Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, έχει δοθεί παράταση από την Τράπεζα της Ελλάδος μέχρι τις 18 Ιουνίου 2013 για την υποβολή παρατηρήσεων επί του σχεδίου του Κώδικα Δεοντολογίας των Διαμεσολαβητών. Ως τρίτος και με την όποια εμπειρία διαθέτω σε θέματα της ασφαλιστικής αγοράς γενικότερα και της διαμεσολάβησης ειδικότερα, θα ήθελα τις επόμενες μέρες να καταθέσω και εγώ δημοσίως κάποιες παρατηρήσεις-σκέψεις, χωρίς βέβαια να αμφισβητώ ότι όλα αυτά θα περιλαμβάνονται ίσως στα επίσημα υπομνήματα των συλλογικών φορέων των Διαμεσολαβητών.
Ξεκινάω σήμερα, χωρίς καμία αξιολογική ιεράρχηση, με την παράγραφο 8 του άρθρου 5 του σχεδίου.
1. Στο άρθρο χρησιμοποιούνται οι εκφράσεις «ασφαλιστική σύμβαση», «ασφαλιστικό προϊόν», «ασφαλιστικό πρόγραμμα», «ασφαλιστήριο συμβόλαιο», «ασφαλιστική επιχείρηση», «ασφαλιστική εταιρεία». Επειδή εκ των υστέρων μπορεί να δοθούν διαφορετικές ερμηνείες από πολλούς για την κάθε έκφραση, καλό θα ήταν ή να περιορισθούν οι διαφορετικές εκφράσεις ή να διατυπωθούν οι ορισμοί τους στο άρθρο (1) «Ορισμοί». Έτσι θα αποφευχθούν πιθανά μελλοντικά προβλήματα.
2. Στο (α) αναφέρεται ότι ο ασφαλιστικός διαμεσολαβητής «ερευνά και αναλύει τις ασφαλιστικές ανάγκες των πελατών του και προτείνει σε αυτούς τις κατάλληλες ασφαλιστικές συμβάσεις λαμβάνοντας υπόψη τις ειδικότερες…..».
Φυσικά εννοείται ότι ο ασφαλιστικός διαμεσολαβητής προτείνει τις «κατάλληλες ασφαλιστικές συμβάσεις» μεταξύ αυτών για τις οποίες μπορεί να διαμεσολαβήσει. Αν αυτό δεν γίνει σαφές, τότε ο κάθε διαμεσολαβητής μπορεί να βρεθεί υπόλογος γιατί δεν πρότεινε σε πελάτη του ασφαλιστική σύμβαση …άλλης εταιρείας, με την οποία δεν συνεργάζεται, αν το προϊόν της είναι σαφώς πιο κατάλληλο για τον πελάτη.
Το ζήτημα αυτό γίνεται πιο ουσιώδες για τους Διαμεσολαβητές που συνεργάζονται μόνο με μια εταιρεία, είτε ως Συνδεδεμένοι, είτε όχι. Σκεφθείτε τον Ασφαλιστικό Σύμβουλο που είναι ενταγμένος σε εταιρικό δίκτυο ή τον Συνδεδεμένο Ασφαλιστικό Διαμεσολαβητή που από τον νόμο επιτρέπεται να συνεγάζεται με μία μόνο εταιρεία, ανά ομάδα προϊόντων. Τι μπορούν να προτείνουν στους πελάτες τους, σε σχέση με τα αναφερόμενα στο σχέδιο;
3. Στο (β) αναφέρεται ότι ο ασφαλιστικός διαμεσολαβητής «επεξηγεί τους όρους…….. και διασφαλίζει ότι η πληροφόρηση που λαμβάνει ο πελάτης είναι έγκαιρη, πλήρης, ορθή, επαρκής και κατάλληλη».
