.gif?rand=328)
(Λονδίνο) Οι βλάβες που προκαλούνται στην καρδιά εξαιτίας εμφράγματος αντιμετωπίστηκαν με χρήση βλαστικών κυττάρων τα οποία προέρχονταν από τον ίδιο τον ασθενή που είχε υποστεί το επεισόδιο. Το αισιόδοξο αυτό νέο στέλνουν με δημοσίευσή τους στην ιατρική επιθεώρηση «The Lancet» ερευνητές του Καρδιολογικού Ινστιτούτου Cedars-Sinai στις ΗΠΑ.
Θεαματική βελτίωση
Όπως είδαν οι ερευνητές, η ποσότητα ουλώδους ιστού μειώθηκε κατά 50% μετά την εφαρμογή της βλαστοκυτταρικής θεραπείας σε μικρή ομάδα 25 καρδιοπαθών. Παράλληλα παρουσιάστηκε μια άνευ προηγουμένου «γέννηση» νέου καρδιακού μυός.
Τα καρδιακά επεισόδια συμβαίνουν όταν η καρδιά στερείται οξυγόνου εξαιτίας π.χ. ενός θρόμβου που εμποδίζει την απρόσκοπτη ροή του αίματος προς το όργανο. Καθώς ο καρδιακός μυς «αναρρώνει» από το επεισόδιο τα νεκρά τμήματά του αντικαθίστανται από ουλώδη ιστό ο οποίος όμως δεν πάλλεται όπως ο φυσιολογικός με αποτέλεσμα να μειώνεται η ικανότητα άντλησης αίματος της καρδιάς. Έτσι οι ειδικοί αναζητούν τρόπους «αναγέννησης» του καρδιακού μυός και σε αυτό το πλαίσιο τα πολυδύναμα βλαστικά κύτταρα φαίνεται ότι αποτελούν πολύ καλούς «υποψηφίους» για θεραπεία.
Κύτταρα των ίδιων των ασθενών
Βλαστικά κύτταρα της καρδιάς των ίδιων των ασθενών χρησιμοποίησαν στη νέα κλινική δοκιμή οι ερευνητές του Cedars-Sinai. Μέσα σε διάστημα 30 ημερών από το καρδιακό επεισόδιο οι ειδικοί εισήγαγαν ένα σωλήνα σε μια φλέβα του λαιμού των ασθενών τον οποίον και οδήγησαν ως την καρδιά. Με τον τρόπο αυτόν έλαβαν δείγμα καρδιακού ιστού, με μέγεθος όσο μισή σταφίδα.
Από το δείγμα αυτό απομονώθηκαν καρδιακά βλαστικά κύτταρα τα οποία καλλιεργήθηκαν στο εργαστήριο. Όταν προέκυψε ικανός αριθμός, οι επιστήμονες επανεισήγαγαν σε κάθε ασθενή περί τα 25 εκατομμύρια βλαστικά κύτταρα στις αρτηρίες που περιβάλλουν την καρδιά.
Στους 25 ασθενείς που συμμετείχαν στην κλινική δοκιμή ο ουλώδης ιστός αντιστοιχούσε κατά μέσο όρο στο 24% του ιστού στην αριστερή κοιλία της καρδιάς (η αριστερή κοιλία παίζει τον σημαντικότερο ρόλο από τους τέσσερις θαλάμους της καρδιάς στο έργο της άντλησης του αίματος) πριν την εφαρμογή της θεραπείας. Μετά την έγχυση των βλαστοκυττάρων ο ουλώδης ιστός μειώθηκε στο 16% σε διάστημα έξι μηνών και στο 12% σε διάστημα ενός έτους.
«Αναγέννηση» υγιούς ιστού
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα τη θέση του ουλώδους ιστού κατέλαβε υγιής καρδιακός ιστός. Όπως σημειώνουν μάλιστα οι ερευνητές «τα βλαστικά κύτταρα έχουν μια ανεπανάληπτη ικανότητα να μειώνουν τον ουλώδη ιστό και ταυτόχρονα να προκαλούν την ‘αναγέννηση’ υγιούς καρδιακού ιστού».
Ο Δρ. Εντουάρντο Μαρμπάν που συμμετείχε στη μελέτη ανέφερε ότι «αν και ο πρωταρχικός στόχος της μελέτης μας ήταν να επιβεβαιώσουμε την ασφάλεια της διαδικασίας, αναζητήσαμε και ενδείξεις σχετικά με την αποτελεσματικότητά της. Είδαμε ότι η βλαστοκυτταρική θεραπεία μπορεί να ‘διαλύσει’ τον ουλώδη ιστό και να ‘αναγεννήσει’ τον χαμένο υγιή καρδιακό ιστό. Αυτό δεν είχε επιτευχθεί ποτέ μέχρι σήμερα, παρά τις δοκιμές κυτταρικών θεραπειών σε ασθενείς με καρδιακό επεισόδιο εδώ και μια δεκαετία. Τώρα όμως κατέστη δυνατόν». Ο ερευνητής συμπλήρωσε ότι η επίδραση της θεραπείας ήταν σημαντική και μάλιστα πολύ σημαντικότερη στον άνθρωπο σε σύγκριση με τα αποτελέσματα που είχαν δώσει τα πειράματα σε ζώα.
Χωρίς βελτίωση στην ικανότητα άντλησης
Πρέπει πάντως να τονιστεί ότι παρά τα καλά αυτά αποτελέσματα δεν υπήρξε αύξηση στην ικανότητα άντλησης της καρδιάς – πρόκειται για το αποκαλούμενο κλάσμα εξώθησης της αριστερής κοιλίας της καρδιάς που δείχνει το ποσοστό του αίματος που στέλνει η αριστερή κοιλία στο σώμα.
Σχολιάζοντας τα νέα ευρήματα ο καθηγητής Άντονι Μάθουρ ο οποίος συμμετέχει σε κλινική δοκιμή βλαστικών κυττάρων που διεξάγεται σε 3.000 άτομα τα οποία έχουν υποστεί καρδιακό επεισόδιο, ανέφερε ότι είναι ενδιαφέροντα αλλά ότι απαιτούνται περαιτέρω μελέτες.
Από την πλευρά του ο καθηγητής Τζέρεμι Πίρσον, αναπληρωτής ιατρικός διευθυντής του Βρετανικού Ιδρύματος Καρδιάς τόνισε: «Τα βλαστικά κύτταρα που χρησιμοποίησε η ομάδα έχει αποδειχθεί ότι μπορούν να σχηματίσουν καρδιακό μυ στο εργαστήριο αλλά τώρα φαίνεται για πρώτη φορά ότι μπορούν να επιτύχουν το ίδιο αποτέλεσμα όταν εγχυθούν στην ανθρώπινη καρδιά στο πλαίσιο μιας ασφαλούς, όπως όλα δείχνουν, διαδικασίας. Παρότι τα αποτελέσματα είναι πρώιμα και η μελέτη αυτή χρειάζεται να συνεχιστεί, αποτελεί ένα πολύ καλό νέο για τους ασθενείς που έχουν υποστεί καρδιακό επεισόδιο και αντιμετωπίζουν τον φόβο της καρδιακής ανεπάρκειας».
Πηγή: Βήμα Science – Newsroom ΔΟΛ
