Εσύ τι πιστεύεις για τους Ασφαλιστικούς Διαμεσολαβητές aka (also known as) Ασφαλιστές; Είναι καλοί, είναι πονηροί; Αχρείαστοι να είναι ή σε κουράζει και μόνο η ιδέα να μιλήσεις μαζί τους; Έστω να κλείσεις ένα ραντεβού να ακούσεις τι έχουν να σου πουν.
του Νίκου Μωράκη
Ο κλάδος της Ασφαλιστικής Διαμεσολάβησης ήταν παραδοσιακά ένας αδιάφορος κλάδος. Κανείς στην Ελλάδα δεν έγινε ασφαλιστής από επιλογή – τουλάχιστον κανείς σχετικός με το επάγγελμα – και η στρατολόγηση νέων στον κλάδο γινόταν αργά και με δυσκολία. Μια απαιτητική διαδικασία για τις Ασφαλιστικές εταιρείες και τα μεγάλα ασφαλιστικά γραφεία.
Γιατί όμως;
Το επάγγελμα του Ασφαλιστικού Συμβούλου δεν έγινε ποτέ viral στην Ελλάδα γιατί πολύ απλά δεν ταίριαζε με την κουλτούρα του Έλληνα να έχει μια σταθερή δουλειά με ένα σταθερό εισόδημα. Η Ασφαλιστική Διαμεσολάβηση ανήκει στην κατηγορία “πωλητής” που όμως σε σχέση με τους λοιπούς “πωλητές” δεν έχει εγγυήσεις. Δεν υπάρχει σταθερός μισθός για τις υπηρεσίες που προσφέρεις, δεν υπάρχει περίοδος χάριτος όπου σου δίνει τη δυνατότητα να μάθεις τη δουλειά – υπήρχε αλλά το κράτος την κατάργησε – και δεν υπάρχει αυτό που λέμε safety zone. Κατευθείαν στα βαθιά. Εξαρτάσαι καθαρά από τις δυνατότητές σου να συμβουλέψεις τον κόσμο.
Παλιά λέγανε να πουλήσεις ασφάλειες αλλά ήταν λάθος. Ένας Ασφαλιστής δεν πουλάει. Συμβουλεύει. Αυτή είναι η δουλειά του. Συμβουλεύει πριν τη σύναψη του συμβολαίου και συμβουλεύει και μετά. Ειδικά μετά. Όταν θα υπάρξει ανάγκη. Γι’ αυτό ο κλάδος αυτοκινήτου έχει περάσει σε μια νέα άλλη εποχή όπου τράπεζες, direct γραφεία ακόμα και ο ΠΑΟΚ την πουλάνε. Γιατί εκεί δεν υπάρχουν μεγάλες ανάγκες για συμβουλές. Τα πράγματα έχουν λίγο πολύ αυτοματοποιηθεί. Το επάγγελμα απαιτούσε και απαιτεί να καταλάβεις την αξία της ασφάλισης. Το λόγο για τον οποίο κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει και από ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο. Την ασφαλιστική συνείδηση να προλαμβάνεις για ό,τι έχει αξία στη ζωή σου έτσι ώστε να μη βρεθείς ποτέ προ εκπλήξεων.
Για κάτι τόσο σημαντικό όμως στο παρελθόν δεν υπήρχαν πιστοποιητικά. Όποιος ήθελε μπορούσε να διαμεσολαβήσει. Να γίνει ασφαλιστής. Χωρίς να ασπάζεται τις αξίες του επαγγέλματός ή χωρίς να έχει διδαχτεί έστω τα βασικά. Η αδιαφορία του κράτους να ασχοληθεί και να δημιουργήσει πιστοποιητικά προκειμένου να μην μπορεί ο κάθε επιτήδειος να γίνει ασφαλιστής προσέλκυσε στον κλάδο κάθε καρυδιάς καρύδι. Από νοικοκυρές που είχαν λίγο ελεύθερο χρόνο τα απογεύματα και άρα μπορούσαν να βγάλουν ένα χαρτζιλίκι μέχρι και πολυλογάδες, απατεώνες με ευφράδεια λόγου που …μυρίστηκαν χρήμα και είπαν να ασχοληθούν με το χώρο. Και έτσι το όνομα του Ασφαλιστή, στο πέρασμα των χρόνων… χάλασε. Μαζί με τα ξερά… καιγόντουσαν και τα χλωρά. Γιατί καλοί επαγγελματίες υπήρχαν και υπάρχουν.
Ποια είναι όμως η εικόνα του Ασφαλιστή σήμερα;
Σήμερα τα πράγματα, για καλή μας τύχη έχουν αλλάξει. Ασφαλιστής και πάλι μπορεί να γίνει ο οποιοσδήποτε αλλά με έλεγχο. Η Τράπεζα της Ελλάδος διοργανώνει εξετάσεις πιστοποίησης σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη κάθε χρόνο. Οι ασφαλιστές πρέπει να περνάνε από τεστ επαναπιστοποίησης κάθε πέντε χρόνια και ο κόσμος μπορεί να ελέγξει αν ο Ασφαλιστής τους είναι ενεργός και με άδεια στο Επιμελητήριο μέσα από το ενιαίο μητρώο ασφαλιστικών διαμεσολαβητών.
Πέρα από τα βασικά όμως, που έπρεπε να τα θεωρούμε δεδομένα προ πολλού, η εικόνα του Ασφαλιστή σήμερα έχει αλλάξει και προς μια άλλη κατεύθυνση. Πολύ καλύτερη. Ο Ασφαλιστής σήμερα δεν είναι ο πωλητής με τον χαρτοφύλακα που… door to door προσπαθούσε να πουλήσει ασφάλειες. Αυτά πλέον είναι old school. Ο Ασφαλιστής σήμερα είναι οπαδός της τεχνολογίας. Δεν αναλώνεται με δουλειά γραφείου μιας και οι περισσότερες διαδικασίες έχουν αυτοματοποιηθεί και συγκεντρώνεται στο σκοπό του που δεν είναι άλλος από το να συμβουλεύει τον κόσμο. Ένας financial advisor για τον οικογενειάρχη ή τον επιχειρηματία που ξέρει να βρίσκει λύσεις στα προβλήματα του κόσμου κάνοντας τις σωστές ερωτήσεις. Μια νέα μορφή διαμεσολάβησης, που στο παρελθόν λίγες Ασφαλιστικές εταιρείες κυρίως με δίκτυο agency είχαν το προνόμιο να συντηρούν και πόσο μάλλον σήμερα… που οι ανάγκες του κόσμου έχουν μεγαλώσει, εξαπλώνεται σε όλη την αγορά στα πρότυπα της ασφαλιστικής διαμεσολάβησης που εδώ και χρόνια επικρατεί σε ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης και στην Αμερική. Αυτό που μένει τώρα είναι ο ίδιος να “πουλήσει” τη νέα του ταυτότητα και να αποδείξει στον ήδη καχύποπτο κόσμο ότι ΝΑΙ έχει αλλάξει και ότι ΝΑΙ έχει τις λύσεις σε πολλά από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Είναι στο χέρι της αγοράς στο σύνολό της να επανασυστηθεί με το κοινό της και να κάνει το rerbranding που της χρειάζεται για να κερδίσει τον Έλληνα καταναλωτή.
