.gif?rand=5007)
Ένα ακόμη ελληνικό παράδοξο πετύχαμε στον τομέα υγείας, αυτή τη φορά στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, σε ότι αφορά τη διαχείριση των διαθέσιμων πιστώσεων. Οι προϋπολογισμοί των νοσοκομείων μειώθηκαν κατά 40%. Και ενώ θα περίμενε κανείς να υπάρξει μια διαχείριση των πόρων με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, αντίθετα το σύστημα υγείας, κυριολεκτικά, “τινάχθηκε στον αέρα”.
Η αποτελεσματικότητα του συστήματος, από 65% που ήταν το 2009, “βούλιαξε” στο 29% το 2016 και ανέβηκε λίγο -στο 35%- το 2017. Αυτό σημαίνει ότι από τα 100 ευρώ που διατίθενται για την νοσοκομειακή περίθαλψη των ασθενών, το 2009 αξιοποιούνταν τα 65 ευρώ, ενώ με την κρίση, αξιοποιήσιμα κατέληξαν μόλις τα 29 ευρώ το 2016 και τα 35 ευρώ το 2017, ενώ τα υπόλοιπα 71 και 65 ευρώ, αντίστοιχα, “πετάχθηκαν στα σκουπίδια”. Την ίδια στιγμή δόθηκε το “πράσινο φως” για την κάλυψη των ανασφαλίστων και προσφύγων, με αποτέλεσμα το 15% των Ελλήνων ασθενών που στρέφεται στα δημόσια νοσοκομεία για την περίθαλψή του, να δηλώνει αποκλεισμό από τους πρόσφυγες.
Αιτία στο σημείο αυτό είναι η δραστηριοποίηση μη κυβερνητικών οργανώσεων που “συντονίζουν” τη ροή των προσφύγων στα δημόσια νοσοκομεία, παρακάμπτοντας το σύστημα προτεραιότητας που τηρούν οι ασφαλισμένοι, οδηγώντας έτσι τον πληθυσμό σε ατέρμονη αναμονή για την εξυπηρέτησή του. Τα παραπάνω στοιχεία προκύπτουν από μελέτη του Πανεπιστημίου Αθηνών που παρουσίασε ο καθηγητής Οικονομικών της Υγείας Γιάννης Υφαντόπουλος στο 14ο Συνέδριο για τη Διοίκηση, τα Οικονομικά και τις Πολιτικές Υγείας, που πραγματοποιείται στην Αθήνα.
Η μελέτη συμπεριέλαβε στοιχεία από 97 γενικά νοσοκομεία της χώρας από το 2009 – 2017. Η χώρα μας βρίσκεται πρώτη σε νοσοκομειακές δαπάνες μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ, διαθέτοντας στα νοσοκομεία το 40% των πιστώσεων για την υγεία, όταν ο μέσος όρος φθάνει το 28%, ενώ την τελευταία θέση σε νοσοκομειακές δαπάνες κατέχουν οι ΗΠΑ με 17%. Καθώς τα νοσοκομεία επιχορηγούνται με βάση τις ημέρες νοσηλείας, ο κ. Υφαντόπουλος σημείωσε ότι επιδοτούμε την αντιπαραγωγικότητα, κρατώντας τους ασθενείς στο νοσοκομείο, όσο περισσότερο γίνεται, χωρίς να γίνονται προϋπολογισμοί ανά τμήματα, ώστε να υπάρξει και σύγκριση αποδοτικότητας στις υπηρεσίες μεταξύ των παθολογικών ή χειρουργικών κλινικών μεταξύ τους. Την ίδια στιγμή υπάρχει τεράστια ανομοιογένεια στις κλινικές ίδιας ειδικότητας, μεταξύ τους.
Χαρακτηριστικές είναι οι μετρήσεις που δείχνουν 8 γιατρούς απασχολούμενους σε ένα νοσοκομείο, έναντι 700 γιατρών σε ένα άλλο (μέσος όρος 160 γιατροί ανά νοσοκομείο) ή 20 κλίνες σε ένα νοσοκομείο και 945 σε ένα άλλο ή προσωπικό 33 ατόμων σε ένα νοσοκομείο έναντι 1529 ατόμων σε ένα άλλο. Ο μέσος χρόνος νοσηλείας κυμαίνεται από 1,73 – 7,19 ημέρες. Η κάλυψη κλινών κυμαίνεται από 5-130% με την υπέρβαση της πληρότητας, μέσω… ράντζων, όταν σε αντίστοιχης ειδικότητας κλινική στο ίδιο νοσοκομείο ενδέχεται να υπάρχουν κενά κρεβάτια!
Πηγή: Healthmag.gr
