Η ανάρτηση από την Τράπεζα της Ελλάδος των υποψηφίων που θα λάβουν μέρος στις εξετάσεις της 16ης Φεβρουαρίου 2014 για την απόκτηση Πιστοποιητικού Γνώσεων επιπέδου Γ (Μεσίτες Ασφαλίσεων) μου δίνει την ευκαιρία να επαναφέρω στο προσκήνιο ένα θέμα που θεωρώ αρκετά σημαντικό. Πως χρησιμοποιείται η άδεια του Μεσίτη Ασφαλίσεων στη χώρα μας;
Ας ξεκινήσουμε από τους αριθμούς. Ο Σύνδεσμος Ελλήνων Μεσιτών Ασφαλίσεων (ΣΕΜΑ) έχει 68 μέλη, φυσικά ή νομικά πρόσωπα. Παράλληλα, γνωρίζουμε επίσης ότι την άδεια του Μεσίτη Ασφαλίσεων την κατέχουν πολλές ακόμα δεκάδες άτομα (εκατοντάδες θα έλεγα), από τα οποία, άλλα δραστηριοποιούνται στην αγορά και άλλα… την έχουν κορνιζώσει! Σήμερα, σύμφωνα με τους πίνακες των υποψηφίων της ΤτΕ, άλλα εκατόν τριάντα πέντε (153) άτομα επιθυμούν να αποκτήσουν την άδεια του Μεσίτη Ασφαλίσεων. Είναι δυνατόν; Για ποιόν λόγο και με ποια προοπτική;
Καταρχήν, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, η ιδιότητα του Μεσίτη Ασφαλίσεων είναι ασυμβίβαστη με την ιδιότητα του Ασφαλιστικού Πράκτορα, με την ιδιότητα του Συνδεδεμένου Ασφαλιστικού Διαμεσολαβητή, καθώς και με την ιδιότητα του Γενικού Διευθυντή ή Διευθυντή ή Εκπροσώπου Ασφαλιστικής Επιχείρησης. Ουσιαστικά, είναι ασυμβίβαστη (κατά τη γνώμη μου) και με τις ιδιότητες του Ασφαλιστικού Συμβούλου και του Συντονιστή Ασφαλιστικών Συμβούλων, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Συνεπώς, αυτός που δίνει εξετάσεις για Μεσίτης, έχει σκοπό να λειτουργήσει ως Μεσίτης. Είναι έτσι όμως;
Πόσους Μεσίτες χωράει η αγορά μας; Ελάχιστους! Πόσοι Μεσίτες είναι πραγματικοί Μεσίτες με το γράμμα (και την ουσία) του νόμου; Με αυστηρότητα, θα απαντούσα ότι ο αριθμός είναι μονοψήφιος, αλλά επειδή πάντα πρέπει να υπολογίζουμε και τα περιθώρια του λάθος, απαντώ; Κάτω από 20. Και όλοι οι υπόλοιποι;
Όλοι οι υπόλοιποι χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: α) αυτοί που για προσωπικό τους λόγο (φιλομάθεια, ενδιαφέρον, περιέργεια, ικανοποίηση κ.λπ.) αποφάσισαν ότι θέλουν να μελετήσουν και να αποκτήσουν το Πιστοποιητικό Γ που αφορά στους Μεσίτες και β) αυτοί που θεωρούν ότι ο Μεσίτης έχει ένα διαφορετικό κύρος στην αγορά και συνεπώς θέλουν να εξακολουθήσουν να λειτουργούν ως Πράκτορες ή Ασφαλιστικοί Σύμβουλοι με το κύρος του Μεσίτη. Προσωπικά, δεν βλέπω άλλη κατηγορία και ξέρω ότι με την τοποθέτησή μου αυτή θα στεναχωρήσω καλούς φίλους.
Κι΄όμως, πως είναι δυνατόν να λειτουργεί ως Μεσίτης Ασφαλίσεων, είτε έχει ένα είτε δέκα εκατομμύρια ευρώ παραγωγή, όταν το 90% του χαρτοφυλακίου του είναι retail; Πως είναι δυνατόν να προωθούν προγράμματα Ασφαλιστικών Επιχειρήσεων, αντί να αναζητούν ασφαλιστικά προγράμματα για τους Πελάτες τους; Πως είναι δυνατόν να έχουν συμβάσεις συνεργασίας με τις Ασφαλιστικές Επιχειρήσεις με προσυμφωνημένα ποσοστά προμηθειών, αντί να συμφωνούν τις προμήθειες ανά εργασία, κατά την έκδοση της προσφοράς; Πως είναι δυνατόν να συνεργάζονται με Ασφαλιστικούς Πράκτορες για την προώθηση προγραμμάτων Ασφαλιστικών Επιχειρήσεων;
Ακόμα και στην Πράξη 31/30-9-2013 της ΤτΕ στο άρθρο 8, παρ. 2 αναφέρεται ότι: “Ειδικά οι συμβάσεις πρακτόρευσης και οι γνωστοποιήσεις για την τυχόν λύση αυτών αποστέλλονται με ηλεκτρονικά μέσα στην Τράπεζα της Ελλάδος, στο πλαίσιο του άρθρου 4 Ν. 1569/1985…. ”, ενώ δεν ζητά να αποστέλλονται οι συμβάσεις των Μεσιτών, όπως δεν ζητούσε και ο ν. 1569/1985. Τυχαίο; Όχι φυσικά, αφού ο Μεσίτης Ασφαλίσεων δεν δεσμεύεται από συμβάσεις!
