.gif?rand=9961)
Με αφορμή μια ανακοίνωση της Δημοτικής Κίνησης «Ενεργοί Πολίτες Διονύσου» που έπεσε στα χέρια μας, σχετικά με την επικείμενη ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ που συζητείται ευρέως, αλλά και δύο ειδήσεις περί πλειστηριασμών δύο σπιτιών λόγω οφειλών προς την ΕΥΔΑΠ ύψους μικρότερου των 1.000 ευρώ, αναρωτηθήκαμε τα εξής:
Μπορεί σήμερα ένας Δήμος να προχωρά σε δωρεάν παραχώρηση ακινήτων ιδιοκτησίας του προς έναν Οργανισμό, ο οποίος συμπεριλαμβάνεται στη λίστα των προς ιδιωτικοποίηση Οργανισμών;
Δεν αποτελεί απιστία το γεγονός αυτό, όταν τη στιγμή που λαμβάνει ο Δήμος την απόφαση έχει ήδη δημοσιοποιηθεί η πρόθεση ιδιωτικοποίησης του Οργανισμού; Δεν αποτελεί εν δυνάμει δωρεάν παροχή προς ιδιώτη;
Δεν γνωρίζουμε τα πραγματικά περιστατικά για το Δήμο Διονύσου και την αναγκαιότητα της δημιουργίας του συγκεκριμένου αντλιοστασίου στην περιοχή της Σταμάτας, αλλά το ερώτημα παραμένει, ως γενικότερο ερώτημα. Μήπως υπάρχει νομικός τρόπος να ισχύει η δωρεάν παραχώρηση π.χ. για όσο χρόνο η ΕΥΔΑΠ βρίσκεται υπό τον έλεγχο του Δημοσίου, αλλά να ακυρώνεται η πράξη της παραχώρησης αν μεταβιβαστεί σε Ιδιώτη; Ή έστω να εξακολουθεί να ισχύει η παραχώρηση, αλλά με προσδιορισμένο εκ των προτέρων ενοίκιο μακροχρόνιας μίσθωσης ή ποσού εξαγοράς;
Όταν ένας ιδιώτης αγοράζει μια επιχείρηση (είτε από το Δημόσιο είτε από άλλον ιδιώτη), αγοράζει υποχρεώσεις και δικαιώματα. Πόσο δύσκολο είναι να συμπεριλαμβάνονται τέτοιοι όροι, όταν λαμβάνονται αποφάσεις «δωρεάν παραχώρησης»; Με τον τρόπο αυτό, ούτε ακίνητα χαρίζονται σε ιδιώτες μέσω της πιθανής ιδιωτικοποίησης των οργανισμών, ούτε τα αναγκαία έργα σταματάνε και ο Δήμος αύριο, αν ιδιωτικοποιηθεί η ΕΥΔΑΠ, θα έχει ένα έσοδο.
