Γράφει ο Κώστας Λάμπρου*:
Διάβασα με προσοχή τον «Κανονισμό Λειτουργίας Αρχείου Ασφαλιστικών Διαμεσολαβητών με παράτυπη συμπεριφορά» (ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ), που ετοιμάζει η Τράπεζα της Ελλάδος κατόπιν αιτήματος της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος!! Πρόκειται για μια ακόμη παγκόσμια πρωτοτυπία, αφού δεν πρόκειται για «κανονισμό» αλλά για «μνημόνιο» που έρχεται να προστεθεί στο προηγούμενο, εκείνο με τον τίτλο «Κανονισμός Συμπεριφοράς Ασφαλιστικών Διαμεσολαβητών». Η φιλοσοφία και αυτού, είναι προσβλητική, εχθρική και εξοντωτική για την Ασφαλιστική Διαμεσολάβηση, παραβιάζει προσωπικά δεδομένα σπιλώνει υπολήψεις και επεμβαίνει υπέρ των Εταιρειών, στις έτσι και αλλιώς ετεροβαρείς συμβάσεις συνεργασίας, που είναι συμβάσεις προσχώρησης, με δεσπόζουσα τη θέση της Ασφαλιστικής Εταιρείας.
Ο σκοπός τον οποίο επικαλείται δεν πείθει, αφού από τα διαφορετικά σχέδια που κυκλοφόρησαν, ιδίως εκείνο που δημοσιεύεται στον κλαδικό τύπο (Ιδιωτική Ασφάλιση τεύχος 494 Απρίλιος 2012), είναι εμφανείς και προκλητικές, οι επιδιώξεις των Ασφαλιστικών Εταιρειών, που θέλουν να τις επιβάλλουν, μέσω της Τράπεζας της Ελλάδος, εις βάρος των Διαμεσολαβούντων.
Στο νέο αυτό «μνημόνιο» προβλέπονται απίθανα πράγματα, δίνει τη δυνατότητα στην Ασφαλιστική Εταιρεία να εγγράψει στον «Τειρεσία», τον «κακό» διαμεσολαβητή με απλή δήλωσή της «…χωρίς να έχει μεσολαβήσει καταγγελία της σύμβασής του από τον Φορέα…»!!, αλλά για την διαγραφή του, απαιτεί «..τελεσίδικη δικαστική απόφαση…»!!! Νομιμοποιεί την «λάθος εγγραφή ή την εγγραφή εκ παραδρομής», αφού αντί να προβλέπει αυστηρές κυρώσεις για τον «Φορέα» που διέπραξε το «… λάθος…» και διαπόμπευσε τον Διαμεσολαβητή και αντί να προβλέπει αποκατάσταση της καλής του φήμης, με δημόσια συγγνώμη, απαιτεί «…αυστηρή… τεκμηρίωση για τη διαγραφή»!!!
Πρέπει να αποδείξει πλέον ο Διαμεσολαβητής «…ότι δεν είναι ελέφαντας…»
Στον «Τειρεσία» θα αναγράφονται όχι μόνο αυτοί «…που θα καθυστερούν να αποδώσουν τα ασφάλιστρα…» αλλά και όλοι εκείνοι που τους «καταγγέλθηκαν οι συμβάσεις τους»!!! ανεξάρτητα για ποίο λόγο, στο ίδιο τσουβάλι ξερά και χλωρά.
Προβλέπετε ακόμη αναγραφή ονόματος, «… χωρίς γνώση…» του Διαμεσολαβούντος, ο οποίος για να πληροφορηθεί, αν είναι ή όχι εγγεγραμμένος, πρέπει να υποβάλει αίτηση και να το ζητάει!! Με δεδομένο ότι το αρχείο του «Τειρεσία» θα ενημερώνεται κάθε μέρα, είναι αδύνατο να προστατευτούν οι Διαμεσολαβούντες από την «…λάθος εγγραφή…», αφού θα πρέπει να υποβάλουν, προληπτικά, κάθε μέρα αιτήσεις, για να πληροφορηθούν μην τυχόν την προηγουμένη ενεγράφησαν κατά «…λάθος…» και διασύρονται εν αγνοία τους. Ως αστείο ηχεί το «…ουδεμία πρόσβαση των πιστωτικών και χρηματοδοτικών Ιδρυμάτων επιτρέπεται…», αφού αρκετές Εταιρείες είναι θυγατρικές τραπεζών και σχεδόν όλες έχουν στενή συνεργασία με κάποια τράπεζα, οι δε πληροφορίες για πελάτες και συνεργάτες, ακόμη και των προσωπικών δεδομένων, πηγαινοέρχονται ηλεκτρονικά.
