Διαβάστε την πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία του Νίκου Αδαμαντιάδη για την επέτειο των 80 χρόνων του Συνδέσμου Εκπροσώπων & Στελεχών Ασφαλιστικών Εταιριών (ΣΕΣΑΕ) που ο Σύνδεσμος διένειμε εντύπως στην εκδήλωση ενημέρωσης και πολιτισμού προς τιμήν της Ημέρας Ασφάλισης στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης.
Ο κ. Αδαμαντιάδης περιγράφει με γλαφυρότητα, την ιστορία του Συνδέσμου από το 1933, έτος ίδρυσής του, έως τη σύγχρονη εποχή στο πλαίσιο των κοινωνικοοικονομικών συνθηκών που επικρατούσαν στην Ελλάδα τα 80 αυτά χρόνια.
Νωπές είναι ακόμα οι πληγές από την παγκόσμια οικονομική κρίση που ακολούθησε το μεγάλο κραχ του 1929 στις ΗΠΑ. Η Ευρώπη, περισσότερο από κάθε άλλη περιοχή, βλέπει τις εθνικές οικονομίες της να καταρρέουν, αντιμετωπίζει υποτιμήσεις νομισμάτων, πτωχεύσεις τραπεζών, αποδυνάμωση του κανόνα χρυσού, ανάδειξη νέων πολιτικών σχημάτων με εθνικιστική υποδομή και φιλοσοφία. Η αρχή της δεκαετίας του 1930 έχει ξαφνιαστικές ομοιότητες με την ιστορία που ζούμε από το 2008 και μετά.
Η ελληνική ασφαλιστική αγορά μας την εποχή εκείνη έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας πρωτόλειας εθνικής αγοράς, όπου πρωτεύοντα και καθοριστικό ρόλο διαδραματίζουν οι ξένες ασφαλιστικές εταιρείες που είναι εγκατεστημένες εδώ. Ευρωπαϊκές, κατά κυριότατο λόγο, εταιρείες που προέρχονταν από τις αναπτυγμένες ήδη αγορές της Αγγλίας, Γαλλίας, Γερμανίας, Ελβετίας και Ιταλίας, με δραστηριότητα στους τομείς των γενικών ασφαλίσεων, ιδίως του Κλάδου Πυρός. Βασικός επαγγελματικός φορέας, η «Ένωσις των εν Ελλάδι εργαζομένων Εταιριών Ασφαλείας κατά Πυρός», γύρω από την οποία συνασπίζονται ασφαλιστικοί σύνδεσμοι, με κλαδικό προσανατολισμό (όπως ο σύνδεσμος ασφαλιστών ατυχημάτων, ο σύνδεσμος θαλασσασφαλιστικών εταιρειών κ.λπ.). Η οικονομική κρίση βρίσκει την Ένωση να αναγνωρίζεται ως σωματείο και να εορτάζει πανηγυρικά τα 25 της χρόνια, μεταφέροντας, μάλιστα, τα γραφεία της στην πολυσύχναστη οδό Κοραή, χωρίς όμως αυτό να εξουδετερώνει τα δεινά της κρίσης!
Και τα δεινά της κρίσης για τον ασφαλιστικό κόσμο δεν είναι μόνο οικονομικά. Είναι και θεσμικά. Ήδη από το 1929 αρχίζει και διαχέεται στους κόλπους του Ελληνικού Κοινοβουλίου η σκέψη δημιουργίας ενός μονοπωλιακού κρατικού ιδρύματος ασφαλειών ζωής ή, έστω, ενός φορέα μονοπωλιακής εκμετάλλευσης του θεσμού της αντασφάλισης από το κράτος. Το ζήτημα απασχολεί έντονα τα οικονομικά επιτελεία των αρμόδιων υπουργείων, αλλά ο πολιτικός αναβρασμός των χρόνων εκείνων δεν επιτρέπει την προώθηση τέτοιων ενεργειών. Για την ιστορία, ο προβληματισμός αυτός θα αναζωπυρωθεί αρκετά αργότερα, στη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά, το 1939, με την ίδρυση κρατικού οργανισμού αντασφαλίσεων.
Όπως ήταν επόμενο, οι εκφρασμένες, ήδη από την αρχή της δεκαετίας του 1930, κυβερνητικές προθέσεις για ανάμειξη του κράτους στο χώρο της ιδιωτικής ασφάλισης και μάλιστα με διάθεση μονοπωλιακού / ολιγοπωλιακού ελέγχου, δημιούργησαν εύλογες ανησυχίες στους επιχειρηματικούς ασφαλιστικούς κύκλους και στους υπαλλήλους του Κλάδου. Σε μία, λοιπόν, από τις κρίσιμες αυτές χρονιές, το 1933, στις 6 Νοεμβρίου, ιδρύεται ο Σύνδεσμος των εν Ελλάδι Εκπροσώπων Ασφαλιστικών Εταιριών.
