Για πολλά Στελέχη της Αγοράς, οι διακοπές προσφέρονται ως ευκαιρία ανασυγκρότησης της Σκέψης τους, Ανάλυση των νέων Σχεδίων τους, και αναθεώρηση των Προτεραιοτήτων τους.
Αυτό λέγεται στη γλώσσα του Μάνατζμεντ «Στρατηγικό Μάνατζμεντ» και είναι δουλειά πλήρους απασχόλησης, όπως όλοι γνωρίζουμε θεωρητικά. Στη χώρα μας, δυστυχώς, ασκείται φευγαλέα, όταν επιστρέφουμε στο σπίτι μας το βράδυ, ή το πρωί, πηγαίνοντας, νοερά, ποτέ γραπτά, και ποτέ μελετημένα, συγκροτημένα.
Οι διακοπές, είναι για μερικούς χρόνος «Στρατηγικού Σχεδιασμού».
Για άλλους, ελπίζουμε να είναι ελάχιστοι, οι διακοπές δεν προσφέρονται ως ευκαιρία χαλάρωσης και ηρεμίας, προκειμένου να σκεφτούν πώς πάνε και πού πάνε.
Οι συγκεκριμένοι μεταφέρουν στις διακοπές τους την ημερήσια Διαχείριση του Γραφείου τους, επιμένοντας να παρακολουθούν τα πάντα και τους πάντες. Τα κινητά δεν σταματάνε, είτε κάθονται στην παραλία είτε στη βεράντα του εξοχικού τους ή του ξενοδοχείου που έκλεισε η γυναίκα τους. Τα φαξ και τα e-mail πάνε και έρχονται σχεδόν κάθε μέρα με αποτέλεσμα ο Ασφαλιστής μας, να μην βρίσκεται σε διακοπές!
Είναι εργαζόμενος και υπόκειται στην ασυνείδητη φθορά του Άγχους που ροκανίζει την Υγεία του και την Πνευματική του ηρεμία.
Έτσι, γυρίζουν από τις διακοπές τους…κατάκοποι και εξουθενωμένοι, έτοιμοι να συνεχίσουν τη… Δράση τους και να συνεχίσουν να ζουν με τις ψευδαισθήσεις τους…
Κάτι θα γίνει, μουρμουράνε…δεν μπορεί…τόσες θέσεις εργασίας…δεν μπορούν να θυσιαστούν μόνον και μόνον γιατί δύο-τρεις πολυεθνικές πιέζουν την Κυβέρνηση να μας εξαφανίσει…
Αντιμετωπίζουν…μοιρολατρικά το σοβαρότατο πρόβλημα των προδιαγραφών και των προϋποθέσεων των Αποθεματικών που πρέπει να διαθέτουν, σύμφωνα με τα Νέα Διεθνή Περιθώρια Φερεγγυότητας της ΕΕ (Solvency II) που θα πρέπει ισχύουν από την 1.1.2011
Δεν έχουν κανένα Στρατηγικό Σχέδιο Αντιμετώπισης του συγκεκριμένου πολύ σοβαρού προβλήματος το οποίο αφορά την ύπαρξη της Επιχείρησής τους.
Δεν έχουν, γιατί ποτέ τους δεν Άσκησαν Στρατηγικό Μάνατζμεντ για την Επιχείρησή τους.
Μια Ζωή ήταν απορροφημένοι 100% στην καθημερινή Λειτουργία της προβληματικής εταιρείας τους, πώς να τρενάρουν μια μεγάλη αποζημίωση, πώς να εισπράξουν τα τεράστια κονδύλια που εκκρεμούν στους Πράκτορες, πώς να απορρίψουν μια άλλη αποζημίωση, πώς να προσελκύσουν τον (Α) ή τον (Β) μεγαλοπράκτορα για να λύσουν προσωρινά την Ταμειακή Ρευστότητα της Εταιρείας, πώς να βρουν κάποιο ακίνητο σε ευκαιρία για να επενδύσουν τα λίγα χρήματα που διέθεταν για να το φουσκώσουν και να καλύψουν κάπως τα Ελλείμματα και κυρίως πώς να καλύψουν με αλχημείες τις απαιτήσεις της Πολιτείας η οποία, μια Ζωή, κατ’ επιλογή, ασκούσε επιφανειακή εποπτεία και ζητούσε στοιχεία τα οποία δέχονταν, κατά δήλωση του Αναλογιστή της Εταιρείας, χωρίς ποτά να κάνουν Έλεγχο για να διαπιστώσουν κατά πόσο ίσχυαν τα στοιχεία και οι ισχυρισμοί των Εταιρειών!
Οι συγκεκριμένοι CEO, φευγαλέα, κάνουν διάφορες σκέψεις και επαφές, χωρίς όμως να αποφασίσουν να ασχοληθούν σοβαρά με το πρόβλημα.
