Τι είναι όμως οι νόμοι, οι κανόνες, οι αρχές και οι συμφωνίες;
Ποιοι τα κάνουν όλα αυτά, ποιοι τα επιβάλλουν και ποιους εξυπηρετούν;
Αν τυχόν, υποθετικά και όλως φανταστικά, ερωτηθείτε περί αυτών τι σοφότερο και χρησιμότερο θα απαντήσετε δεδομένου ότι ο Έλληνας ποιητής έδωσε την απάντησή του με το γνωστό και συμβολικό άσμα «όλο νόμοι και αστυνόμοι και σπανίως υπονόμοι»;
Μήπως λοιπόν και για να δοθούν σύγχρονες και διαχρονικές απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά πρέπει να γυρίσουμε πίσω και στα βάθη της ανθρώπινης Ιστορίας, με τις τότε Κοινωνικές Οργανώσεις και τα αρχικά συστήματα λειτουργίας πόλεων και χωρών, αφού η αρπακτική φύση τού ανθρώπου δεν αλλάζει και αλλάζει μόνον η γνώση και το ήθος, όπως και τα συστήματα «θήρευσης της λείας του»;
Είναι «βαρετή και ανεπιθύμητη» η Ιστορία, θα σκεφθείτε, αλλά αυτό είναι αποτέλεσμα της διαχρονικής και διαβρωτικής προπαγάνδας κατά της Ελλάδας και των Ελλήνων της που πρέπει να ξεχάσουν ότι είναι κληρονόμοι μίας τρισένδοξης Ιστορίας και Δημιουργίας την οποία κατάκλεψαν και καταλεηλάτησαν κοινοί βάρβαροι και βλαπτικά δίποδα ζώα. Αυτά θέλουν να κρύψουν για να συνεχίσουν, ως υπεράνω κάθε υποψίας ή ενοχής, οι «λίαν ευυπόληπτοι» στις Κοινωνίες των λαών, αχόρταγοι ρυθμιστές της ροής του Χρήματος και της Εξουσίας.
Δείτε τα όλα αυτά στην πράξη:
Ο άγνωστος και αδίδακτος Φιλόσοφος των Φιλοσόφων και Ιστορικός των Ιστορικών Μακεδόνας Στοβαίος, είχε την πνευματική ικανότητα και σκοπό της ζωής του να μελετήσει και να διαχωρίσει όλες τις προ αυτού (5ος μ.Χ αιώνας) αξιόλογες και χρήσιμες για τους ανθρώπους, 500 περίπου, γραφές Συγγραφέων, σε βάθος χιλίων διακοσίων ετών (700 π.Χ) και τις οποίες, κατ’ επιλογή και κρίση του, παρέθεσε σε δικό του βιβλίο, χωρισμένο σε κεφάλαια και κατηγορίες που πλάθουν, διδάσκουν και προάγουν το ανθρώπινο ήθος και το πνεύμα. Πρόκειται για το ελάχιστα γνωστό ως «Ανθολόγιο» Στοβαίου, με το οποίο όμως διέσωσε το επίλεκτο και μοναδικό στον κόσμο αρχαιοελληνικό πνεύμα και χάρισε στην ανθρωπότητα το μεγαλύτερο μέχρι τώρα ευεργέτημα ως Οδηγό της Αρετής κάθε ανθρώπου και πρώτα του γιου του, όπως πρέπει να φροντίζει κάθε γονέας και οικογένεια.
Στο Κεφάλαιο ή βιβλίο Ζ΄ περί «Νόμων και Εθών» επικαλείται και αναφέρει το «Προοίμιον Νόμων» του νομοθέτη Λοκρού Ζάλευκου (Πάλευκου δηλαδή, όπως λέγεται ως Ζάμπλουτος ο Πάμπλουτος) και ο οποίος περί το έτος 663 π.Χ δημιούργησε και καθιέρωσε την νομοθεσία της ελληνικής πόλεως των Επιζεφύριων Λοκρών στην τότε Μεγάλη Ελλάδα και σήμερα Νότια Ιταλία.
Και ιδού η πρώτη Απόδειξη και Επιβεβαίωση της γιγαντιαίας «μπαγαποντιάς» για τους «πολύ σοβαρούς» λόγους άλλων, ώστε να μη διδάσκονται και να μη γνωρίζουν οι νεοέλληνες την «βαρετή» Ιστορία τους.
Ο πρώτος νόμος του Ζάλευκου αναφέρει: «Οι κατοικούντες την πόλιν και την χώραν, πρώτα και πριν από όλα, οφείλουν να πεισθούν ότι υπάρχουν θεοί διαπιστώνοντας αυτό από την μελέτη του ουρανού, την τάξη και αρμονία του σύμπαντος, επειδή όλα αυτά δεν είναι δημιουργήματα των ανθρώπων και ούτε της τύχης».