Αναφέρει τη λέξη «Φορέα» σε διάφορες περιπτώσεις και την ταυτίζει με Ασφαλιστική Εταιρεία, ο «Φορέας» όμως, για Πράκτορες, Ασφαλιστικούς Συμβούλους, και Συντονιστές μπορεί να είναι άλλος Διαμεσολαβητής, όπως περιγράφεται στο εδάφιο «…σύμβαση…».
Οι όροι αυτού του «μνημονίου» θα ενταχθούν στο περιεχόμενο των συμβάσεων συνεργασίας και θα υποχρεούνται οι Διαμεσολαβούντες να τους αποδεχθούν προϋπογράφοντάς τους (!!!) παραιτούμενοι στην πράξη, από κάθε δικαίωμα ή αξίωση αποζημίωσης, μιλάμε για δέσιμο πισθάγκωνα. Εκτός των ανωτέρω προβλέπονται και τα εξής απίθανα, που μετατρέπουν τον κανονισμό, σε νέο εργαλείο Management των Εταιρειών!!! «… αθέτηση όρου αποκλειστικής συνεργασίας…», «… μη εξυπηρέτηση προσωπικού δανείου…», «…μη τήρηση των διατάξεων περί απόδοσης ασφαλίστρων και πολιτικής ακυρώσεων…»!!!
Είναι ο ίδιος κανονισμός που συνέταξε πριν από ορισμένα χρόνια η Ένωση Ασφαλιστικών Εταιριών. «… Δηλώνεται και συμφωνείται με τη σύμβαση αυτή ότι σε περίπτωση καθυστέρησης της εξόφλησης οποιασδήποτε οφειλής προς την Εταιρεία η οποία προκύπτει από την ίδια σύμβαση και ανεξάρτητα από το ύψος της οφειλής αυτής η Εταιρεία μπορεί να προβαίνει σε αναγγελία της οφειλής αυτής προς την Ένωση Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος. Η Ένωση Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος, σύμφωνα με τον κανονισμό της, μπορεί να εκδίδει και να κυκλοφορεί σχετική εγκύκλιο προς τις Εταιρείες – μέλη της, χωρίς να είναι υποχρεωμένη να εξετάζει το βάσιμο ή το ύψος της οφειλής και χωρίς αυτή ή τα όργανά της να έχουν οποιαδήποτε ευθύνη αστική ή ποινική έναντι του οφειλέτη που έχει καταγγελθεί. Ο τελευταίος, παραιτείται από κάθε δικαίωμα ή αξίωση αποζημίωσης κατά της Ένωσης ή των οργάνων της ή ηθικής ικανοποίησης ή ποινικής δίωξης των παραπάνω εξαιτίας της κυκλοφορίας της εγκυκλίου…»!!! Το παραπάνω εδάφιο είχε ενσωματωθεί από αρκετές Ασφαλιστικές Εταιρείες στις συμβάσεις συνεργασίας και ασκείτο πίεση στους συνεργάτες Διαμεσολαβούντες, να το προϋπογράψουν. Σήμερα η Ένωση επαναφέρει καινούργιο «κανονισμό» με την ίδια όμως φιλοσοφία ,καλύπτοντάς τον, με τον «Εποπτικό Μανδύα». Είναι απορροίας άξιον πως μια Εποπτική Αρχή με το κύρος της Τράπεζας της Ελλάδος αποδέχεται να εξυπηρετήσει την πολιτική πωλήσεων των μεγάλων Ασφαλιστικών Εταιρειών, οι οποίες μέσω αυτού του «κανονισμού» θέλουν να αλλάξουν τους όρους συνεργασίας, να περιχαρακώσουν ασφυκτικά τα δίκτυα πωλήσεων και να ανατρέψουν τεχνηέντως τις νομικές τους κατακτήσεις, αφού αναφορά του ονόματος στον Τειρεσία έστω και εκ λάθους, θα παραπέμπει σε «…αστικές και ποινικές ευθύνες…», παράλληλα προσβλέπουν στην εξαφάνιση των μικρών Εταιρειών, που είναι βέβαια ελληνικές.
