.gif?rand=8503)
Η κίνηση με δίτροχο απαιτεί ακόμη μεγαλύτερη συγκέντρωση, εμπειρία και υψηλότερο επίπεδο φυσικής κατάστασης σε σχέση με την οδήγηση αυτοκινήτου, καθώς το σώμα συμμετέχει πολύ περισσότερο στην κίνηση. Φροντίζουμε για την άριστη συντήρηση του δίτροχού μας (αλλαγή ελαστικών στα προβλεπόμενα χρονικά διαστήματα, τακτικά σέρβις κλπ). Φοράμε κράνος σε κάθε μας μετακίνηση. Το κράνος μπορεί σε περίπτωση πτώσης να μας σώσει από βαρύτατες κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Εξίσου απαραίτητη είναι η χρήση ειδικής δερμάτινης φόρμας που μας προφυλάσσει σε περίπτωση πτώσης. Ένα μεγάλο λάθος που κάνουν οι μοτοσυκλετιστές στην Ελλάδα είναι να επιχειρούν -και πολλές φορές να «εκβιάζουν»- το προσπέρασμα από δεξιά.
Προσπερνάμε πάντα από αριστερά και με τη μέγιστη δυνατή προσοχή, καθώς μπορεί ο οδηγός στο προπορευόμενο αυτοκίνητο να μη μας έχει καν προσέξει, πιθανώς και επειδή κινούμαστε στο «τυφλό» σημείο ή αλλιώς «νεκρή ζώνη» του καθρέπτη του.
Αποφεύγουμε, σε κάθε περίπτωση, τις «σφήνες» σε κενά μεταξύ δύο σειρών αυτοκινήτων. Ένα άλλο δίκυκλο, ένα άλλο αυτοκίνητο -ακόμη χειρότερα, ένας πεζός- μπορεί να παραμονεύουν και να πεταχτούν από στιγμή σε στιγμή στο κενό όπου εμείς διερχόμαστε με αυξημένη ταχύτητα. Κρατάμε πάντα αποστάσεις ασφαλείας από τα υπόλοιπα οχήματα και δίτροχα.
Αποφεύγουμε πάντοτε τους αιφνιδιαστικούς ελιγμούς. Αν οι συνθήκες επιβάλλουν έναν ελιγμό, τον επιχειρούμε μόνο αφού προηγουμένως έχουμε ελέγξει την κίνηση και έχουμε γνωστοποιήσει την πρόθεσή μας με το αντίστοιχο φλας. Καλό είναι, ιδίως σε μέρες χωρίς ηλιοφάνεια, να έχουμε αναμμένα τα φώτα του δίτροχου, γιατί έτσι φαινόμαστε καλύτερα από τους οδηγούς αυτοκινήτων, καθώς τα πλησιάζουμε από πίσω. Προσέχουμε ιδιαίτερα να μην παραβιάζουμε τα stop στις διασταυρώσεις, γιατί εκεί συμβαίνουν συχνά τροχαία ατυχήματα.
Πηγή: ΙΟΑΣ