Προσοχή: Περί το έτος 663 π.Χ και από Έλληνα νομοθέτη διδάχθηκαν αυτά, όπως τα αποκαλύπτει και τα περιγράφει ο Μακεδόνας Στοβαίος, καταγόμενος (ο Στοβαίος) από την πόλη Στόβοι την Άνω Μακεδονίας («πνιγμένων» δόλια των πραγματικών στοιχείων τού ονοματεπωνύμου του) και περιοχής που σήμερα μας λέγουν ότι ανήκει στα σημερινά Σκόπια και η οποία Ιστορική περιοχή αυτή, μας ξαναλέγουν απατηλώς και λωποδυτικώς, ότι είναι «Κράτος» και λέγεται «Μακεδονία»! Μας αφαίρεσαν δηλαδή τον Ζάλευκο και μας δίδαξαν τον… Ζάλογγο!
Ιδού λοιπόν και η δεύτερη, ακόμη μεγαλύτερη, Απόδειξη της γιγαντιαίας Απάτης και Αιτίας ώστε οι νεοέλληνες να μη διδάσκονται και ούτε να γνωρίζουν την Μεγάλη και Τρισένδοξη Ιστορία και Κληρονομία τους!
Όμως σε ποια Παγκόσμια ή έστω «Ελληνική» Ιστορία αναφέρεται και διδάσκεται ο παραπάνω νόμος και η διδασκαλία τού αρχαιοέλληνα Ζάλευκου που διέσωσε και μας παρέδωσε ο αρχαιο-ελληνομακεδόνας Στοβαίος;
Πόσα άραγε επιβλαβή στην ανθρωπότητα και άγρια δίποδα θηρία συνεργάσθηκαν –και συνεχίζουν- για να επιτύχουν την εξαπάτηση ανύποπτων λαών με τον ενταφιασμό του Έλληνα Επιζεφύριου Λοκρού νομοθέτη της αρχαιότητας; Ποιό και που το λάθος και το…αμάρτημά του;
Στη συνέχεια ζητάει και επιβάλλει σεβασμό στον Δημιουργό Θεό με καθαρή ψυχή και ήθος απαλλαγμένο από κάθε κακία για να καταλήξει: «Ο Θεός δεν τιμάται από αισχρούς και διαφθαρμένους, ούτε λατρεύεται με χρήματα και έξοδα ή παραστάσεις αλλά μόνον με την αρετή και την αγαθή προαίρεση για τα καλά και δίκαια έργα». Μήπως αυτά, τα όλως αντιπαραδοπιστικά, ήταν και το μέγα «αμάρτημά» του;
Ο δεύτερος νόμος του αφορά τον πολίτη, απρόσωπα, για τον οποίο ορίζει ότι «καλύτερος πολίτης είναι αυτός που νοιάζεται περισσότερο για το δίκαιο παρά για την περιουσία του».
Εδώ και με τον νόμο του για τον καλύτερο πολίτη, εξασφάλισε σίγουρα την, από τους μετέπειτα νεοταξικούς «θιγόμενους», ανέκκλητη καταδίκη του!
Δείτε τώρα και όλως επιλεκτικά τον νόμο των νόμων του Ζάλευκου:
Όρισε ότι όποιος εισηγείται νέο νόμο ή αλλαγή του υπάρχοντος να προσέρχεται στην κρίση των πολιτών με ένα χοντρό σχοινί περασμένο με θηλιά στον λαιμό του, ώστε, αν γίνονταν αποδεκτή η πρότασή του να του έβγαζαν την θηλιά από τον λαιμό και να τον τιμούσαν. Διαφορετικά και αν δεν γίνονταν δεκτή η πρότασή του να τον κρεμούσαν εκεί και επί τόπου, για παραδειγματισμό!!!
Φαντασθείτε λοιπόν να ζούσε σήμερα ένας νομοθέτης Ζάλευκος ή Πάλευκος και να υποχρέωνε κάθε νομοθετούντα και διατάσσοντα ή κρατούντα, διεθνώς και εσωτερικώς, μέχρι και τον θυρωρό της πολυκατοικίας (αν ακόμη διασώζεται η «εξουσία» αυτή), να βάζει μία θηλιά στον λαιμό του -και όχι μαχαίρι στον λαιμό του εξουσιαζόμενου- για κάθε νομοσχέδιο, διαταγή, απόφαση, συμφωνία κ.λπ.
Πώς θα ήταν άραγε η όλη ανθρωπότητα, η φύση και η αρμονία του σύμπαντος κόσμου, που ούτε τα δημιούργησαν όλα αυτά οι σημερινοί καταστροφείς και βιαστές τους, ούτε έγιναν από τύχη, όπως δίδαξε ο Ζάλευκος;
Αν συνέβαιναν όλα αυτά, που αναμφίβολα είναι δίκαια και ορθά ως πανανθρώπινα, με ισχύ και εφαρμογή της προαναφερθείσας αρχαιοελληνικής νομοθεσίας, μπορείτε να φαντασθείτε ποια θα ήταν η θέση, δύναμη και ακτινοβολία της Ελλάδος και των Ελλήνων της, όπως υπήρχε και καταλεηλατήθηκε;
Στο διάβα του χρόνου και στα γυρίσματα των καιρών ποτέ μην πεις ποτέ, αν γνωρίζεις το παρελθόν.
Μάθε τι έκαναν οι ένδοξοι και ικανοί πρόγονοί σου και αγωνίσου, με θάρρος και ελπίδα, για να το κάνεις και εσύ.
