.gif?rand=2587)
Μετά το πρώτο και δεύτερο μέρος, ολοκληρώνονται σήμερα οι σκέψεις-παρατηρήσεις επί του σχεδίου του Κώδικα Δεοντολογίας των Διαμεσολαβητών, με την ελπίδα και πάλι ότι ίσως φανούν χρήσιμες σε όσους ενδιαφέρονται.
1. Άρθρο 8, παράγραφος 2 του σχεδίου. Στο άρθρο αναφέρεται ότι: «Ειδικά οι συμβάσεις πρακτόρευσης και οι γνωστοποιήσεις για την τυχόν λύση αυτών αποστέλλονται με ηλεκτρονικά μέσα στην Τράπεζα της Ελλάδος, στο πλαίσιο του αρ. 4 Ν. 1569/85, σε ψηφιοποιημένη και προσβάσιμη μορφή…».
(α) Δεν προσδιορίζεται ποιος αποστέλει την σύμβαση, η Ασφαλιστική Εταιρεία ή ο Διαμεσολαβητής. Ο ν. 1569/85 που αναφέρεται στο άρθρο υποχρεώνει την Ασφαλιστική Εταιρεία, αλλά ο υπό διαβούλευση Κώδικας Δεοντολογίας που θα είναι «νεότερος», αφενός επικαιροποιεί την υποχρέωση (ψηφιακή μορφή κ.λπ.) και αφετέρου έχει πεδίο εφαρμογής τους Διαμεσολαβητές. Συνεπώς χρειάζεται διευκρίνιση για το ποιος έχει την υποχρέωση.
(β) Γιατί μόνο οι συμβάσεις πρακτόρευσης; Το ίδιο θα έπρεπε να ισχύει για κάθε Ασφαλιστικό Διαμεσολαβητή που λειτουργεί ανεξάρτητα, όχι δηλαδή ως Συνδεδεμένος Ασφαλιστικός Διαμεσολαβητής.
(γ) Οι Μεσίτες Ασφαλίσεων δεν περιλαμβάνονται (και σωστά) γιατί δεν υποχρεούνται να έχουν συμβάσεις, αφού εκπροσωπούν τον Πελάτη κ.λπ. Στην ελληνική αγορά όμως, πολλοί Μεσίτες λειτουργούν ως «Μεγαλοπράκτορες» (ή αντίστροφα, πολλοί λειτουργούν στην πράξη ως Πράκτορες, αλλα με άδεια Μεσίτη). Γι’ αυτούς, δεν θα υπάρχει υποχρέωση αποστολής των συμβάσεων;
2. Άρθρο 6. Στο άρθρο αναφέρεται ότι: «1. Λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες … ο Ασφαλιστικός Διαμεσολαβητής διαθέτει κατάλληλη για τον όγκο και τη μορφή των δραστηριοτήτων του λογιστική και μηχανογραφική οργάνωση, που είναι επαρκώς στελεχωμένη. 2. Η υποχρέωση της προηγούμενης παραγράφου εξειδικεύεται στις ακόλουθες ενέργειες: α) αρχειοθετεί … β) έχει προς διάθεση όλα τα ενημερωτικά προς τους πελάτες έντυπα των συνεργαζόμενων ασφαλιστικών επιχειρήσεων και γ) φυλάσσει τα έντυπα ή έγγραφα των συνεργαζόμενων ασφαλιστικών επιχειρήσεων και τα χρησιμοποιεί για το σκοπό για τον οποίο προορίζονται».
Η πρώτη παράγραφος αναφέρεται σε λογιστική και μηχανογραφική οργάνωση και η δεύτερη την εξειδικεύει (δεν αναφέρει «μεταξύ άλλων»), συνεπώς την περιορίζει στα τρία αναφερόμενα σημεία. Σωστό; Τι σχέση έχουν τα ενημερωτικά έντυπα των ασφαλιστικών επιχειρήσεων κλπ καθώς και η φύλαξή τους με την «λογιστική και μηχανογραφική οργάνωση, που είναι επαρκώς στελεχωμένη»; Μάλλον είναι κακοδιατυπωμένο όλο το άρθρο.
3. Άρθρο 5, παράγραφος 1α και 1β. Στο άρθρο αναφέρεται ότι: «Ο Ασφαλιστικός Διαμεσολαβητής διασφαλίζει ότι η πληροφόρηση που λαμβάνει ο πελάτης στο πλαίσιο της παρεχόμενης σε αυτόν υπηρεσίας ασφαλιστικής διαμεσολάβησης: α. είναι έγκαιρη, πλήρης, ορθή, επαρκής και κατάλληλη, β. …»
Ταυτόχρονα όμως, στην παράγραφο 7 του ίδιου άρθρου αναφέρεται ότι: «Ο Ασφαλιστικός Διαμεσολαβητής εφαρμόζει αμελλητί τις οδηγίες και εντολές των επιχειρήσεων για την περιγραφή και την επεξήγηση του ασφαλιστικού προϊόντος στον πελάτη και αξιοποιεί όλο το έντυπο υλικό που του παρέχουν οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις …».
