.gif?rand=7379)
Τα τμήματα διαχείρισης διαθεσίμων έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην επιβίωση των εταιρειών κατά την ύφεση. Όμως, παρά, την επιτυχία τους στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, λιγότερο από το 20% των εταιρειών έχει αυξήσει τις δαπάνες για τα τμήματα αυτά.
Σύμφωνα με την πρόσφατη παγκόσμια έρευνα της PricewaterhouseCoopers (PwC) – “The PwC Global Treasury Survey 2010: Can the crisis make treasury stronger”, η οποία διεξήχθη σε δείγμα 600 διευθυντών διαχείρισης διαθεσίμων παγκοσμίως, ο σημαντικός ρόλος που είχαν οι ομάδες διαχείρισης διαθεσίμων στην αντιμετώπιση του καταστροφικού αντίκτυπου της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, τις τοποθέτησε στην ημερήσια διάταξη των διοικητικών συμβουλίων.
Εντούτοις, υπάρχει σοβαρός προβληματισμός ότι οι εταιρείες δεν έχουν διδαχθεί από την κρίση, καθώς πάνω από το 80% των συμμετεχόντων στην έρευνα αναφέρουν ότι τα κονδύλια των τμημάτων αυτών δεν έχουν αυξηθεί.
«Η πρόκληση για τους διευθυντές διαχείρισης διαθεσίμων είναι να εκμεταλλευθούν την ευκαιρία που δημιούργησε η οικονομική κρίση για να αυξήσουν την επιρροή τους μέσα στις εταιρείες τους», δήλωσε ο επικεφαλής συμβουλευτικών υπηρεσιών διαχείρισης διαθεσίμων της PwC, Sebastian Di Paola.
Η οικονομική κρίση αποτέλεσε την πιο αμείλικτη δοκιμασία για τις ομάδες διαχείρισης διαθεσίμων, καθώς έπρεπε να καταπολεμήσουν τον αντίκτυπο στη χρηματοδότηση, την αστάθεια των τιμών εμπορευμάτων και τον κίνδυνο του αντισυμβαλλομένου. Περίπου το 80% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι ο ουσιαστικός ρόλος τους στη διαχείριση του αντίκτυπου της κρίσης είχε ως αποτέλεσμα να κερδίσουν μεγαλύτερη προσοχή από τα διοικητικά συμβούλια, ενώ πάνω από το 60% θεωρεί ότι ενισχύει τη φήμη τους ως τμήμα που προσθέτει αξία στην επιχείρηση.
Είναι ξεκάθαρο ότι οι διευθυντές διαχείρισης διαθεσίμων που ήταν σε θέση να εφαρμόσουν τις βέλτιστες πρακτικές – από τη διαχείριση χρηματοοικονομικού κινδύνου μέχρι τη μακροπρόθεσμη χρηματοδότηση – μπόρεσαν να ξεπεράσουν πιο εύκολα την ύφεση. Στις βέλτιστες πρακτικές συμπεριλαμβάνονται:
• Ρευστότητα: Διαφοροποίηση των πόρων χρηματοδότησης, διασπορά της λήξης του μακροπρόθεσμου χρέους, θέσπιση αποτελεσματικών προβλέψεων ταμειακών ροών, συμπεριλαμβάνοντας και ανάλυση χειρότερου σεναρίου (worst case scenario) και ενίσχυση της διαχείρισης ταμειακών διαθεσίμων και κεφαλαίου κίνησης για την καλύτερη αξιοποίηση της υπάρχουσας ρευστότητας.
• Τραπεζικές σχέσεις: Πρέπει να είναι επωφελείς και για τα δύο μέρη, ώστε να εξασφαλίζουν τη δέσμευση. Απαιτείται μέτρηση της αξίας με βάση τον πίνακα ισορροπημένης μέτρησης της απόδοσης (balanced scorecard) ώστε και τα δύο ενδιαφερόμενα μέρη να γνωρίζουν πού στέκονται.
• Κίνδυνος αντισυμβαλλομένου: Δεν αφορά μόνο το κλείσιμο τραπεζών, αλλά και τη δυνατότητα να παγώσουν οι πληρωμές ή να διακοπεί η πρόσβαση σε δανεισμό. Απαιτείται ειδοποίηση σε πραγματικό χρόνο για προβλήματα όπως τα περιθώρια των συμβάσεων ανταλλαγής κινδύνου αθέτησης (credit default swap spreads) – η αξιολόγηση της πιστοληπτικής ικανότητας καθυστερεί πολύ.
• Κίνδυνος τιμής εμπορεύματος και συναλλαγματικός κίνδυνος: Οι καθιερωμένες τεχνικές αντιστάθμισης κινδύνου δεν λειτουργούν σε μη ορθολογικές αγορές ή αγορές με έλλειψη ρευστότητας. Απαιτείται συνεργασία με την επιχείρηση για καλύτερη κατανόηση των συνιστωσών που προκαλούν την έκθεση σε κινδύνους και συνδυασμός με εις βάθος γνώση των αγορών, ώστε να επιτευχθεί η καλύτερη στρατηγική αντιστάθμισης.
«Τα τμήματα διαχείρισης διαθεσίμων ήταν πάντα μικρά, με λίγους ανθρώπινους πόρους και υποτιμημένη αξία. Η κρίση έδειξε ότι οι συνέπειες αυτής της νοοτροπίας μπορεί να είναι καταστροφικές», πρόσθεσε ο Κυριάκος Ανδρέου, Partner της PwC στην Ελλάδα και Επικεφαλής του τμήματος παροχής Συμβουλευτικών Υπηρεσιών.
«Οι εταιρείες πρέπει να διδαχθούν από την κρίση. Όσο οι πιέσεις για ρευστότητα και η αστάθεια της αγοράς είναι ακόμη νωπές στο μυαλό των Διευθυνόντων Συμβούλων και Οικονομικών Διευθυντών, είναι η καλύτερη στιγμή να πιέσουμε για επαρκείς πόρους, ώστε τα τμήματα διαθεσίμων να είναι σε θέση να εφαρμόσουν τις βέλτιστες πρακτικές.»