Π.χ. λίγες Εταιρείες έχουν αναθέσει σε ειδικές Διεθνείς Αναλογιστικές Εταιρείες να μελετήσουν διάφορες εναλλακτικές λύσεις και να τις προτείνουν. Φυσικά δεν αναφερόμαστε σε μερικές Ελληνικές Αναλογιστικές Εταιρείες, οι οποίες ειδικεύονται στη συγκάλυψη και στο μπέρδεμα υπολογισμού των Αποθεμάτων, προσφέροντας προσωρινές λύσεις.
Από την άλλη πλευρά, και να βρεθεί κάποια σοβαρή ξένη Εταιρεία που θα εξέταζε το ενδεχόμενο να συνεργαστεί με μια Ελληνική Ασφαλιστική και να επενδύσει στην Ελλάδα με σκοπό να εκμεταλλευτεί την παρθένα Ελληνική Αγορά στους κλάδους Ζωής, Πυρός και άλλων Συμβολαίων και στη συνέχεια να επεκταθεί και σε άλλες χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, αντιμετωπίζει δύο πολύ σοβαρά προβλήματα:
Το πρώτο είναι τα Οικονομικά και τα Περιουσιακά Στοιχεία των περισσοτέρων Ελληνικών Εταιρειών. Για να καταλάβετε πόσο μπερδεμένα είναι τα Λογιστικά και τα Στατιστικά Βιβλία και Στοιχεία των περισσοτέρων Εταιρειών σας αποκαλύπτουμε το εξής γεγονός. Πριν μερικά χρόνια, μια μεγάλη Αμερικανική Εταιρεία ενδιαφέρθηκε να προσφέρει Μεγάλα Εταιρικά Δάνεια σε Ελληνικές Εταιρείες με ένα καλό Επιτόκιο και με ένα άνετο πρόγραμμα εξόφλησης του Δανείου.
Οκτώ Ελληνικές Ασφαλιστικές Εταιρείες υπέβαλλαν τις αιτήσεις τους και μόνον μία πήρε ένα δάνειο μερικών εκατομμυρίων δολαρίων. Οι υπόλοιπες απορρίφθηκαν γιατί οι Αξιολογητές των αιτήσεων τους, δεν μπόρεσαν να βγάλουν άκρη με τα Οικονομικά και Περιουσιακά στοιχεία που τους υπέβαλαν. Η μία που πήρε το δάνειο, είναι γνωστή στην Αγορά για την τάξη και την Οργάνωση που την χαρακτηρίζει. Όποιο στοιχείο και να ζητήσει κάποιος, το έχει σε δευτερόλεπτα. Ο CEO έχει μανία με τα νούμερα και τη Στατιστική σε σημείο που συχνά-πυκνά ψάχνει το για το δέντρο και χάνει το δάσος. Καλός στην Οργάνωση αλλά κακός στην Ανάπτυξη. Καλός στο Λειτουργικό Μάνατζμεντ, που σημειώτεον δεν είναι καθόλου εύκολο, αλλά κακός στο Στρατηγικό Μάνατζμεντ.
Ο δεύτερος λόγος ο οποίος αποτρέπει τους ξένους Επενδυτές να σκεφτούν να κάνουν κάτι, είναι οι υπερβολικές απαιτήσεις των Ελλήνων Ασφαλιστών. Ζητάνε εξωφρενικά ποσά για τα μεγέθη και το ιστορικό των Κερδών τους.
Οι ημερομηνίες πλησιάζουν και οι λύσεις, όποιες και αν είναι αυτές, απαιτούν περισσότερο χρόνο από όσο υπολείπεται.
Αν μερικοί αναγνώστες διερωτηθούν γιατί να έχουμε αυτή τη πολύ αρνητική εικόνα, ως Αγορά, η απάντηση είναι απλή.
Ρωτήστε τους Υφυπουργούς Εμπορίου και Ανάπτυξης των τελευταίων 35 χρόνων, οι οποίοι ήταν οι αποκλειστικά υπεύθυνοι για την ομαλή λειτουργία των Ασφαλιστικών Εταιρειών.
Αυτοί είναι οι αποκλειστικοί Ηθικοί Αυτουργοί, τόσο για τα τεράστια κενά στα Αποθεματικά των Εταιρειών, όσο για τα Συνταξιοδοτικά Συμβόλαια Μαιμού που κυκλοφόρησαν και μερικά κυκλοφορούν μέχρι και σήμερα.
