.gif?rand=5712)
Protagon.gr, 25/07/2010
του Αλέκου Μάρκελου
O Σωκράτης που γνώρισα.
Είχα προσωπική σχέση με το Σωκράτη χρόνια, ήταν από τις πλέον ικανές περιπτώσεις ανθρώπων που γνώρισα. Πίσω από τις εμμονές του (χριστιανισμός, πατρίδα, Έλληνες κλπ – ποιος δεν έχει τα δικά του φαντάσματα όμως;) ήταν ένα λαμπρό παιδί.
Παιδί.
Παιδί που έφευγε με το αυτοκίνητο για Σπάρτη και με έπαιρνε τηλέφωνο από Λαμία να με ρωτήσει μέσα στη ντροπή αν πήγαινε σωστά. Παιδί που φανατιζόταν και γινόταν φαρμακερός, χτύπαγε το πόδι κάτω με πείσμα και όρμαγε. Τίμιο παιδί.
Ο Σωκράτης είχε προσωπικό ήθος και υπηρετούσε αρχές.Ήταν κυριολεκτικά τίμιος σε μια κοινωνία καθολικά άτιμη. Ήταν ντόμπρος και χρόνιος υπερασπιστής των αδυνάτων σε κάθε μορφή. Πραγματικά ήταν χριστιανός με τη ρομφαία ανα χείρας.Στο λέω εγώ ο άπιστος που μίλαγα μαζί του και έβλεπα έναν χαρακτήρα πρωτοχριστιανικό με μια αγνότητα στην πραγματική του βάση που σε συνέπαιρνε ψυχικά.
Την ίδια ώρα, επαγγελματικά ήταν ότι και το Γ΄ Ράιχ στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μαέστρος της τρίπλας, του ξετρυπώματος, αλλά και της διασταύρωσης.Αυτός ήταν που εκτόξευσε το project “θα σε πάω στο Μάκη”. Ανεξάρτητα από τις ενστάσεις καθενός, του Σωκράτη σε αυτό το πεδίο του ζητήθηκε να παίξει και το έκανε παραπάνω από καλά. Και μετά, αυτονομήθηκε. Συνέχισε να δουλεύει σαν στούκας καθέτου εφορμήσεως.
Το τροκτικό δεν ήταν καλό ή κακό, όμορφο ή άσχημο. Αυτά είναι εν πολλοίς υποκριτικά. Κι εγώ ξερνούσα ενίοτε αλλά ως αναγνώστης με κρίση, προσπερνούσα.
Είναι έργο Σωκράτη, το 1/100 ενός συνολικότερου σχεδίου που είχε μέσα στο ασύλληπτο μυαλό του (δηλαδή, αν του του κλείνανε, θα έμενε έστω και για ένα λεπτό άοπλος; Ο Σωκράτης;)
Δαιμόνιος φίλοι μου. Και σύνθετος. Αυτό που δεν κατάλαβε και του το έλεγα από παλιά ήταν “οι λεπτές αποχρώσεις” στην δημόσια επικοινωνία με τον χώρο τον αντεξουσιαστών αλλά και τις ένοπλες οργανώσεις. Γενικά, η λεπτότητα δεν ήταν από τα φόρτε του. (Σε δημόσιο επίπεδο). Εγραφε και το ΄βλεπα να έρχεται.
Και ήρθε με τον χειρότερο τρόπο.
Πάνω απ’ όλα ήταν καλό παιδί, που έκανε περισσότερο καλό σε πολλούς παρά κακό. Είχα τη χαρά να έχω υπάρξει ένας από τις απειροελάχιστες περιπτώσεις ανθρώπων στους οποίους ο Σωκράτης επέλεξε να ανοιχτεί σε σημαντικές στιγμές της ζωής του. Θα τον θυμάμαι με αγάπη και με ένα αγιάτρευτο αίσθημα φθηνής αδικίας για τον τρόπο που έφυγε.
Ο Αλέκος Μάρκελος είναι δημοσιογράφος.
.gif?rand=9331)