Την ίδια ακριβώς χρονιά που ο Φραγκίσκος Ρούζβελτ εγκαινιάζει την πολλά υποσχόμενη πολιτική του New Deal, κι ενώ η κατάσταση στην Ευρώπη – ιδιαίτερα στη Γερμανία, κι όχι μόνο – συννεφιάζει επικίνδυνα και στον ελληνικό χώρο επικρατεί μια έντονη πολιτική ανησυχία, οι επαγγελματίες ασφαλιστές αποφασίζουν να συμπτύξουν τις δυνάμεις τους προκειμένου να συμβάλουν κι από μια επιπλέον έπαλξη, στην προάσπιση του θεσμού της ιδιωτικής ασφάλισης και των επιμέρους κλαδικών συμφερόντων, στην άμβλυνση του ανταγωνισμού και στην προώθηση της ανάπτυξης του Κλάδου με κάθε πρόσφορο μέσο. Πρωτοστατούν στη ίδρυση του νέου φορέα οι εκπρόσωποι των ξένων εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και οι οποίοι διαθέτουν μία ευρύτερη οπτική των ασφαλιστικών θεμάτων.
Η ιδρυτική πράξη σου Συνδέσμου προβλέπει ότι: «Σκοπός του Συνδέσμου είναι, η μελέτη και η διά παντός νομίμου μέσου προστασία και προαγωγή των ηθικών, οικονομικών και επαγγελματικών συμφερόντων των μελών αυτού. Προς επίτευξιν του σκοπού τούτου, ο Σύνδεσμος δικαιούται να προσφεύγει ενώπιον πάσης Αρχής και ενώπιον παντός δικαστηρίου, οιασδήποτε δικαιοδοσίας και οιουδήποτε βαθμού». Από τη μαχητικότητα της διατύπωσης και μόνο, του άρθρου αυτού, αντιλαμβάνεστε σε τι ήκιστα φιλικό κλίμα συλλαμβάνεται και γεννιέται ο Σύνδεσμος. Η ίδρυση του Συνδέσμου όμως, κατά ευτυχή συγκυρία, συμπίπτει με την αρχή της ανάκαμψης.
Κι από την άποψη αυτή, σηματοδοτεί την πρώτη φάση ωρίμανσης της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς, όπου, από τη μια πλευρά, διακρίνονται και ηγούνται οι ελληνικές ασφαλιστικές εταιρείες ΕΘΝΙΚΗ, ΦΟΙΝΙΚΑΣ, ΑΣΤΕΡΑΣ και ΑΓΡΟΤΙΚΗ και, από την άλλη πλευρά, παίζει καίριο ρόλο και προσφέρει υψηλή ασφαλιστική τεχνογνωσία μία μεγάλη ομάδα επώνυμων ευρωπαϊκών ασφαλιστικών μονάδων και όπου πρωταρχίζουν να λειτουργούν στην Ελλάδα μεγάλοι βρετανικοί, μεσιτικοί οίκοι. Αναδεικνύεται έτσι, ένα ευρύ σώμα έγκριτων νέων ασφαλιστικών στελεχών με κλαδικές ειδικεύσεις, στο οποίο έχουν ήδη ενσωματωθεί μικρασιάτες Έλληνες ασφαλιστές με ξεχωριστές εμπειρίες και δεξιότητες και στο οποίο σώμα η φιλελεύθερη πολιτική του Συνδέσμου είναι ιδιαίτερα ελκυστική.
Βρισκόμαστε, με άλλα λόγια, μπροστά σε μία ευτυχισμένη και με προοπτικές στιγμή της αγοράς μας, που τη διακόπτει βάναυσα ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και τα πέτρινα χρόνια της Κατοχής. Οι συνθήκες της σκλαβιάς, του τρόμου, της εξαθλίωσης, δοκιμάζουν τις αντοχές της οικονομίας και των ανθρώπων της χώρας. Ειδικότερα, ο καλπάζων πληθωρισμός και η συνακόλουθη εκμηδένιση της δραχμής, η κυριαρχία του αντιπραγματισμού και της μαύρης αγοράς, η αποδιάρθρωση του διοικητικού μηχανισμού, η ληστρική εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας από τους κατακτητές, δημιουργούν ένα πρωτόγνωρο, επικίνδυνο και αστάθμητο περιβάλλον για τις επιχειρηματικές και παραγωγικές δυνάμεις του τόπου. Κι έτσι, ενώ στις αρχικές προθέσεις του Συνδέσμου ήταν, μεταξύ άλλων, και η αναπτυξιακή και πρωτοπόρα σκέψη επεξεργασίας νομοσχεδίου «περί ταμείου ασφαλίσεως των ασφαλιστικών υπαλλήλων», ο Σύνδεσμος βρέθηκε, σε συνεργασία με την Ένωση, να δίνει μάχη εμπροσθοφυλακής για την ενίσχυση των υπαλλήλων του κλάδου, που μαστίζονται από την ανέχεια, την πείνα και τις ασθένειες. Θαυμαστό, πράγματι, έργο στις λεπτομέρειές του και σωτήριο στην υλοποίησή του (χορήγηση ειδών ρουχισμού και υπόδησης, έκτακτο βοήθημα ασχέτως μισθού ή θέσης, αναστολή αποπληρωμής δανείων, εκχώρηση στους υπαλλήλους μέρους του δικαιώματος συμβολαίου, καθιέρωση ενιαίου ωραρίου και εορτολογίου, χορήγηση δανείων για είδη ένδυσης και υπόδησης, χορήγηση πρόσθετης άδειας και πολλά άλλα ….).
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
