Άρθρο του Γιάννη Ρούντου
Διευθυντή Δημοσίων Σχέσεων & Ε.Κ.Ε. Ομίλου Interamerican
Eπειδή η Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη είναι ιδέα ελκυστική, καθώς αγγίζει τις πιο ευαίσθητες χορδές της κοινωνίας, μπορεί εύκολα να διεγείρει τις ορέξεις εκμεταλλευτών και ασελγούντων. Ένας Απολογισμός, ως έκφραση όχι τόσο προθέσεων όσο δεσμεύσεων και έργων, αποτελεί στοιχείο ευγένειας στην προσέγγιση και ειλικρίνειας στη διαχείριση της ιδέας και, κατά την έννοια αυτή, εκθέτει επαρκώς τον απολογούμενο Οργανισμό επί της αρχής της εντιμότητας – αν δεχθούμε την εντιμότητα αξιωματικά ως μια αφετηρία κοινωνικής υπευθυνότητας.
Είναι προφανές ότι ένας Απολογισμός Ε.Κ.Ε. δεν “αντέχει” ως φιλολογικό πόνημα και μόνον. Στον Απολογισμό αντικρίζεται, πέρα από το έργο, η αναγκαιότητα του διαλόγου για να ανοίξει ο δρόμος ενός Οργανισμού προς την αειφορία, δρόμος που είναι αόρατος στους αυτιστικούς και απρόσφορος στους καιροσκόπους (και τα δύο είδη ενδημούν στο δημόσιο και ιδιωτικό επιχειρείν). Ο Οργανισμός, εκτιθέμενος μέσα από τον Απολογισμό του στον διάλογο και την κρίση των συμμετόχων και της ευρύτερης κοινωνίας, διεκδικεί το κέρδος σε ένα στοίχημα αποδοχής και χρησιμότητας, τις οποίες το προϊόν ή η υπηρεσία που εμπορεύεται δεν μπορούν να του προσφέρουν επαρκώς.
Όμως, ταυτόχρονα είναι προφανές ότι ένας Απολογισμός δεν σημαίνει καθαγιασμό και πιστοποίηση κλειδωμένης αξίας για τον Οργανισμό, ακόμα και όταν με απόλυτη συνέπεια ακολουθείται ένα σεβαστό πρότυπο αναφοράς. Αυτά τα πρότυπα δεν είναι τίποτε άλλο παρά συστήματα που κωδικοποιούν και συνεπώς, διευκολύνουν τις συμπεριφορές προς μια κατεύθυνση κοινωνικού αποτελέσματος. Σίγουρα, είναι χρήσιμα ως πρότυπα και μεθοδολογίες για την αυτο-βελτίωση του απολογούμενου Οργανισμού που τα ακολουθεί.
Θα ήταν αφελές –ίσως και επικίνδυνο– να δεχθούμε ότι πιστοποιείται μέσα από έναν Απολογισμό η εταιρική υπευθυνότητα, δηλαδή το ηθικό βάρος μιας ζώσας και διαρκώς εξελισσόμενης κατάστασης πραγμάτων μέσα σε κάθε επιχείρηση.
Παρόλα αυτά, η έξωθεν μαρτυρία, ένα μοντέλο αξιολόγησης ή μια σειρά συγκροτημένων παρατηρήσεων βοηθά ουσιαστικά τον Οργανισμό, που απολογείται για την κοινωνική υπευθυνότητά του, να ανατοποθετείται ως προς το κοινωνικό “είναι” του. Και τούτο σηματοδοτεί μια κατάκτηση στη δοκιμασία της αλήθειας για τη βελτίωση, που ποτέ δεν τελειώνει. Ως παράδειγμα, να αναφέρω πόσο χρήσιμες ήταν στην Interamerican οι παρατηρήσεις της επιστημονικής ομάδας του Πανεπιστημίου Αιγαίου πάνω στον πρώτο της Απολογισμό, με αποτέλεσμα μια βαθύτερη στρατηγική, ένα ουσιαστικότερο έργο και έναν καλύτερο δεύτερο Απολογισμό πέρυσι.
Η κοινωνική υπευθυνότητα, όπως διαφαίνεται στον Απολογισμό της Interamerican, διαπνέει όλες τις λειτουργίες της Εταιρείας και είναι ενσωματωμένη στην εταιρική στρατηγική ως αναγκαία και ικανή προϋπόθεση για την επιχειρηματική βιωσιμότητα και ανάπτυξη. Παράλληλα, καταγράφεται στον Απολογισμό το ενεργό ενδιαφέρον της Interamerican για σημαντικά ζητήματα της εποχής μας που έχουν ιδιαίτερο αντίκτυπο στην ασφαλιστική δραστηριότητα, όπως είναι η διαφάνεια και η αντιμετώπιση της διαφθοράς, το δημογραφικό πρόβλημα που επηρεάζει τους τομείς υγείας και συντάξεων, η διαχείριση των κινδύνων και η κλιματική αλλαγή.
.gif?rand=4864)
Με όλο τον σεβασμό, μας χορτάσατε στο bla bla. Για ποιά κοινωνική ευθύνη μιλάτε αγαπητέ κ. Ρούντο. Για την κοινωνική ευθύνη του φαίνεσθαι; Η εταιρία που υπηρετείται δεν είναι αυτή που απέλυσε δεκάδες εργαζόμενους τα τελευταία χρόνια και μάλιστα κάποιους τους πέταξε στην κυριολεξία στο δρόμο κακήν κακώς; Η εταιρία που υπηρετείται δεν είναι αυτή που δεν δίστασε να εκδιώξει ακόμα και άτομα με σοβαρές ασθένειες; Φτάνει ποια, μην προκαλείται άλλο!
@@ Προς Ο/Η ΤΑΚΗΣ ΕΝΔΕΛΕΧΗΣ
Φίλε μου κάνεις μια παράλειψη. Εκτός απο εργαζόμενους πετάει στο δρόμο και πελάτες χρησιμοποιόντας διάφορα νομικίστικα κόλπα επιλεκτικά σε κατηγορίες πελατών ωστε να βρεθούν χωρίς συμβόλαιο. Οπως εγραψε και ο συνάδελφος Νικολάκος οι χλιμίντζουρες και τα τεχνοφρικιά ασχολούνται μόνο με τα τρίκ και την δημιουργική λογιστική αντί να ψάξουν για όραμα και καινοτομίες. Πολά μπορείς να πείς για τον Κοντομηνά αλλά ποτέ δεν πεταξε στον δρόμο εργαζόμενους η πελάτες. Οσο για τα εφευρήματα τύπου Εταιρική κοινωνική ευθύνη και άλλα ξαναρίξε μια ματιά στο 1984 του Οργουελ και στην Φαρμα των Ζωων του ίδιου και θα αναγνωρίσεις ολα τα συμπτώματα.Μικροί ανθρωποι σε θέσεις ευθύνης που θέλουν δίπλα τους ακόμα μικρότερους για να νοιώθουν οπως ο εκτος απο τους 7 νάνους, δηλ φυσιολογικοί .