Πριν από 2-3 δεκαετίες, υπήρχε ακόμα η κλιμάκωση των προμηθειών που οι περισσότερες εταιρείες ακολουθούσαν: Ασφαλιστικός Σύμβουλος, Πράκτορας, Μεσίτης. Εδώ και πολλά χρόνια, όπως όλοι γνωρίζουμε δεν ισχύει. Οι εταιρείες δεν βλέπουν την ιδιότητα του διαμεσολαβητή, αλλά το ύψος του χαρτοφυλακίου του, τη σύνθεση ή τις προοπτικές και οι προμήθειες είναι ελεύθερα διαπραγματεύσιμες. Συνεπώς, η απόκτηση της άδειας και η λειτουργία ενός διαμεσολαβητή ως Μεσίτη, δεν γίνεται για προμηθειακούς λόγους. Αν υπάρχουν άλλοι λόγοι (π.χ. φορολογικοί, αφού ο Μεσίτης έχει διαφορετικό κωδικό επαγγέλματος) είναι κατανοητοί. Η ουσία όμως παραμένει, ο Πράκτορας και ο Μεσίτης κάνουν την ίδια δουλειά ή όχι; Αν ναι, γιατί προβλέπει δύο διαφορετικές κατηγορίες ο νόμος, με διαφορετικά δικαιώματα και υποχρεώσεις, με διαφορετικά ασυμβίβαστα; Και αν όχι, τότε τι συμβαίνει στην ελληνική ασφαλιστική αγορά; Μακάρι να άνοιγε ένας δημόσιος διάλογος για το θέμα αυτό.
ΥΓ
Υπάρχει όμως και κάτι χειρότερο. Κάποιοι Πράκτορες (μικροπράκτορες θα έλεγα) με άδεια Μεσίτη, χρησιμοποιούν προς τους Πελάτες τους το εξής επιχείρημα: “Εγώ είμαι Μεσίτης, σύμφωνα με το νόμο εκπροσωπώ τα δικά σου συμφέροντα, όχι των εταιρειών. Αντίθετα, οι Πράκτορες εκπροσωπούν τα συμφέροντα των εταιρειών. Συνεπώς, είσαι πιο εξασφαλισμένος αν ασφαλιστείς σε μένα!” Και λειτουργούν βέβαια, ως κλασσικοί Πράκτορες με τις συμβάσεις τους και τις εταιρείες τους!
Σχόλια..κι αν ας πούμε υπάρχουν πολλοί πια διαμεσολαβητές (ίσως 135!!!) που βαρέθηκαν τις σχέσεις με τις ασφαλιστικές εταιρείες εκείνες που δεν σέβονται ούτε διαμεσολαβητές, ούτε καταναλωτή μα ούτε και την Εποπτεία και ελπίζουν να επιβάλλουν ένα ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ καθεστώς ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ διαμεσολάβησης με εντολέα τον καταναλωτή;;;;;
Ή ρομαντικά το προσεγγίζω, ή μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξουμε την καθημερινότητα στις σχέσεις διαμεσολαβητών-εταιρειών?????
Αγαπητέ συντάκτη,
Αναφέρεστε, με ιδιαίτερο τρόπο, στο ρόλο των διαμεσολαβούντων με την ιδιότητα του Μεσίτη Ασφαλίσεων. Αυτοί τουλάχιστον με έναν διαφορετικό τρόπο προσπαθούν να διαφυλάξουν τα συμφέροντα των πελατών. Να ρίξουμε και ματιά εάν οι εταιρείες γνωρίζουν τον τρόπο συνεργασίας με τους διαμεσολαβητές. Ως παράδειγμα, να σας παραθέσω το ακόλουθο: Μεγάλη ασφαλιστική εταιρεία της Ελληνικής αγοράς παίρνει αίτημα προσφοράς από Μεσίτη Ασφαλίσεων για ασφάλιση στόλου αυτοκινήτων της Περιφέρειας Αττικής με έγγραφη εντολή της. Η απάντηση της εταιρείας για την προσφορά είναι ότι, η προσφορά θα σταλεί απευθείας στην Περιφέρεια διότι, τα ασφάλιστρα ξεπερνούν τις δέκα χιλιάδες ευρώ. Στο ερώτημα του Μεσίτη, πώς είναι δυνατόν ο διαμεσολαβητής (αν όχι μόνον, αλλά και με την ιδιότητα την οποία έχει ως εξουσιοδοτημένος διαμεσολαβητής) δεν μπορεί να λάβει ενημέρωση του περιεχομένου της, και η προσφορά θα σταλεί εν αγνοία του στον πελάτη, η απάντηση της ήταν ότι, «αυτή είναι πολιτική της εταιρείας»!