Επίσης, στην παράγραφο 7 του ίδιου άρθρου αναφέρεται ότι: «Ο Ασφαλιστικός Διαμεσολαβητής δεν χρησιμοποιεί μεθόδους αθέμιτου αναταγωνισμού … και ιδίως: α) η παραπλανητική παρουσίαση ασφαλιστηρίου συμβολαίου …, β) η υπόσχεση στον πελάτη καλύψεων … Ή η απόκρυψη κινδύνων που φέρει ο πελάτης ….».
Το συνολικό ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: Αν ο Ασφαλιστικός Διαμεσολαβητής χρησιμοποιεί κατά την ενημέρωση του Πελάτη τα σχετικά έντυπα των ασφαλιστικών επιχειρήσεων με τις οποίες συνεργάζεται (όπως έχει υποχρέωση), μπορεί να τεθεί υπό αμφισβήτηση η πληροφόρηση που παρέχει στον Πελάτη; Με ποιο τρόπο θα κρίνει ο Ασφαλιστικός Διαμεσολαβητής αν η πληροφόρηση, που οι ίδιες οι εταιρείες παρέχουν μέσω των εντύπων τους, είναι «πλήρης, ορθή, επαρκής και κατάλληλη», όπως ζητείται στις παραγράφους 1α και 1β;
Θα πρέπει να γίνει σαφές ότι ο Ασφαλιστικός Διαμεσολαβητής θα ευθύνεται για όσα πιθανώς αναφέρει σε δικά του ενημερωτικά ή διαφημιστικά έντυπα και ότι ουδεμία ευθύνη φέρει, αν χρησιμοποιεί αποκλειστικά τα έντυπα των ασφαλιστικών επιχειρήσεων.
4. Από την ανάγνωση του Κώδικα προκύπτει ότι κάθε Ασφαλιστικός Διαμεσολαβητής θα πρέπει να τηρεί τα εξής αρχεία, με υπογραφή από τον Πελάτη:
α) Αρχείο άρθρου 5, παράγραφος 7 (υλικό ενημέρωσης ασφαλιστικών επιχειρήσεων)
β) Αρχείο άρθρου 5, παράγραφος 8δ (έντυπα εναντίωσης και υπαναχώρησης)
γ) Αρχείο άρθρου 5, παράγραφος 9 (συναίνεση τροποποιήσεων, μετακίνησης σε άλλη εταιρεία κ.λπ.)
Θα πρέπει επίσης, να παραδίδει στον πελάτη το έντυπο Ενημέρωσης (άρθρο 5, παράγραφος 3) και να συμπληρώνει το Έντυπο Αναγκών (άρθρο 5, παράγραφος 4). Για την απόδειξη ότι παρέδωσε το πρώτο και ότι συμπλήρωσε το δεύτερο, θα πρέπει προφανώς να τα αρχειοθετήσει και αυτά (ή αντίγραφά τους) υπογεγραμμένα. Ή όχι; Και αυτά, πέραν των αιτήσεων ασφάλισης ή οποιωνδήποτε άλλων εγγράφων προς τις ασφαλιστικές εταιρείες, που πρέπει επίσης να αρχειοθετεί.
Επειδή όλα αυτά είναι αδύνατον να τηρηθούν από έναν διαμεσολαβητή «μεσαίου μεγέθους», θα δημιουργηθεί στην πράξη ένα έγγραφο που θα τα περιλαμβάνει όλα ως αναφορές και θα το υπογράφει ο κάθε Πελάτης με ένα γενικό «τα παρέλαβα και έλαβα γνώση»!
5. Τέλος θα ήθελα να τεθεί ως ερώτημα, ποιοί Ασφαλιστικοί Διαμεσολαβητές έχουν όλες τις προαναφερόμενες υποχρεώσεις της τήρησης των αρχείων ή της διασφάλισης της σωστής πληροφόρησης κ.λπ., όταν μιλάμε για συνεργασίες μεταξύ δικτύων ή σε εταιρικά δίκτυα; Υπάρχει η ασφαλιστική επιχείρηση, ο τελικός Διαμεσολαβητής που έρχεται σε επαφή με τον Πελάτη και πιθανότατα ένας, δύο ή περισσότεροι ενδιάμεσοι. Αν όλοι έχουν την ιδιότητα του Ασφαλιστικού Διαμεσολαβητή, ποιος είναι ο «υπόχρεος»; Και αν η απάντηση είναι «όλοι» οι εμπλεκόμενοι, τότε, για την (μελλοντική) διασφάλισή του, καθένας θα τηρεί και δικό του αρχείο;
Επίσης, ποιον ρόλο θα παίζει ο κωδικός έκδοσης ενός ασφαλιστηρίου, όταν υφίστανται ιεραρχικά περισσότεροι επίσημοι Ασφαλιστικοί Διαμεσολαβητές; Ας ξεκαθαρίσουν τα πράγματα, ώστε ο καθένας να πάρει τις αποφάσεις του. Η αναφορά (κυρίως στο δεύτερο υπό διαβούλευση σχέδιο με τίτλο «Ρύθμιση θεμάτων διοικητικής και λογιστικής οργάνωσης των ασφαλιστικών επιχειρήσεων κ.λπ.) περί «Εμμέσων Συνεργατών» δεν καλύπτει ερωτήματα, όπως π.χ. ποιος τηρεί τα αρχεία ή ποιος ευθύνεται για την μη σωστή ενημέρωση ενός καταναλωτή κ.λπ.