Είναι εμφανές ότι πρόκειται για νέα «Δαμόκλειο Σπάθη» που θα επικρέμεται επί των κεφαλών των Διαμεσολαβούντων, αφού θα υπάρχει μόνιμος εκβιασμός για την αναγραφή στον «Τειρεσία», αν δεν πειθαρχούν «…προς τας υποδείξεις…», που πολλάκις δεν είναι προς όφελος των ασφαλισμένων. Η μέχρι σήμερα εμπειρία έδειξε ότι ενώ οι Εταιρείες γνώριζαν τους «μπαταξήδες» αντί να τους απομονώσουν, διαγκωνίζονταν μεταξύ τους ποια θα τους πρωτοπάρει, ακόμη και στις περιπτώσεις που οι καταχρήσεις ήταν κραυγαλέες και αναγκάστηκε να επέμβει ο εισαγγελέας, το «σύστημα» τους αποσιώπησε, αφού πολλοί από αυτούς ανήκαν στην κατηγορία των πολύ – γυρισμένων, των πολλαπλώς προβεβλημένων και πολυβραβευμένων.
Κανείς «Τειρεσίας» δεν δημιουργήθηκε ποτέ για Ασφαλιστικές Εταιρείες, για να προειδοποιήσει και να προφυλάξει Διαμεσολαβούντες και ασφαλισμένους. Παρ’ ότι έκλεισαν δεκάδες και τα αποθεματικά έγιναν βίλες με πισίνες και ορισμένα «αφεντικά» ξαναεμφανίστηκαν στην αγορά με άλλες «φανέλες», δεν θυμάμαι να ισχυρίστηκε ποτέ κανείς από όλους αυτούς ή η Εποπτική Αρχή, ότι η χρεοκοπία οφείλετο στους Διαμεσολαβούντες, επειδή καταχράστηκαν τα χρήματα των ασφαλισμένων. Παρόλα αυτά νομοθέτησαν ευθύνες για τους Διαμεσολαβούντες, σε περίπτωση που χρεοκοπήσει κάποια Εταιρεία και αναγκαστεί να αποζημιώσει το Επικουρικό Κεφάλαιο, συνυπεύθυνος θεωρείται και ο Διαμεσολαβητής, ακόμη και με την περιουσία του, διότι όφειλε να γνωρίζει, η Πολιτεία δηλαδή, μετέθεσε στη Διαμεσολάβηση, καθήκοντα και υποχρεώσεις Διοίκησης και Εποπτείας!!
Το προηγούμενο «μνημόνιο» μπερδεύει τις τραπεζικές εργασίες με τις ασφαλιστικές, αφού απαιτεί από τους Διαμεσολαβούντες είσπραξη ασφαλίστρων εντός επτά ημερών (!!!) λες και πρόκειται για προθεσμία σε κατάθεση, ή για χρονικά όρια επιταγής που πρέπει να σφραγισθεί.
Από τη Διαμεσολάβηση, Εταιρείες και Εποπτική Αρχή ζητούν, ζεστό χρήμα, και μάλιστα εντός επτά ημερών (!!!) αλλά το σύνολο σχεδόν των συναλλαγών εκεί έξω, γίνεται με μεταχρονολογημένες επιταγές και οι περισσότερες καταβολές ασφαλίστρων γίνονται έναντι της οφειλής με δόσεις, πάρα πολλοί είναι εκείνοι, που οι ασφαλισμένοι τους οφείλουν πολλαπλάσια ποσά των 5.000 και όχι για ένα μόνο τρίμηνο.
Οι ασφαλιστικές Εταιρείες ισχυρίζονται ότι «λεφτά υπάρχουν», αλλά βρίσκονται στα χέρια των Διαμεσολαβούντων και πρέπει να βρεθεί τρόπος να τα πάρουν, αυτό όμως είναι η μισή αλήθεια, στα χέρια των Διαμεσολαβούντων δεν βρίσκονται τα ασφάλιστρα των ασφαλισμένων, αλλά οι καθυστερημένες οφειλές τους. Ο δίμηνος και τρίμηνος διακανονισμός για την εξόφληση των ασφαλίστρων, είναι απλή χρονική διευκόλυνση για τους ασφαλισμένους, που μετά βίας ανταποκρίνονται πλέον, στις παραπάνω προθεσμίες. Σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία, η εφαρμογή ενός τέτοιου απίθανου «κανονισμού», που δεν είναι «Τειρεσίας» για «μπαταξήδες», αλλά «Μινώταυρος» για έντιμους, θα οδηγήσει την Ιδιωτική Ασφάλιση σε μεγάλες εσωτερικές τριβές και δικαστικές αντιπαραθέσεις, η χαμένη έτσι και αλλιώς αξιοπιστία, θα σκοντάψει για άλλη μια φορά στις μεταξύ μας σχέσεις. Κανείς δεν μπορεί να έχει αντίρρηση για αναγραφή των καταχραστών στις λίστες, όχι μόνο ενός, αλλά δέκα «Τειρεσιών», μόνο όμως με αυστηρή τεκμηρίωση ή με τελεσίδικη δικαστική απόφαση και όχι με αυτό τον τρόπο.
