Πανέξυπνος, εγωιστής, άπληστος, ανυποχώρητος και πανίσχυρος, ο πλουσιότερος άνθρωπος που έζησε ποτέ στον πλανήτη, δεν είναι αυτός που νομίζετε. Η ιδιοφυΐα που κατέχει το συγκεκριμένο τίτλο είναι ο Jacob Fugger, ένας Γερμανός τραπεζίτης που έζησε και μεγαλούργησε την εποχή της Αναγέννησης.
Αναμφίβολα οι χρηματοοικονομικοί σύμβουλοι μπορούν να μάθουν πολλά από μία διάνοια σαν τον Fugger.
Σύμφωνα με τον Greg Steinmetz, χρηματοοικονομικό αναλυτή και συγγραφέα του βιβλίου «Ο πλουσιότερος άνθρωπος όλων των εποχών: Η ζωή και τα έργα του Jacob Fugger», ο Fugger δεν ήταν μόνο ο πλουσιότερος άνθρωπος, ήταν επίσης και ο πιο ισχυρός επιχειρηματίας στην ιστορία.
Όταν πέθανε το 1525, η καθαρή αξία της περιουσίας του Fugger έφτανε σχεδόν το 2% της ευρωπαϊκής οικονομικής παραγωγής, ή σε σημερινά χρήματα, άγγιζε τα 400 δισ. δολάρια, σύμφωνα πάντα με τους υπολογισμούς του Steinmetz.
Κατά το 1400 και 1500, «Ο εργαζόμενος θαύμα στα οικονομικά», όπως έμεινε γνωστός ο δυναμικός Fugger, έκανε περιουσία εκμεταλλευόμενος το σπάνιο ταλέντου του να κάνει κερδοφόρες υψηλού κινδύνου επενδύσεις, δανειζόμενος τα χρήματα που χρειαζόταν από την αριστοκρατία. Δεν ήταν ενδιάμεσος ή συλλέκτης περιουσιακών στοιχείων, ο Fugger ήταν και ο διαχειριστής των χρημάτων και αυτός που στο τέλος έπαιρνε τις αποφάσεις.
Άσος στην κερδοσκοπία, ο «Τραπεζίτης των Βασιλέων» διέθετε μία περίεργη ικανότητα να πείθει καρδιναλίους, επισκόπους, δούκες και κόμηδες να τους δανείσουν χρήματα. Η χρηματοοικονομική μόχλευση ήταν από τα πιο δυνατά του σημεία.
Το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του Fugger προήλθε από την τραπεζική και τα ορυχεία ασημιού και χαλκού. Ασχολήθηκε επίσης με τα υφάσματα, τα μπαχαρικά, τα κοσμήματα και τα… οστά μαρτύρων (μην ξεχνάτε ότι μιλάμε για το 16ο αιώνα).
Η καθολική εκκλησία θεωρούσε τον τόκο στα δάνεια τοκογλυφικό άσχετα με το επιτόκιο. Ο Fugger κατάφερε με θράσος να ξεπεράσει την απαγόρευση. Συνέβαλε επίσης στην προτεσταντική Μεταρρύθμιση του 16ου αιώνα και ενδεχομένως χρηματοδότησε τα ταξίδια του Μαγγελάνου ανά τον κόσμο. Έγινε ο κύριος χρηματοδότης του αυστριακού οίκου των Αψβούργων, ο βασικός τραπεζίτης του Βατικανού και της Ρώμης.
Υπήρξε, ωστόσο, μία αμφιλεγόμενη φυσιογνωμία που συχνά χρησιμοποιούσε πονηρά κόλπα και πρακτικές εκφοβισμού για να καταφέρει αυτό που ήθελε. Γεννημένος αστός, ο «τοκογλύφος» Fugger δεχόταν συνεχώς επιθέσεις από εχθρούς οι οποίοι εξαιτίας των αδίστακτων πρακτικών του, του είχαν προσάψει την προσωνυμία άκαρδος τοκογλύφος.
Όμως, ο Fugger ήταν στην πραγματικότητα ένας έξυπνος επιχειρηματίας που πίστευε στην ελεύθερη αγορά. Πόνταρε στα τρωτά σημεία των ανταγωνιστών του και στα κίνητρα των πελατών του και καθιστούσε τον εαυτό του απαραίτητο για τους πελάτες του.
Γεννημένος το 1459 στο Άουγκσμπουργκ της Γερμανίας, από πλούσια οικογένεια, ο στόχος ζωής του Fugger ήταν να γίνει ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο. Έγινε επίσης ο πρώτος σύγχρονος επιχειρηματίας γιατί ήταν ο πρώτος που «κυνήγησε τον πλούτο για το δικό του καλό, χωρίς να φοβηθεί την αιώνια καταδίκη», όπως λέει ο Steinmetz.
Πρωτοπόρος και καινοτόμος, ο Fugger έφτιαξε ένα δίκτυο από υποκαταστήματα και δημιούργησε την πρώτη στην ιστορία υπηρεσία – με κούριερ – που μετέφερε σημαντικές πληροφορίες για την αγορά στους πελάτες. Ήταν επίσης ο πρώτος που συνδύασε τα αποτελέσματα πολλαπλών δραστηριοτήτων σε έναν ισολογισμό, γεγονός που του επέτρεπε να δει την γενικότερη εικόνα.
Το αποκορύφωμα της επιτυχίας του Fugger ήρθε μετά θάνατον, την εποχή που τα ανίψια του διοικούσαν την εταιρεία του. Η οικογένεια συνέχισε για άλλα 100 χρόνια αλά στη συνέχεια άφησε την επιχείρηση να σβήσει.
.gif?rand=3827)
Δηλαδή συμβουλεύετε να αρχίσουμε να θαυμάζουμε τους τοκογλύφους!!!
Καλό θα ήταν να βλέπουμε το δάσος και όχι το δέντρο. Να επεξεργαζόμαστε την πληροφορία και να μην κρίνουμε επιφανειακά το κάθε τι που βλέπουμε ή διαβάζουμε. Το άρθρο κάτι προσπαθεί να πει και όχι δεν μας συμβουλεύει να αρχίζουμε να θαυμάζουμε τους τοκογλύφους.