ΕΒΕΑ:
Μελέτη για το Ασφαλιστικό

Μείωση Ασφαλιστικών εισφορών Εργοδοτών και Εργαζομένων, ατομική σύνταξη ανάλογα με τις καταβαλλόμενες εισφορές και χωρίς όρια ηλικίας αποτελούν τους τρεις βασικούς άξονες του ΕΒΕΑ για την αναμόρφωση του Ασφαλιστικού Συστήματος.

Διαβάστε Επίσης

Coface Greece: 7 χρόνια στην Ελλάδα με 20% μερίδιο αγοράς & νέα γραφεία

Nov 25, 2025

Μέγαρο back to back, οι νικητές στα FMIA, o νέος CEO & οι αθέμιτες πρακτικές

Nov 25, 2025

Στη μελέτη αναφέρεται ότι το αργότερο έως το 2015 θα πρέπει να βρίσκεται εγκατεστημένο ένα νέο σύστημα στη χώρα μας, ενώ σημειώνεται ότι οι μεταρρυθμίσεις αφορούν τους ασφαλισμένους από το 1992 και μετά. Οι μεταρρυθμίσεις, που εφαρμόστηκαν τόσο στη Σουηδία όσο και στην Ιταλία, όπως ανέφερε σε συνέντευξη Τύπου ο Πρόεδρος του Επιμελητηρίου, Κ. Μίχαλος, είναι οι εξής:

1. Ένα νέο διανεμητικό σύστημα για τους νέους εργαζόμενους. Το νέο σύστημα βασίζεται σε ατομικούς λογαριασμούς «οιονεί καθορισμένης εισφοράς» (Notional Defined Contribution System). H συμμετοχή στην ασφάλιση έχει ορατό αντίκρισμα και στο νεότερο ασφαλισμένο. Το ακανθώδες θέμα των ορίων ηλικίας παρακάμπτεται τελείως, αφού αποφασίζει ο ίδιος ο ασφαλισμένος πότε (και κατά ποιο ποσοστό) θα αποσυρθεί από την αγορά εργασίας.

2. Εισαγωγή ενός υποχρεωτικού δεύτερου πυλώνα επαγγελματικής ασφάλισης, χρηματοδοτούμενου με το κεφαλαιοποιητικό σύστημα. Τμήματα της παλαιάς αναπλήρωσης (3-4 μονάδες από το ασφάλιστρο) διοχετεύονται στο νέο σύστημα.

3. Το νέο σύστημα είναι υποχρεωτικό για τους νέους. Οι συνταξιούχοι παραμένουν στο παλαιό (το οποίο χρηματοδοτείται από το Κράτος), ενώ οι ενδιάμεσες ηλικίες επιλέγουν. Προϋπάρχοντα συμπληρωματικά ταμεία ή λογαριασμοί εφάπαξ παροχών μπορούν να ενσωματωθούν στο νέο σύστημα.

4. Δεδομένου ότι το παλαιό σύστημα θα παραμείνει (έστω και απολιθωμένο) εν ζωή για τριάντα και πλέον έτη, προβλέπεται και νοικοκύρεμα του παλαιού συστήματος. Ως προς το χρόνο και τη διαδικασία προώθησης των αλλαγών υιοθετεί το ΕΒΕΑ τη στρατηγική των διαδοχικών και παράλληλων φάσεων που προτείνεται από τη μελέτη.

Δηλαδή,

– Την άμεση λήψη μέτρων τα οποία θα αναδεικνύουν τη σοβαρότητα του προβλήματος και θα έχουν απτό δημοσιονομικό αποτέλεσμα.

– Την ταυτόχρονη έναρξη ενός ουσιαστικού κοινωνικού διαλόγου, που θα τοποθετήσει το θέμα στις πραγματικές, κοινωνικές και όχι ταμειακές του διαστάσεις.

– Τη μελέτη των εναλλακτικών λύσεων για μακροπρόθεσμη διευθέτηση του προβλήματος.

Και τέλος, σε μεσοπρόθεσμο επίπεδο, την τελική νομοθέτηση, από την οποία θα προκύψει ένα νέο ασφαλιστικό σύστημα.

«’Αυτό που ζητάμε, ουσιαστικά, είναι να μπει ένα οριστικό τέλος στη μεταρρύθμιση με δόσεις. Γιατί αυτό, εκτός του ότι ταλαιπωρεί τον κόσμο, εκτός του ότι δημιουργεί ένα καθεστώς μόνιμης εκκρεμότητας, καταρρακώνει και την, ήδη χαμηλή, αξιοπιστία του πολιτικού μας συστήματος’», είπε ο κ. Μίχαλος. Η κατάσταση στο ασφαλιστικό θα προκαλέσει κοινωνικές εντάσεις στο άμεσο μέλλον, όπως ανέφερε ο κ. Μίχαλος, και σημείωσε ότι «’το ασφαλιστικό μας σύστημα βρίσκεται σε κατάσταση διαρκούς κρίσης τα τελευταία τριάντα χρόνια.

Δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι Κυβερνήσεις από το 1990 έως σήμερα έχουν ανοίξει το θέμα αυτό, χωρίς βέβαια ποτέ να το αντιμετωπίζουν. Σίγουρα υπήρξαν Κυβερνήσεις οι οποίες με τις αποφάσεις τους πρόσθεσαν χρόνια βιωσιμότητας στο Ασφαλιστικό σύστημα. Αντίστοιχα, υπήρξαν και Κυβερνήσεις που έκαναν μία τρύπα στο νερό. Η σημερινή Κυβέρνηση επιχειρεί να ανοίξει το θέμα και να κάνει διάλογο. Χωρίς βέβαια να είναι γνωστό το πού θέλει να πάει και το ΕΒΕΑ επιχειρεί να παρέμβει και να δώσει έναν προσανατολισμό στο διάλογο και τον κυβερνητικό σχεδιασμό».

Η μελέτη παρουσιάζει μερικές πτυχές του προβλήματος και κυρίως μια συγκεκριμένη στρατηγική προσέγγισης. Από αυτά ο κ. Μίχαλος σημείωσε τα ακόλουθα: – Το σύστημα συντάξεων, παντού στον κόσμο, αναπληρώνει το εισόδημα εργασίας με τέτοιον τρόπο, ώστε να μειώνει τις ανισότητες. Στην Ελλάδα οι ανισότητες μετά τα 65 είναι κατά πολύ μεγαλύτερες. Το σύστημα συντάξεων, όχι μόνο δε φαίνεται να θεραπεύει τις ανισότητες, αλλά τις μεγεθύνει, σημειώνοντας παταγώδη αποτυχία ως προς την κοινωνική αποστολή του.

Ο λόγος που συμβαίνει αυτό δεν είναι γιατί τα ποσοστά αναπλήρωσης που υπόσχονται τα Ταμεία για πλήρη εργασιακή πορεία είναι χαμηλά. Αντίθετα, σε πολλές περιπτώσεις είναι άνω του 100%. Το πρόβλημα είναι ότι οι συντάξεις προκύπτουν από λίγα έτη υπηρεσίας. Δεν είναι τυχαίο ότι, ακόμα και στο ΙΚΑ, μόλις το 15% των αντρών που κάνουν αίτηση συνταξιοδότησης επικαλείται ως νομική βάση το όριο των 65 ετών. Το 85% ακολουθεί κάποιου είδους εξαίρεση από τον κανόνα.

Το δικό μας σύστημα συντάξεων δημιουργεί το μεγαλύτερο οικονομικό βάρος ως ποσοστό του ΑΕΠ. Για κάθε ευρώ που παράγει η οικονομία, σχεδόν 25 λεπτά θα πρέπει να αφαιρούνται για την κατανάλωση των συνταξιούχων. Ενώ το 30% της δαπάνης για συντάξεις χρηματοδοτείται πλέον μέσω επιχορηγήσεων, δηλαδή από το φορολογούμενο. Ποσοστό το οποίο θα γίνεται ολοένα και μεγαλύτερο τα επόμενα χρόνια.

Υπάρχει ένα στοιχείο στη μελέτη το οποίο συγκλονίζει. Οι εργαζόμενοι μετά το 1992 έχουν υψηλότερα όρια ηλικίας, υψηλότερες εισφορές και χαμηλότερες συντάξεις από τις άλλες γενιές. Υπολογισμοί του ΟΟΣΑ του 1998 αλλά και πιο πρόσφατοι, λέει η μελέτη, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η οικονομική απόδοση των εισφορών της γενιάς αυτής είναι ήδη αρνητική. Δηλαδή, αν τα άτομα αυτά τοποθετούσαν τα χρήματα των εισφορών τους σε κάποια ασφαλή επένδυση, θα προέκυπτε μεγαλύτερη σύνταξη από αυτή που θα πάρουν από το ΙΚΑ.

Εγώ πιστεύω ότι αυτό αποτελεί αίτιο για μεγάλες κοινωνικές εντάσεις στο άμεσο μέλλον. Αίτιο για την πλήρη απαξίωση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης. Και όσοι δεν το βλέπουν απλώς στρουθοκαμηλίζουν. Δε μιλάμε πλέον για άλλο ένα κομμάτι του δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας, αλλά για μια πραγματική βόμβα στα θεμέλια του κράτους δικαίου», πρόσθεσε ο Πρόεδρος του ΕΒΕΑ.

Πηγή: ΑΝΑ