Ναι σε «Τειρεσία», όχι σε «μνημόνιο», όχι σε ένα ακόμη βάρβαρο «εργαλείο» management, για τις Εταιρείες, με τη σύμπραξη της Εποπτικής Αρχής. Συμμετείχα σε όλες τις Νομοπαρασκευαστικές Επιτροπές από το 1985, από την ψήφιση του νόμου 1569, μέχρι και την προσαρμογή της Ε.Ο 2002/92, Π.Δ 190 του 2006. Πολιτεία και Εποπτικές Αρχές, όπως και αν λέγονται, ποτέ δεν «συγκινήθηκαν» από τα δικά μας αιτήματα, ποτέ δεν συμπεριέλαβαν στους νόμους τα ελάχιστα δικαιώματά μας και αν σε κάποιο νόμο, εκ παραδρομής κερδίζαμε κάτι, ο επόμενος το έπαιρνε πίσω, αντί να έχουμε νόμους που θα υπερασπίζονται και τα δικαιώματα των αδυνάτων, χορτάσαμε «μνημόνια και εργαλεία management, τελευταίο παράδειγμα η απόσυρση από τη Βουλή, του νομοσχεδίου που κατέθεσε ο Γ. Γ. Καταναλωτή επειδή προσέφερε κάποιο «κόκαλο» στη Διαμεσολάβηση. Είναι φανερό ότι έχουμε μια ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα, αλλά και σε αυτή, τούτη την ύπαρξη, της Ασφαλιστικής Διαμεσολάβησης. Επιβεβαιώνεται για μια ακόμη φορά, ότι σε αυτή τη Χώρα του παραλόγου, κυριαρχεί και επιβάλλεται το δίκαιο του ισχυρού. Σε αυτή τη Χώρα «… ο κακός λόγος γίνεται αμέσως πιστευτός, ο δε καλός ελέγχεται…»!!! Σε αυτή τη Χώρα ο «… ο πολίτης είναι ένοχος και πρέπει να αποδείξει ότι είναι αθώος…»!!! Σε αυτό τον κλάδο, στο δικό μας κλάδο, οι διαστρεβλωμένες αυτές αντιλήψεις, υιοθετούνται και νομοθετούνται!!!
Η Ένωση Διαμεσολαβούντων πρέπει να ζητήσει άμεση απόσυρση αυτού του κατασκευάσματος και αν δεν εισακουστεί να συντάξει παρόμοιο κανονισμό για Ασφαλιστικές Εταιρείες με «παράτυπη συμπεριφορά», είτε έναντι των ασφαλισμένων, είτε έναντι των Διαμεσολαβούντων.
Και βέβαια να απαιτήσει από την Εποπτική Αρχή τα «ισοδύναμα», την ίδια αντιμετώπιση, την περιβολή δηλαδή του δικού μας κανονισμού με τον ίδιο «νομιμοποιητικό μανδύα» που ζητάει και η Ένωση Ασφαλιστικών Εταιριών για τον δικό της. Η Εποπτική Αρχή θα πρέπει να γνωρίζει ότι, τα «ιερά ασφάλιστρα» των πελατών, είναι «ισοδύναμα» με τις «ιερές προμήθειες» των Διαμεσολαβούντων. Η Ένωση Ασφαλιστικών Εταιριών θα πρέπει να προσέξει, διότι τα αλλεπάλληλα «μνημόνια» που επιβάλει στην Ασφαλιστική Διαμεσολάβηση, μπορεί να εξελιχθούν σε «μνημόσυνα» για τον κλάδο, αλλά μπορεί να ενταφιάσουν και το Θεσμό.
*Ο Κώστας Λάμπρου είναι Ασφαλιστικός Διαμεσολαβητής, Μέλος Δ/Σ & Πρόεδρος Τμήματος Υπηρεσιών Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών.