Κάποιος συγκεκριμένος, πρακτικός τρόπος διασφάλισης; Η υπογραφή του πελάτη στην αποδοχή της προσφοράς ή στην αίτηση ασφάλισης αποτελεί «διασφάλιση»; Ένα εκ των υστέρων «δεν είχα καταλάβει» του πελάτη, πως αντιπαλεύεται; Η διατύπωση είναι γενικόλογη και επικίνδυνη, αν δεν οριοθετηθεί ο τρόπος της διασφάλισης. Επίσης, το δικαίωμα εναντίωσης δεν καλύπτει την ανάγκη αυτή;
4. Στο (γ) αναφέρεται ότι ο ασφαλιστικός διαμεσολαβητής «επισημαίνει στον πελάτη τις συνέπειες.…….. καθώς και κάθε εξαίρεση από την ασφαλιστική κάλυψη, αλλά και για τις συνέπειες………….».
Σωστό ως προσέγγιση, αλλά μάλλον οι συντάκτες του σχεδίου δεν έχουν ζητήσει να δουν τουλάχιστον, τις εξαιρέσεις ενός ασφαλιστηρίου ζωής ή ενός «πολυασφαλιστηρίου» κατοικίας. Τις εξαιρέσεις που περιλαμβάνονται στους γενικούς και στους ειδικούς όρους. Η διατύπωση «κάθε εξαίρεση» θα καταλήξει κενό γράμμα και πιθανότατα ο κάθε πελάτης θα υπογράφει τελικώς ένα χαρτί (π.χ. στην προσφορά) ότι «έλαβε γνώση των εξαιρέσεων, μία προς μία».
5. Στο (δ) αναφέρεται ότι ο ασφαλιστικός διαμεσολαβητής «ενημερώνει τον πελάτη για τα δικαιώματα εναντίωσης, υπαναχώρησης και καταγγελίας του συμβολαίου του και του χορηγεί τα σχετικά έντυπα με απόδειξη παραλαβής».
Αν θυμάμαι καλά, αυτό αποτελεί ήδη υποχρέωση των ασφαλιστικών εταιρειών και για τον λόγο αυτό, πολλές εταιρείες συνοδεύουν τα ασφαλιστήρια με «δελτία παραλαβής» τα οποία ζητάνε υπογεγραμμένα από τους πελάτες, ακόμα και αν τα ασφαλιστήρια παραδίδονται στους πελάτες από τους διαμεσολαβητές.
Μιλάμε για δεύτερο, πρόσθετο αρχείο; Αν όχι, ένας πρέπει να έχει την ευθύνη ή οι εταιρείες ή οι διαμεσολαβητές. Και αφού τα δικαιώματα εναντίωσης, υπαναχώρησης και καταγγελίας ασκούνται από τους πελάτες έναντι των ασφαλιστικών εταιρειών (και όχι έναντι των διαμεσολαβούντων), αυτές πρέπει να έχουν και την υποχρέωση ενημέρωσης και τήρησης αρχείου.
6. Στο (ε) αναφέρεται ότι ο ασφαλιστικός διαμεσολαβητής «καθοδηγεί τον πελάτη στην πρόληψη ατυχημάτων………….. και του παρέχει κάθε συνδρομή σε περίπτωση επέλευσης του κινδύνου, συνεργαζόμενος με την υπόχρεη ασφαλιστική επιχείρηση……….».
Σωστό και προβλέπεται στην ήδη υπάρχουσα νομοθεσία. Όμως, αρκετές ασφαλιστικές εταιρείες δεν επιτρέπουν πλέον στους Διαμεσολαβητές να εμπλέκονται σε θέματα ζημιών, όταν επέλθει ο κίνδυνος, παρά μόνον να έχουν ενημέρωση για την πορεία του φακέλου. Παράλληλα, οι εμπλεκόμενοι ακόμα και στην διακίνηση εγγράφων ζημιών, θα πρέπει να είναι πιστιοποιημένοι και η πλειοψηφία των Διαμεσολαβητών δεν πρόκειται να πιστοποιηθούν. Συνεπώς, η παροχή κάθε συνδρομής κ.λπ. θα πρέπει να γίνεται από τους Διαμεσολαβητές «στο πλαίσιο των όσων επιτρέπει ο νόμος και οι συμβάσεις τους με τις ασφαλιστικές εταιρείες».
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!