Ιουνίου 25, 2012, του William O. Cohan, Bloomberg. Χρειάστηκε ένας σχετικώς άγνωστος Βρετανός πρώην πανεπιστημιακός να δημοσιεύσει τη θεωρία του για τη χρηματοοικονομική κρίση, για να επιβεβαιωθεί αυτό που πολλοί Άνθρωποι υποψιάζονταν προ πολλού: Ότι υπεύθυνοι για την Οικονομική Κρίση του 2008, είναι οι επικεφαλής των Μεγάλων Επενδυτικών Τραπεζών και των θυγατρικών τους, των οποίων η “Απληστία” χαρακτηρίστηκε ως “Ψύχωση” ή “Ψυχοπάθεια”! Η Αγγλική λέξη είναι Psychosis or Psychopathy! Είναι “Ψυχοπαθείς”, έγραψε ο Κλάιβ Μπόντι, πρώην καθηγητής στο Nottingham Business School του Nottingham Trent University. Υποστήριξε πως “Ψυχοπαθείς” είναι το 1% των «Ανθρώπων που, ίσως λόγω παραγόντων που σχετίζονται με ανωμαλίες των Εγκεφαλικών Νευρώνων, Συνδέσμων και της Χημείας του Σώματος που τα επηρεάζει! Λόγω αυτής της ανωμαλίας, τα συναισθήματά τους έχουν επηρεαστεί και δεν συγκινούνται εύκολα, όπως συγκινούνται οι περισσότεροι Άνθρωποι. Παρουσιάζουν έλλειψη «Συνείδησης και εμφανίζουν Συναισθηματική Ανικανότητα για, Συμπόνια ή Αντιπάθεια για άλλους Ανθρώπους». Αποτέλεσμα, όπως τονίζει ο ίδιος, οι άνθρωποι αυτοί να είναι «Εξαιρετικά Ψυχροί, πολύ και ανηλεείς προς τους άλλους Ανθρώπους. Η μέθη των υπερβολικών και εύκολων Κερδών που έμαθαν να κερδίζουν, τους έχουν πετρώσει τα γνωστά συναισθήματα που χαρακτηρίζουν τους υπόλοιπους Ανθρώπους. Επομένως, συμπληρώνει ο καθηγητής Κλάιβ Μπόντι, οι Άνθρωποι αυτοί είναι πολύ επικίνδυνοι για την Κοινωνία και την Ανθρωπότητα, εν γένει! Το ερώτημα, συμπληρώνουμε εμείς, είναι: Και Πώς τους ξεφορτώνεσαι όλους αυτούς που έχουν τους στρατούς τους φυτεμένους όπου υπάρχει και λειτουργεί “Εξουσία”. Δηλαδή, Πολιτικούς, Συνδικαλιστές, Τραπεζίτες, καθηγητές κ.ά.; Διαβάστε το υπόλοιπο ρεπορτάζ του W.O.Cohan και διαβάστε και το βιβλιαράκι που δημοσιεύουμε σε άλλό άρθρο με τίτλο: “Πώς Κανιβαλίστικε η Δημοκρατία”.
Πώς κατορθώνουν άνθρωποι με τέτοια ψεγάδια να ανεβαίνουν στην κορυφή φαινομενικά επιτυχημένων οργανισμών; Σύμφωνα με τον Μπόντι, οι ψυχοπαθείς εκμεταλλεύονται τη «σχετικώς χαοτική φύση των σύγχρονων επιχειρήσεων», που περιλαμβάνει «ταχείες αλλαγές, διαρκή ανανέωση» και μεγάλες ανατροπές σε «βασικό προσωπικό». Τέτοιες συνθήκες τους επιτρέπουν να ανέρχονται με έναν συνδυασμό «χάρης» και «χαρίσματος», που κάνει «τη συμπεριφορά τους αόρατη» και «τους κάνει να φαίνονται φυσιολογικοί, ίσως και ιδανικοί, ηγέτες».
Για τη Γουόλ Στριτ –ένα ταχέως μεταλλασσόμενο και πολύ δυναμικό εταιρικό περιβάλλον, ιδίως όταν οι εταιρείες μεταμορφώθηκαν από ιδιωτικές σε εισηγμένες- το πρόβλημα ξεκίνησε όταν οι γητευτές αυτοί βρέθηκαν στα ευρύχωρα γραφεία σημαντικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Τότε, σύμφωνα με τον Μπόντι, «κατόρθωσαν να επηρεάσουν το ηθικό κλίμα ολόκληρου του οργανισμού». Ήταν εκείνοι που «σε μεγάλο βαθμό προκάλεσαν την κρίση» γιατί «η πεισματική επιδίωξη του πλουτισμού και της αυτοανάδειξης οδήγησε στην εγκατάλειψη της παλαιού τύπου έννοιας περί “ευγένειας που υποχρεώνει”, ισότητας, δικαιοσύνης , ή κάθε άλλης έννοιας Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης». Ο Μπόντι δεν δίνει ονόματα, όμως ο τύπος της προσωπικότητας που περιγράφει είναι αναγνωρίσιμος από όλους. Όπως υποστηρίζει, αυτοί φαίνονται «ανεπηρέαστοι» από τις καταρρεύσεις που προκαλούν. «Αυτοί οι ψυχοπαθείς μοιάζουν να μην ενοχλούνται από το χάος τριγύρω τους, να μην επηρεάζονται από εκείνους που έχασαν δουλειά, οικονομίες και επενδύσεις, αλλά και αμετανόητοι για όσα έκαναν. Ψεύδονται χαρωπά για την ανάμειξή τους στα γεγονότα, κατηγορούν άλλους πολύ πειστικά και δεν αμφιβάλλουν για την αξία τους. Ευχαρίστως αποχωρούν από την οικονομική καταστροφή που επέφεραν, με τεράστιες αποζημιώσεις και ρόλο συμβούλων κυβερνήσεων για το πώς εμποδίζονται τέτοιες οικονομικές καταστροφές».
Ο Μπόντι παραδέχεται ότι η θεωρία του είναι σχετικά αδοκίμαστη και ότι θα επωφελούνταν από περαιτέρω έρευνα στις προσωπικότητες των ηγετών εταιρειών που βρέθηκαν σε σοβαρό κίνδυνο στην κρίση. Προτείνει όμως πώς να εμποδιστούν οι ψυχοπαθείς να ανέλθουν σε θέσεις εξουσίας στη Γουόλ Στριτ και αλλού: «όποιος παίρνει αποφάσεις που επηρεάζουν πολλούς άλλους, για θέματα εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, τοξικών αποβλήτων, χρηματιστηρίων, απασχόλησης, πρέπει να διαπιστώνεται όχι μόνο πως δεν είναι ψυχοπαθής, αλλά και πως νοιάζεται για τους άλλους».
.gif?rand=7254)