Ερωτώ κι εγώ από την πλευρά μου τώρα, πώς είναι δυνατόν να έχει τέτοιες εταιρείες μια ασφαλιστική αγορά; Πώς είναι δυνατόν τα στελέχη μιας εταιρείας να αποκρύπτουν από τον σύμβουλο του πελάτη στοιχεία που με εντολή του πελάτη αιτείτε ο διαμεσολαβητής ως εκπρόσωπός του; Μάλλον κάτι τρέχει!!!
Τα δε στελέχη των ασφαλιστικών εταιρειών δεν θα πρέπει να περνούν από τακτικές εκπαιδεύσεις και πιστοποιήσεις όπως τους διαμεσολαβητές;
Σχόλια..
Σχόλια..Αγαπητέ a.k. μήπως επιτέλους να λέγαμε και κανένα ονοματάκι;;;;;;;
Μήπως ο χαρακτηρισμός ΜΕΓΑΛΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ δεν επαρκεί;
Μήπως η δική μας ανοχή επιτρέπει να συμβαίνουν όσα συμβαίνουν;;;;
Μήπως ;;;;;;;;;;;;
Η ανοχή είναι συνενοχή!!!
Παραβλέπετε κάτι πολύ σημαντικό ως προς τη διαφορά του Μεσίτη, με όλους τους υπόλοιπους διαμεσολαβητές: Είναι ΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ που θέλει να κάνει σύμφωνα με την ηθική του τη δουλειά του, ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ, κι όχι κάτω από τις πιέσεις των διάφορων ασφαλιστικών εταιρειών. Και εξηγούμαι. Βάση νόμου, το συμβόλαιο ανήκει στην ασφαλιστική εταιρεία. Εκτός από μία και μόνη περίπτωση: Όταν το συμβόλαιο έχει γίνει μέσω Μεσίτη (κι όχι Πράκτορα). Με ένα ιδιωτικό συμφωνητικό μεταξύ του ασφαλιστικού διαμεσολαβητή με τον Μεσίτη, που θα προβλέπει με απλά λόγια ότι “όποτε θέλω μεταφέρω τα συμβόλαια των πελατών μου όπου εγώ κρίνω καλύτερο” στην ουσία το χαρτοφυλάκιο ανήκει στον ασφαλιστικό σύμβουλο και όχι στην Ασφαλιστική! Κι έτσι ο ασφαλιστικός σύμβουλος απολαμβάνει αυτό που ο νόμος προβλέπει: 1. ΝΟΜΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ έναντι της ασφαλιστικής (Το συμβόλαιο ανήκει στην ουσία στον ασφαλιστικό σύμβουλο και δεν μπορεί κανένα agency να τον εκβιάσει ότι θα του το πάρει αν δεν κάνει ότι η εταιρεία του λέει, άρα δεν μπορεί να αγγίξει το εισόδημά του, άρα είναι ΑΜΕΡΟΛΗΠΤΟΣ Δεν μπορεί π.χ. η ασφαλιστική να εκβιάσει τον σύμβουλο για αλλαγές παλιών συμβολαίων, ή πώληση συγκεκριμένων προγραμμάτων έναντι άλλων, πρακτικές που όλοι γνωρίζουμε ότι οι ασφαλιστικές χρησιμοποιούν. 2. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ έναντι της ασφαλιστικής. Δεν υπάρχουν μπόνους κλπ Άρα στην ουσία ο ασφαλιστικός σύμβουλος ενημερώνει για το σύνολο της αγοράς και ο πελάτης είναι που αποφασίζει ανάλογα με τις ανάγκες του κι όχι ανάλογα με το μπόνους του ασφαλιστικού διαμεσολαβητή. Το ΚΥΡΟΣ που έχει ο Μεσίτης, έναντι όλων των άλλων διαμεσολαβητών δεν είναι κάτι απροσδιόριστο λοιπόν, αλλά απτό και πραγματικό. Κι ο διαχωρισμός βάση νόμου δεν είναι κάτι άνευ σημασίας. Αρκεί και η εποπτική αρχή βέβαια να κάνει την δουλειά της… Πάντως ο Μεσίτης, όπως είπα και στην αρχή, είναι ο μόνος που μπορεί να λειουργήσει ως καταφύγιο ασφαλιστικών συμβούλων που θέλουν να δουλέψουν απερίσπαστα και για το συμφέρον των πελατών τους και σε μακροχρόνιο ορίζοντα και το δικό τους.