνησαν πρώτοι στους Πελάτες τους την παγκόσμια γλώσσα της “Εικόνας”. Ο πελάτης, ο φίλος, ο κουμπάρος, ο τεχνικός έβλεπαν μία “εικόνᨔ και αγόραζαν…. Εκείνα είναι τα ασφαλιστήρια που σήμερα παραμένουν σε Ισχύ. Αυτοί επικοινώνησαν πρώτοι τον Πολιτισμό που προσδίδει η Ιδιωτική Ασφάλιση.
Ωστόσο -ως συμπεριφορά περιοδικής συνάρτησης- εμφανίστηκαν -μέσα στην αναταραχή- και κάποιοι -Ασφα-ληστές και -Ασφα-ληστρικοί Σύμβουλοι που ακόμα και σήμερα φέρουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Επίσης εμφανίστηκαν και κάποιοι που ζητούσαν μόνο παραγωγικά νούμερα… αγνοώντας την ποιότητα και αποτελεσματικότητα και την επάρκεια των προϊόντων που κατασκεύασαν. Επίσης εμφανίστηκαν και Γραμματέμποροι όπου με την χρήση συγχωρόχαρτων έδιδαν και δίνουν ελπίδες για Ανάπτυξη αγνοώντας ότι η Αγορά βρίσκεται σε run off όπου οι παλιές πωλήσεις δεν υποκαθιστούν τις νέες.
Ωστόσο “μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά” και ως τα “γέρικα άλογα” έφτασε η ώρα .
Τι μέλλει γενέσθαι?
Μπορείτε να φανταστείτε μία πτυχή του μέλλοντος (αν και Mellon στα αγγλικά είναι το πεπόνι) από μία παροιμία που χρησιμοποιούσαν οι βυζαντινοί μας πρόγονοι και συνεχιστές των αρχαίων Ελλήνων “Πίσω έχει η Αχλάδα την ουρά”
Οι Ενετοί, όταν ήθελαν να μεταφέρουν το στρατό τους χρησιμοποιούσαν μεταγωγικά. Τα καράβια αυτά ήταν ξύλινα και πελώρια και είχαν σχήμα αχλαδιού. Τις περισσότερες φορές έσερναν, πίσω τους ένα μικρό καραβάκι, όπου έβαζαν μέσα τον οπλισμό, τα πολεμοφόδια, τρόφιμα και διάφορα πολεμικά σύνεργα. Αυτά τα πλοία οι Έλληνες τα είχαν βαφτίσει “αχλάδες” από το σχήμα τους. Έτσι όταν παρουσιαζόταν κανένα άγνωστο καράβι, οι νησιώτες ανέβαιναν στους βράχους και παρακολουθούσαν τις κινήσεις του. Αν το πλοίο ήταν “Αχλάδα” καταλάβαιναν ότι θ’ άρχιζαν, μάχες και πολιορκίες και τότε έτρεχαν για να ετοιμάσουν την άμυνά τους. Από στόμα σε στόμα κυκλοφορούσε η φήμη ότι η “Αχλάδα” έχει πίσω την ουρά. Με την ουρά εννοούσαν το καραβάκι που έσερνε το μεταγωγικό. Άρα δεχόμαστε επίθεση. Και έλεγαν: “Πίσω έχει η Αχλάδα ουρά” (Πηγή tisimainei.blogspot.com/2011/07/blog-post_19.html).
Με Πνεύμα Ειρήνης
Χ..Ν.
Μεσίτης Ασφαλίσεων
Πτυχιούχος Πολιτικός Μηχανικός Τ.Ε
Ενεργειακός Επιθεωρητής Α΄ Τάξης.
Ορκωτός Πραγματογνώμων Δομικών Έργων -Τροχαίων – Πυρασφάλειας