Ένα από τα δύο πολύ θετικά στοιχεία που έχει σήμερα να παρουσιάσει η Ελληνική Ασφαλιστική Αγορά, είναι οι Θέσεις Εργασίας που δημιούργησε τα τελευταία 40 χρόνια, με αποτέλεσμα δεκάδες χιλιάδες οικογένειες να ζήσουν και να μεγαλώσουν τα παιδιά τους αρκετά άνετα, και φυσικά να ενισχύσουν και την Ελληνική Οικονομία. Σπίτια, Οικόπεδα, Σπουδές, Ρούχα, Αυτοκίνητα, ήταν αντικείμενα που οι Έλληνες Ασφαλιστές Αγόραζαν και στήριζαν την Ελληνική Οικονομία για πάνω από 30 χρόνια. Και να στεφτεί κανείς ότι αυτή η Αναπτυξιακή Ένεση των εκατομμυρίων Μονάδων που έγινε στην Ελληνική Οικονομία, οφείλεται σε έναν Άνθρωπο τον οποίον τώρα… κυνηγάνε αντί να τον ευγνωμονούν…
Δεν χρειάζεται να σας πω το όνομά του, το γνωρίζετε όλοι…
Το δεύτερο θετικό, είναι οι Νοσοκομειακές Παροχές των τελευταίων 18 χρόνων που πράγματι πρόσφεραν Υπηρεσίες υψηλού Επιπέδου σε πολλές Ελληνικές Οικογένειες, παρόλο που προσφέρθηκαν και λανσαρίστηκαν πρόχειρα και επιπόλαια, στοχεύοντας σε Μεγέθη Εντυπωσιασμού και μόνον με αποτέλεσμα οι ζημίες να αποβούν καταστροφικές για πολλές εταιρείες.
Το τίμημα για τον Κλάδο, για το δεύτερο αυτό στοιχείο, ήταν πολύ ακριβό.
Να θυμάστε, σεβαστοί συνάδελφοι το εξής Δεδομένο, όποια θέση και αν έχετε στην Ασφαλιστική Αγορά, είτε είστε CEO, Μεσίτης, Πράκτορας, Δ/Κ, ή Ασφαλιστής:
Αν δεν Υλοποιείτε κάποιο Στρατηγικό Σχεδιασμό, είναι γιατί δεν έχετε κανένα Στρατηγικό Στόχο. Και αν δεν έχετε το δικό σας Στρατηγικό Στόχο, θα είστε μια Ζωή στο Έλεος του Στρατηγικού Στόχου του Ανταγωνιστή σας και μια ωραία πρωία θα βρεθείτε σε πραγματικό αδιέξοδο.
Με αυτές τις σκέψεις, σας καλωσορίζουμε, ζητάμε να μας συγχωρήστε για τις ενοχλητικές επισημάνσεις, είναι καλοπροαίρετες, και σας ευχόμαστε καλές δουλειές και καλές Στρατηγικές Επιλογές.
.gif?rand=5972)
Άριστη τοποθέτηση. Τίποτε άλλο.
Έχετε πει για το πρόεδρο και την δυσαρέσκεια των ασφαλιστών και διευθυντών. ο πρόεδρος ο τέως ήταν ανύπαρκτος. κρίμα τα εκατομμύρια που κοστίζει και είναι δυστυχώς ελληνικά λεφτά οι πρωτοκλασάτοι που ήσαν 5 και έγιναν τρεις έχουν κάνει οικογενειακό το μαγαζί που έγινε μαγαζακι. Γιατί όμως κάνεις δεν μιλαει. τους έχουν δεμένους όλους. κάτι πρέπει να γίνει με τα συμβόλαια που αλλάζουν της νοσοκομειακής κατ τα άλλα αναμένω απόψεις και σχόλια
Αγαπητέ συνάδελφε,
τόσο η εικόνα, όσο και η πραγματικότητα της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς είναι γνωστή και θα πρέπει κάποτε να αναλογιστούμε όλοι τις δικές μας ευθύνες για την κατάσταση αυτή και να αλλάξουμε τον τρόπο που λειτουργούμε, σε όποια βαθμίδα βρίσκεται ο καθένας μας. Οσο για τον Στατηγικό Σχεδιασμό που χρειάζεται η επιχείρησή μας, πόσο εύκολο είναι να υπάρξει μια στρατηγική πιο μακρόπνοη όταν ο περιβάλλοντας χώρος είναι τόσο “ρευστός”; Όταν δεν υπάρχει ενημέρωση από τους αρμόδιους φορείς για το μέλλον των συνεργαζόμενών μας εταιρειών και επομένως και του μελλοντικού μας εισοδήματος; Οταν οι άξιοι άνθρωποι της αγοράς παραγκονίζονται και απομονώνονται; ‘Οταν χρειάζονται “ιδιαίτερα” προσόντα και γνωριμίες για να κάνεις “σωστά” την δουλειά σου ;Μήπως λόγω απογοήτευσης έχουμε στραφεί όλοι στην διαχείριση της καθημερινότητάς μας που είναι πιο απτή, κοιτάμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος;