.gif?rand=666)
Τα νούμερα μιλάνε από μόνα τους. Την περίοδο που ένας στους δύο συνταξιούχους ζουν στα όρια της φτώχειας και η κατάσταση στα κρατικά νοσοκομεία θίγει την αξιοπρέπεια των πολιτών αυτής της χώρας, υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος, που αποτυπώνεται μέσα από το έργο της ιδιωτικής ασφάλισης και κυρίως μέσα από τις αποζημιώσεις και την πρόσβαση των πολιτών σε υπηρεσίες και δομές υγείας.
του Νίκου Μωράκη
Αυτό που αναμφίβολα είναι πλέον δεδομένο, είναι ότι οι πολίτες έχουν ανάγκη και δικαιούνται – γιατί ας μην ξεχνάμε πως η υγεία είναι κατοχυρωμένο συνταγματικό δικαίωμα – να έχουν πρόσβαση σε νοσοκομεία και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη όταν παραστεί ανάγκη.
Ωστόσο, η νοσηρή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το δημόσιο σύστημα καθιστά τις κρατικές υποδομές ανεπαρκείς στο να προσφέρουν αξιοπρεπείς συνθήκες και υπηρεσίες σε ανθρώπους που για δεκαετίες κατέβαλαν εισφορές σε δημόσια ταμεία. Γνωρίζοντας ότι το μέλλον δεν επιφυλάσσει ανατρεπτικά θετικές εκπλήξεις στην οικονομία της Ελλάδας, γίνεται αντιληπτό ότι η μοναδική λύση που μπορεί να ακολουθήσει ο τομέας της υγείας στην Ελλάδα προκειμένου να παραμείνει βιώσιμος, είναι η σύμπραξη του δημοσίου με τον ιδιωτικό τομέα.
Ένας δρόμος που απαιτεί διμερή συνεργασία με αυστηρή εποπτεία, διαφανείς πρακτικές και κοινωνικό χαρακτήρα
Και σίγουρα δεν ζητάμε σε κανέναν φορέα να επανεφεύρει τον τροχό, καθώς υπάρχουν ευρωπαϊκά παραδείγματα και πρακτικές (π.χ. το Ολλανδικό σύστημα Υγείας) που μπορούν να εφαρμοστούν με βάση τις ιδιαιτερότητες του ελληνικού μοντέλου.
Βασική προϋπόθεση για όλα αυτά είναι να υπάρξει ουσιαστικός διάλογος και πολιτική βούληση για την αλλαγή ενός συστήματος, που νοσεί και ο “θάνατος’ του δεν αργεί να διαγνωσθεί και να βρεθεί μία χρυσή τομή για την κάλυψη των πολιτών. Όταν αυτό καταστεί εφικτό και με όρους κοινωνική δικαιοσύνης όσον αφορά τον μη αποκλεισμό ευπαθών οικονομικά ομάδων τότε θα μπορούμε να μιλάμε για μία σύμπραξη που θα είναι πραγματικά προς όφελος των πολιτών και της οικονομίας.
Τι λένε τα νούμερα: 6.320 εργαζόμενοι σε ομαδικά συμβόλαια και 1,5 εκατ. με ατομικά συμβόλαια ζωής και υγείας
Σύμφωνα λοιπόν με τα στατιστικά στοιχεία που δημοσίευσε η Επιτροπή Ζωής & Υγείας της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος το πρώτο τρίμηνο του 2016 η Ασφαλιστική Αγορά επέστρεψε με τη μορφή αποζημιώσεων στην Ελληνική Κοινωνία το ποσό των 533 εκατ. ευρώ. Ένα ποσό το οποίο αποδεικνύει ότι το συγκεκριμένο σύστημα δουλεύει, αποδίδει και καλύπτει τις ανάγκες του κόσμου.
Πιο αναλυτικά η επιτροπή υπολόγισε ότι το πρώτο τρίμηνο του 2016, 1.489.978 Έλληνες εμπιστεύτηκαν τις υπηρεσίες που τους προσέφεραν τα ατομικά συμβόλαια Ζωής και Υγείας των Ασφαλιστικών Εταιρειών. Η παραγωγή Ασφαλίστρων – στα ατομικά συμβόλαια – έφτασε τα 287 εκατ. ευρώ ενώ 227.332 πολίτες εμπιστεύτηκαν τις οικονομίες τους σε συμβόλαια ζωής συνδεδεμένα με επενδύσεις. Ένα πλήθος συμβολαίων που καθρεφτίζει 60 εκατ. ευρώ σε παραγωγή ασφαλίστρων.
Εκτός όμως από τα ατομικά συμβόλαια, που αποτελούν περισσότερο από το 50% της συνολικής παραγωγής του κλάδου ζωής & υγείας, οι Έλληνες είχαν πρόσβαση στην ιδιωτική και δημόσια περίθαλψη αλλά και σε συνταξιοδοτικά προγράμματα μέσω ομαδικών συμβολαίων. Μέσω συμβολαίων που είτε αναγκάστηκαν να κάνουν λόγω κάποιου δανείου που έχουν στην τράπεζα ή λόγω του εργοδότη τους που σαν έξτρα παροχή για τις υπηρεσίες τους, τους παρέχει και ομαδικό συμβόλαιο υγείας. Σύμφωνα με τα στοιχεία της επιτροπής, 6.320 εργαζόμενοι στην Ελλάδα έχουν ασφάλεια υγείας από τη δουλειά τους, 235 γιατί έχουν κάποιο δάνειο ενώ 708 διατηρούν κάποιο συνταξιοδοτικό πρόγραμμα. Συμβόλαια που στο σύνολό τους δημιουργούν μια παραγωγή ασφαλίστρων 138 εκατ. ευρώ έχοντας αποδώσει σε αποζημιώσεις 82 εκατ. ευρώ.
Κάτι δεν πάει καλά με τα νούμερα που αφορούν στα ομαδικά συμβόλαια. Μάλλον πρέπει να τα ελέγξετε λιγάκι.