Ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων και Λιανικής Πωλήσεως Ελλάδος (ΣΕΛΠΕ) είχε επισημάνει από τον Οκτώβριο του 2008 ότι η περίοδος 2009-2010 θα είναι δύσκολη για την Ελληνική Οικονομία.
Είχε προτείνει την ανάγκη εφαρμογής ενός μείγματος επεκτατικής Δημοσιονομικής Πολιτικής στο πλαίσιο ενός αξιόπιστου πενταετούς Αναπτυξιακού και Σταθεροποιητικού Προγράμματος στην Οικονομία με κύρια χαρακτηριστικά:
- την Αναπτυξιακή του Διάσταση για τα δύο πρώτα χρόνια,
- τη σταδιακή επίτευξη Δημοσιονομικής Ισορροπίας τα τελευταία τρία χρόνια.
Η Ε.Ε., στο πλαίσιο της διεθνούς Οικονομικής Ύφεσης, θα δεχόταν ένα τέτοιο Πρόγραμμα υπό την προϋπόθεση ότι θα ήταν καλά σχεδιασμένο, καλά διατυπωμένο και αξιόπιστο και θα είχε την ευρύτατη Πολιτική Συναίνεση των δύο μεγάλων κομμάτων ως προς την εφαρμογή του. Ήδη η Κυβέρνηση οδηγείται αναγκαστικά σε παράταση εξισορρόπησης του Δημοσιονομικού Ελλείμματος για μετά το 2010. Έχει όμως ήδη χαθεί πολύτιμος χρόνος για την άσκηση της απαραίτητης Επεκτατικής και Αναπτυξιακής Πολιτικής.
Όσον αφορά το λιανικό εμπόριο, η μείωση του τζίρου για τα έτη 2009 και 2010 αναμένεται να είναι της τάξης του 10-20%, γεγονός που συνεπάγεται μεγαλύτερη κατά μέσο όρο πτώση στα έσοδα του ΦΠΑ και αύξηση της Ανεργίας.
Το ερώτημα είναι: Τι μπορούν να κάνουν οι Επιχειρηματίες του κλάδου της Λιανικής και τι η Πολιτική Εξουσία της χώρας;
Οι Οργανωμένες Επιχειρήσεις Λιανικής έχουν την εμπειρία του τι σημαίνει Κρίση. Δεν μπορούν, όμως, να παλέψουν με μια Κυβερνητική Οικονομική Πολιτική που αποτελεί Παγκόσμια Εξαίρεση, αφού εν μέσω Οικονομικής Κρίσης ενισχύει την Ύφεση και όχι την Ανάκαμψη της Οικονομικής Δραστηριότητας, αυξάνοντας διαρκώς την Κρατική δαπάνη-σπάταλη, κυνηγώντας χωρίς αποτέλεσμα τη φοροδιαφυγή, επιβάλλοντας συγχρόνως νέους και μάλιστα αναδρομικούς φόρους στους ίδιους που πάντα πληρώνουν.
Στο πλαίσιο αυτής της δυσμενούς Οικονομικής Συγκυρίας, ενόψει της Διεθνούς Έκθεσης της Θεσσαλονίκης, η ετήσια τηλεοπτική παρέλαση-διάλογος και υποβολή χιλιοειπωμένων προτάσεων από τους κοινωνικούς εταίρους, σε συνδυασμό με τις επαναλαμβανόμενες, μη υλοποιούμενες Αναγγελίες της Κυβέρνησης περί Μεταρρυθμίσεων δε λύνουν το Οικονομικό Πρόβλημα της χώρας.
Θα πρέπει να αποκατασταθεί η ομαλή λειτουργία και η ανάκαμψη των Αγορών με μέτρα που θα στοχεύουν στα εξής:
- Να τερματιστεί η συνεχιζόμενη ανοχή λειτουργίας των κλειστών επαγγελμάτων, των κρατικών μονοπωλίων, των καρτέλ και των περιστασιακών μονομερών επιδοτήσεων χωρίς οικολογικό περιεχόμενο, η οποία τείνει να λάβει ενδημικές διαστάσεις, διότι ό,τι γίνεται προς αυτή την κατεύθυνση διαστρεβλώνει και καταστρέφει την Παραγωγικότητα και τον Ανταγωνισμό ανάμεσα στους εμπορικούς κλάδους.
- Να σταματήσει η επιβολή νέων άμεσων και έμμεσων φόρων πάνω σε αυτούς που είναι συνεπείς και πάντα πληρώνουν.
- Να ενισχυθούν τα εισοδήματα των χαμηλόμισθων και χαμηλοσυνταξιούχων για την τόνωση της αγοραστικής τους δύναμης.
Μόνο με περίσσευμα αγοραστικής δύναμης που δημιουργεί η Ανάπτυξη ενισχύονται η Κατανάλωση και τα Έσοδα του Κράτους.
Το μοναδικό μείγμα Οικονομικής Πολιτικής, ικανό να επιτύχει Ανάπτυξη σε συνδυασμό με Δημοσιονομική Σταθεροποίηση, είναι ένα ιδιαίτερα δυναμικό πρόγραμμα πενταετούς διάρκειας, κύριος στόχος του οποίου θα είναι η αύξηση της συνολικής ενεργούς ζήτησης μέσω της:
1. Γρήγορης και δραστικής μείωσης της δημόσιας δαπάνης-σπατάλης, η οποία ανέρχεται, σύμφωνα με έρευνα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας του 2004, σε 20% επί των δημοσίων δαπανών, ποσό που με βάση τα σημερινά δεδομένα αντιστοιχεί σε 15 δισ. ευρώ ετησίως.
2. Δραστικής μείωσης των φόρων, παράλληλα και αναλογικά με τη μείωση των δαπανών και σε συνδυασμό με την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής μέσω εφαρμογής ορθολογικών αντικειμενικών κριτηρίων.
3. Αύξησης των δημοσίων επενδύσεων σε έργα υποδομής, με στόχο την αύξηση της εθνικής παραγωγικότητας.
Γνωρίζουμε ότι μια τέτοια προσπάθεια έχει τεράστιες Πολιτικές και Κοινωνικές δυσκολίες για να εφαρμοστεί. Γι’ αυτό πιστεύουμε ότι η Επιτυχία της εξαρτάται από τη δυνατότητα των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας να συνεργαστούν, με στόχο την επίλυση των μεγάλων Υπερκομματικών, Οικονομικών, Κοινωνικών και Εθνικών προβλημάτων, τα οποία είναι αλληλένδετα μεταξύ τους.
Δεν υπάρχει πλέον χρόνος για πειραματισμούς πολιτικών αυτοδυναμιών και μονοκομματικών Κυβερνήσεων και τούτο γιατί τα προβλήματα τείνουν να γίνουν ανυπέρβλητα και δεν μπορούν να περιμένουν.
.gif?rand=5272)
